KURŞUN ASKER

7.Bölüm;ÖLÜMDEN HEMEN ÖNCE

Keyifli okumalar!

7.BÖLÜM;
"ÖLÜMDEN HEMEN ÖNCE"

(HÜCREDE ALTINCI SAAT)

Canım acıyordu.

Yemin ederim çok canım yanıyordu.

Ölüyordum.

Ağlıyordum.

Sırtıma tekrar o demirle vurulduğunda, vücudum gerildi.Nefesim kesildi.Tükendim.Bir darbe daha indi vücuduma.Hıçkırıklarım boğazımda düğümlendi.

Bacağıma birileri bastırdığında, inlemem tüm duvarları da benimle inletti.

Birileri beni arıyor muydu?

Berbat haldeyim, beni böyle bulamazlar.

"Planın neydi bizim hakkımızda?"boğazım acıyordu, su içmek istiyordum.Titriyordum ve bu durmuyordu.Ağlıyordum ama fiziki hiçbir acı buna sebep değildi."Söyle!"

"Ne saçmalıyorsun Nicol?"ağzımdan gelen kan çenemden öylece aktığında güldü.Gücüm yoktu, o ağzını parçalara ayırmaya gücüm yoktu.

Nasıl çıkacaktım bu delikten?

"İstihbarata çalışıyormuşsun.Seni bu aptallıkla kim aldı oraya?"

"Seni bu zekayla kim koydu benim başıma?"sakinliğim onu deli ediyordu ve bunu tüm bu cesaret kırılmasının ardından rahatlıkla kullanıyordum.O demir sopa bir kez daha indi sırtıma.Kaskatı kesildiğimde, tüm ses tellerim sustuğum için yırtılacaktı.

"İyice hırpalayın kendine gelsin.Daha çok işim var onunla."kocaman bir kahkaha attığında, dudaklarımın arasından ardarda küfürler çıktı.

Ne kadar darbe aldım, sayamadım.

Pars Tunalı, gelmedi.

💛

(HÜCREDE YİRMİ BİRİNCİ SAAT)

Tek bir sokak lambasının ışığı vardı odada.O da tam karşımdaki aynaya yansıyordu.Kafayı yemek üzereydim.Her yerim ağrıyordu, hiçbir şey hissedemiyordum.

Yorulmuştum, deli gibi uykum vardı.Su içmeliydim, yemek yemeliydim.Belki bir ağrı kesici içmeliydim.

Oğuz'un verdiği iğne etkisini kaybetmeye başlamıştı ama o olmasaydı şimdi ölü olacaktım.

Şimdi eğer ölmeden buradan çıkmanın bir yolunu bulursam onunla iyi arkadaş olabilirdik.

Hadi ama kafamı dağıtıyorum.

Bu ayna sinirlerimi bozmaya başlamıştı.Bir yerden su damlıyordu ve dahada sinir bozucu olmuştu.