canım... canım bakar mısın/ meanie

17

"Yine gel olur mu, bunu saymıyorum!"

"Oppa bu sefer sabaha kadar oturacağız söz~ Kendine dikkat et yeniden gel!"

Bayan Kim, Minjoo ve Minseo'nun uğurlamasıyla evden ayrıldım. Bay Kim işi olduğu için benden önce çıkmıştı ama vedalaşmayı da unutmamıştık. Ellerim dolu bir şekilde asansöre bindiğimde sırtımı yaslayıp iç çektim.

Bu kadar hızlı olmasını beklemiyordum, aslında olmasını bile beklemiyordum. Benden korktuğu için bana yanaşamadığını biliyordum, bakışlarım yüzünden beni gören herkes çekinir veya uzak dururdu. Ailem sağolsun, küçük yaşta kazandığım bir savunma mekanizmasıydı. Ne kadar zaman geçse de bir türlü üstümden atamamıştım bunu.

Asansörden inip binadan çıktım, güneş yeni yeni batıyordu eve giden otobüsün gelmesine neredeyse on dakika kalmıştı durak yakındı bende ağır ağır yürümeye devam ettim. Aklım bir yandan sabah olanlardaydı, bir yandan da kardeşlerimi düşünüyordum.

"Wonwoo-yah!" Olduğum yerde durup arkama döndüm, çoktan durağa gelmiştim. "Ne oldu, neden geldin?" Kızarmış yanaklarından süzülen ter damlalarını koluna silip güldü. "Çöpleri attım.. hazır çıkmışken de seni eve bırakayım dedim."

"Benimle otobüse mi bineceksin?"

"Ehliyetim olsa annemin arabasıyla götürürdüm ama hâlâ alamadım, bu yüzden otobüsle sana eşlik edeceğim.. istemez misin?" Gözleri yavru köpek bakışları atmaya başladığında gülüp başımı salladım. "Bunu sormadın sayıyorum..."

Otobüs geldiğinde binip en arkaya oturduk. Poşetler ve çantamı ayaklarımın altına alıp elimi montumun cebine koydum. Hava soğuk değildi ama ben üşümeye başlamıştım, bunu fark etmiş olacak ki az aralıklı camı kapattıktan sonra sol elimi tutup ellerinin arasına aldı. "Ellerim çok sıcak, birazdan ısınırsın." Başını omzuma yaslayıp camdan dışarı bakmaya başladı. Elleri kocaman bir ateş topu gibiydi, diğer elimi cebimden çıkarıp ellerinin arasına koydum. Başını kaldırıp bana baktığında gülüp başımı omzuna yasladım.

Yarım saatlik yolun ardından inip evime yürümeye başladık. Güneş tamamen kaybolmuş yerini karanlığa bırakmıştı. Parkın içinden geçerken akşam yürüyüşüne çıkan komşularımla ayaküstü sohbetin ardından kestirme yola dönüp yürümeye devam ettik.

Binanın önüne geldiğimizde çardaklardan birine oturduk. "Geldik..." dediğinde sesindeki üzüntüyü fark ettim. "Yarın okulda görüşeceğiz, neden üzgünsün?"

"O kadar belli mi ya?" Elini ensesine atıp başını eğdiğinde kahkaha atıp ona sarıldım. "Üzüldüğünde dudakların büzülüyor yanakların ekmek gibi kabarıyor..."

"Üzgün halimi daha çok seviyorsun, doğru mu anladım?"

"Üzgünken daha sevimli oluyorsun, bunu demeye çalıştım." Ellerini cebine atıp ayaklarını yere vururken gülümsedi. Şuan Minjoo'dan daha da küçüktü gözümde. "Tamam gitme vakti, biraz daha kalırsak üşüteceğiz. Geldiğin için teşekkür ederim, yarın derste görüşürüz."

Ayağa kalkar kalkmaz kollarını açıp gülümsedi, tek adımla yüzümü göğsüne gömdüm ve kolları beni sardı. "Sıcak hissediyorum.. sıcacıksın Mingyu."

"Beni utandırıyorsun lütfen söyleme böyle şeyler~"

"Gerçek bir ısıtıcı işte böyle olur!"

"Dur artık utanıyorum dedim! Dur!" Kolları beni daha sıkı sararken ellerimi cebimden çıkarıp beline sardım. "Teşekkür ederim, her şey için." "Ben teşekkür ederim.. hadi eve gir daha fazla üşüme. Yarın görüşürüz."

Kapıyı açıp içeri adım attığımda ellerini havaya kaldırmış sallıyordu. "Çabuk içeri gir! İyi geceler!" Çantamı yere bırakıp dışarı tekrar çıktım, montunu hâlâ kapatmamıştı bende atkımı boynumdan çıkarıp ona taktım. "Önünü kapatmayı unutma çabuk hastoluyorsun ve ayrıca..." onu kendime çekip dudaklarına uzandım.

Kısa süren sıcak ama uzun öpücüğümüzün ardından ayrılıp saçını okşadım. "Rüyanda beni gör, ben seni göreceğim." Arkama bakmadan binaya girip kapıyı kapattım.

Asansöre binmem ve inmem bir olmuştu, kapı şifresini girmeme fırsat kalmadan kapı birden açıldı ve içeri çekildim.

"Siz ikiniz çıkıyor musunuz! Neydi az önce olanlar!"

16'yı 4 gün önce atmışım ama
bana sanki daha dün atmışım gibi geldi🥲
nasıl gidiyoruz bir fikrim yok umarım iyi devam edip toparlayabilirim
batırmaktan korkuyorum