Ex'ten Next Olur mu? || hyunin

1

Jeongin

"Laboratuvar için mimara ihtiyacım vardı."

"Tabii sen de en iyisini seçtin."

Dedi Hyunjin bilmiş bilmiş. Şehirde başka mimar kalmamış gibi bunun yanına geldim ya kendimi camdan atsam iyidir.

Hyunjin benim eski sevgilimdi. Ondan önce de annemin arkadaşının çocuğuydu. Yani bir bakıma çocukluktan beri tanışıyorduk. Pardon, bebeklikten.

Dört yaşından beri -en azından hatırladığım kadarıyla- ikimiz de birbirimizin tek arkadaşıydık. Sonra da sevgili. Ama üniversitede ayrılmıştık. İyi ki.

Şimdi ise annemin zoruyla Hyunjin'in ofisine gelmiştim. Üniversiteden beri tanıdığım Felix ile laboratuvar açmak istiyorduk. Bunun dizaynı için de bir mimara ihtiyacımız vardı.
Annem Hyunjin'e gitmezsem ayıp olur dediği için (Çünkü Hyunjin de daha yeni, ufak ama kendisinin olan bir şirkette çalışıyordu.)

Hyunjin'in ofisine gelmiştik. Felix yanımda belgeleri tutarken ben elim cebimde Hyunjin'le konuşuyordum.

"Boş yapmayı kes de söyle yapıcak mısın yapmayacak mısın."

"Bana yapmam için bir sebep ver."

İç çektim. Mal amk ya.

"Para? İş? İstek? Diğer müşterilere de böyle mal mal sorular soruyor musun?"

"Yok ama diğer müşterilerim eli cebinde de çok uğramıyor buraya."

"Sanki doktorsun amk iki kolon dikeceksin."

"Doğru konuş."

"Niyeymiş?"

"Yıllar sonra karşıma çıkıyorsun, insan biraz değiştirir hareketlerini. Askerlik arkadaşın değilim sonuçta."

"Bedelli yaptım diye mi dedin bunu? Kırıcısın he."

Dedim şakasına. Hyunjin daha da sinir oldu.

"Bir kere ciddi olsan şaşardım."

Böyle diyince duraksadım. Yüzüne baktım bu sefer. Gözümü kaçırmadan direkt yüzüne.

"Yurt dışına gidip de gelmeyen ben değildim. Yıllar sonra evlerimizin yakınına ofis açıp haber bile vermeyen de ben değildim."

"Hâlâ burada oturduğunu bilmiyordum."

"Yalan ağzına yakışmıyor."

Hyunjin iç çekti ve yayıldığı koltuğunda dik oturup kollarını masaya yasladı. Felix'e döndü.

"Galiba onlar benim için?"

Dedi Felix'in elindeki belgeleri gösterirken. Felix ise kavgamızdan dolayı tırsmış gözüküyordu. Hemen belgeleri uzatınca Hyunjin belgeleri eline alıp incelemeye başladı. Ben de etrafa bakındım o sırada.

"Eşyaları karıştırma."

Dedi Hyunjin ben tam da onun çocukluğundan bir fotoğrafı elime alırken. Fotoğrafın yarısı yoktu ve o yarısında kimin olduğu aşikardı. Ben.

Ona döndüm öyle diyince.

"Bensiz küçüklük fotoğrafın mı yok da böyle kestirip atmışsın beni?"

"Kestirmedim. Katladım. Ayrıca evet yok. Götümden ayrılmadığın için o zamanlar da."

"Ben mi sen mi amk."