Człowiek z ciężkim plecakiem
Wkracza w dystrykt Roztocza
Traperem grubego buta
W spadziste ruchome zbocza
Oko zielony błękit
Morzem nieba firana
Obrasta orędziem paproci
W leśnych pagórków szykanach
Tu szumy i szypoty
Szturmują ucho trampa
A w Tanwi bystrych potokach
Układa rzeczna kanwa
Karki garbate muldy
Floresy krętych wąwozów
Zarosły powojem warżek
W bateldres – ostrogą wrzosu
Storczyków motyle skrzydła
Niczym sukienki rusałek
Muskają ci ludzkie stopy
Cyklamenowym szalem
I wiją niczym ustrój
Wężowy Eskulapa
Surowa monokultura
Bliższa ciału niż szata
Od synklin kredowych skał
Kształtu nabiera dolina
Kopułą z brązowych kani
W leśne ustronie wrzyna
A człowiek podąża dalej
Upaja rzeźbą natury
Niebieskie oko na niebo
Drabiną do samej góry
Brokatem pożywia Urania
Muza nietuzinkowa
Powoje kwieciste w nieboskłon
Porywa plastyka kultowa
Zakrada na firmament
Zabełta przestrzeń z zielenią
I tlenią się zmysły człowieka
I lessy się w lazur tlenią
W poroże zgrabnego jelenia
Stukają kanciaste gwiazdy
A srebrny rogal księżyca
Blaskiem lśni Protoplasty
Gdzieś głośno tokuje cietrzew
Wysoko podnosi głowę
Pstry lirowaty ogon
Zarzucił wachlarzem w dąbrowy
W pas kłania przy drodze brzoza
Szumem wtóruje do pieśni
A gardło śluzem obeszło
Od flegm z zielonkawej pleśni
Zaś człowiek podąża dalej
Butami lustruje łono
Pod stopą drży salamandra
Czarna jak winogrono
CZYTASZ
Tradycje
PoetryW skład zbioru wchodzi więcej, bo aż 20 wierszy nawiązujących zarówno do kanonów romantycznych jak i klasycznych. Są konstrukty zbliżone do fantastyki słowiańskiej, dwa utwory subiektywne, zahaczające o tematy z pogranicza psychologii. Inne, z szacu...
