''කෝ කෝ මගෙ පැටියා නිකම් ඉන්නකො ඉතින්..මන් කරන්නම් මේක''
"අනෙ අම්මේ මාත් දන්නවා උයන්න...අනික ඇයි මෙච්චර මහන්සි වෙන්නෙ තනියම''
''මගෙ සුදු පුතාගෙ දවසනෙ අද...ඉතින් අම්මා එයා වෙනුවෙන් කරන දේවල් වලට මහන්සියක් නෑ අනේ''
"මල්ලි එන්නකො ටිකක් මෙහාට''
''සුදූ මල්ලිගෙන් වැඩ එහෙම ගන්නවා නෙමෙයි...''
''අපෝ අපෝ අපිනම් වැඩ කරවගන්නෙ නෑ මෙයාට කියලා ..හුම්''
''අක්කෙ ඇයි ''
''කුස්සියට රිංගන් ඉන්නෙ මොකද..නොදන්න අය නෙමේනේ බබෝ..මෙන්න මෙහාට වෙලා ඉන්න කෝලම් නැතුව...''
"අනේ අක්කේ''
"අම්මේ මෙයාගෙ ලැජ්ජාව...ඒක නෙමේ තේජව..බඩ්ඩක් තියේ පෙන්නන්න...එන්නකො ටිකක්''
"මටත් පෙන්නපාන් සොනා''
"පස්සෙ පස්සෙ..''
"තෝ නම් මහ නරක සමනලයෙක් තේජව''
ගිහානයගේ අඩෝ වැඩියාව ආයිත් පටන් ගත්තා..උදේ ඉදන් ක්ලාස් ඉවර වෙනකම්ම එයාගෙ චුට්ටව බලන්න යමුයි ගගා කෑගහපු එකා සොනා තේජවට පෙන්නන්න යන බඩ්ඩ බලන්න ඕනෙ කියලා කෑ ගහන් දැන් ඒ දෙන්නා පස්සෙ වැටිලා...අද දිහේන් ක්ලාස් ඇවිත් හිටියෙ නෑ...අපිත් ක්ලාස් ඉවර වුණ ගමන්මයි මෙහෙට ආවේ....ඇවිත් ටික වෙලාවක් යනකම්ම හුරු පුරුදු ගෙයක් ඇතුළේ මගෙ ඇස් දුවන්න ගත්තෙ නුපුරුදු හැගීමක් හිත ඇතුළේ පිරෙද්දි...ඒත් පැය භාගෙකට ළං වෙන්නවත් මන් හොයපු රූපෙ මන් දැක්කෙ නෑ..සොනාගෙන් ඇහුවහම තමා දිහේන්ට කතා කළේ...එයාව බලන්න ආවහම ඉබ්බා වගෙ කට්ට අස්සට රිංගන් ඉදලා හරි යනවද...පුදුම වැඩක්නෙ මේක...අපිව දැකලා බිම බලාගෙන කකුල් දෙකත් පොළවෙ අද්ද අද්ද හරි හිමින් එනවා...මනමාලයෙක් එයාව බලන්න ඇවිත් වගෙ ලැජ්ජාව....පුදුම කෝලමක්...
"ඇයි ආවෙ නැත්තේ අද ක්ලාස්''
මේ කොල්ලනම් අද කටක් අරින්නෙම නැති පාටයි...එහෙමයි කියලා කතා නොකර ඉන්නෙ කොහොමද මෙයා එහෙම...අර ත්‍රිබලත් ගියා ගියාමයි තාම නෑ....මන් මෙතන්ට වෙලා බුම්මගෙන ඉන්න ඕනෙ නෑනෙ මොකාද එකා වගෙ..
