KURŞUN ASKER

2.Bölüm; TESADÜF İÇİN GEÇ

Keyifli okumalar...

MaNga-Tek yön seçtiğiniz tüm yollar

MaNga-Her aşk ölümü tadacak

Göksel-Sen orada yoksun

Kalben-Kalp Hanım

2.BÖLÜM;
"Tesadüf İçin Geç"

"O kadar mutluluğu bir kitaba sığdırmaya çalıştığımız için, şimdi geceleri zehir eden gözyaşlarına tahammül ediyorduk.Ne büyük aptallık ama!"

[~]

"Hey!"kadınsı bir ses, sınırın gizli mezralarında yankılanıyordu."Beni duymalısın!Uyan lütfen, geliyorlar!"

Onu kurtarmalıydı.Tek bildiği onu kurtarması gerektiğiydi.Bu adamlar kötüydü.Siyah dumanlar göğü kaplarken, endişeli gözlerle seslendiği hiçbir cümleye cevap alamıyordu.Uyanmalıydı!Buradan gitmeliydi.

"Ne olur kalk!"omuzundan dürttüğünde, öksürükleri sesini kesti.Bedeni sıkışıyordu, kalbi çok hızlı atıyordu.Nefesi kesiliyor ve başı eş zamanlı olarak dönüyordu.

Onu kurtarmalıydı.

"Geliyorlar!"üniforması kanla kaplı asker, başını ağır ağır kaldırdığında kadının siyah saçlarını, tozla kaplanması gerekirken tertemiz yüzünü ve yeşil gözlerini gördü."Hey, gitmelisin buradan!Seni kurtarmalıyım."

Nerede olduğunu anlayamadı asker.Ela rengi gözleri acıyla beraber sulandığı ve parladığında doğrulmaya çabaladı.Başardıda.İlk sorusu ise belliydi;"Silahım nerede?"sorusuna cevap gelmedi onun yerine başka bir cümle kuruldu,"Gitmelisin!Geliyorlar!"

"Kim?"dedi fısıltısı yeri göğü sessizce inletirken.Bir fırtına yaratmak üzereydi ama yaralıydı.

"Onlar...Silahları var.Arkadaşların orada! Onlarıda kurtar!"işaret parmağıyla etrafında bulundukları madenin yıkılan kısmını gösterdi.Bir maden patlamıştı az önce.Hatırladı."Sen kimsin?"dedi çevresini tekrar kontrol ederken.

'Ölmediler, buna inanmamalısın.'kendine verip verebileceği en acı telkini vermek zorundaydı.Soğukkanlı olmak zorundaydı.İntikam ateşiyle yanıp tutuşan ela gözleri son derece kızgındı.Eğer kendini şimdi kontrol edemezse hiçbir zaman edemezdi.

"Bilmiyorum, beni de bulmalısın...Orada değilim,"parmağının yönünü çevirdi."Onların içindeyim.Onlardan biri değilim."kafası karışmıştı ela gözlerin sahibi olan askerin.Bakışları gittikçe sertleşti.Tekrar sordu sorusunu;

"Sen kimsin?"

"Beni bulmalısın.Arkadaşlarını kurtaramayacaksın.Git buradan!"anlamıyordu.Hiçbir şey anlamıyordu.Gelenleri kontrol etti.Onlarca kişi demek için fazla kalabalıklardı.Korktuğuyda buydu zaten.Arkadaşlarını o enkazdan çıkarabilmek için yeterli zamanı yoktu.

Yüzlerce kişiyle nasıl savaşabilirdi?

Korkak gibi kaçmak için fazla cesurdu.Silahını aradı gözleri.Kadının hemen arkasındaydı.

Uzanmaya çalıştı ama tamda o an bir boşluğa düştü.

O boşluk derindi.Kalkamadı.Gözleri karanlığa teslim oldu, tekrar aydınlığı göremedi.