Ex'ten Next Olur mu? || hyunin

13

Hyunjin ile yaşadığım o olaydan üç gün geçmişti. Aynı zamanda bugün Chan'in düğünü vardı. O yüzden birkaç gündür yanıma uğrayan Jisung bugün yoktu.

Bugün ne yapsam diye düşünürken aklıma Felix'e gitmek geldi. Üstümü giyinip çıktım evden ve yan eve gittim. İkinci çalışımda açtı Felix. Beni görünce gülümsedi.

"Naber?"

Dedim.

"İyi.. kendime tatlı yapıyordum tam.. gel içeri."

Dedi ve kapıdan çekildi. İçeri girdiğimde de arkamdan kapıyı kapattı. Beraber mutfağa gittik. O tatlı yaparken öteki tezgaha yaslanıp Felix'e de olanları anlatıyordum.

"...Öyle yani."

"Geri mi döneceksin şimdi?"

"...Dönemem."

"Niyeymiş?"

Dedi Felix brownieleri fırına koyarken.

"Kendime haksızlık etmiş olurum."

Felix bana döndü ve öbür taraftaki tezgaha yaslandı.

"Şu anda etmiyor musun?"

Sessiz kaldım.

"Duygularını hiçe sayıp istediğine ulaşmanı engelliyorsun. Bu ne kadar sağlıklı?"

Yine konuşamadım. Yutkundum sadece.

"İstediğini yap Jeongin. Kim ne diyecek?"

Gözlerim dolmaya başlamıştı artık o yüzden hareketlenip kendime geldim. En azından gelmeye çalıştım. Boğazımı temizleyip konuştum.

"Boş verelim bu konuyu."

"Tamam.."

Ve bir süre sustuk. Felix telefonuna bakarken ben bu konuyu düşünüyordum. Felix'in alarmı çalınca ikimiz de fırına baktık. Felix fırın eldivenlerini giyip kapattı fırını ve kapağını açtı. Brownie kabını çıkardığında hemen tezgaha koyup eldivenlerini çıkardı.

"Güzel duruyor."

Dedim hemen. Felix geri bana dönüp konuştu.

"Birkaç dilim eve de götürürsün annen de yer."

"Sağ ol."

Daha Felix'te oturmaya devam edicektim ki kafamı o kadar doldurmuştu ki burada durmak canımı sıkıyordu şu an.

"..Aslında sen bir kaba koyup getirirsin.. benim gitmem lazım."

"Nereye?"

"Anneme evi süpüreceğime söz vermiştim onu yapmam lazım."

Diye yalan uydurdum. O da bir şey diyemedi ve evden ayrıldım. Dışarıya çıktığımda bir oh çektim.

Evime doğru yürüyordum ki bahçe kapısının önünde Hyunjin ile karşılaştım. Kapının önünde duruyordu. Beni görünce hemen yakınıma geldi.

"Konuşmamız gerek."

Hayır, bugün olmaz.

Bunu dediği an geri adımlar atmaya başladım ki saniyeler içinde de kaçmaya başladım. Arkamdan köpek kovalıyormuş gibi koşuyordum. Arkama baktığımda Hyunjin'i gördüm. Of niye kaçanı kovalarsın ki?

Tamam sorduğum soru mantıksızdı ama rahat bıraksa olmuyor muydu?

Ara sokaklara girip izimi kaybettirmeye çalışsam da nafileydi çünkü bu bir polisiye dizisi değildi. Maalesef.

Nefesimin kesildiğini hissettiğim anda bir parkta durmuştum. Salıncağın direğine tutunup nefesimi toparlamaya çalışıyordum. Hyunjin de bana yetişmişti ve benden daha iyi bir durumdaydı. O da nefes nefeseydi ama benim kadar değil. Bir de bu sigara içiyor amk.