The world was on fire and no one could save me
but you..
"AÇ LAN KAPIYI"
"KARDEŞİM ORDAYSA BİTTİN SEN OĞLUM"
Kulaklarımı çınlatan kapı vurma sesiyle gözlerimi hızla açtım.
Yatakta doğrulup açık pencereden aşağı baktığımda neredeyse bütün mahalle aşağıda toplanmıştı.
Kapı yeniden sertçe vurulmuştu. Dur...
ABİM!
"Omi uyan çabuk abim dışarda bizi böyle görürse öldürür seni"
Omi ise benim aksime yavaşça siyah gözlerini araladı. Yastığın altındaki kolunu belime sararak beni kendisine çekti. Uykulu kalın sesiyle dudaklarının arasından konuştu.
"Yavrum biraz daha uyusak olmaz mı"
Oflayarak kollarından kurtulmaya çalıştım.. ki bu imkansıza yakın bir şeydi.
"Omi abimin sesini duymuyor musun?!! Saklanmam lazım bir yere uyumanın sırası değil.."
Başını bıkkınlıkla yastıktan kaldırıp belimdeki elini okşayarak geri çekti. Sanki bütün mahalle aşağıdan bizi izlemiyormuşçasına sakince yataktan doğrulup şortunu üstüne geçirdi.
Elini kıvırcık saçlarına atıp sıkıntıyla karıştırdı ve gözlerini yüzüme getirdi.
"Şimdi kapıyı açacağım ve ne olursa olsun sakin kalacaksın, tamam mı Atsumu ? "
Bacaklarımı oturduğum yerde birleştirmiştim. Titreyen ellerimi birbirine kenetleyip stresimi saklamaya çalışıyordum. Dışarıdan gelen konuşmalar ve kapı tıklama sesleri başımı ağrıtıyordu.
Aniden dizlerimin önüne eğilip ellerimi tuttu. Sıkıca kenetlediğim parmaklarımı açıp yavaşça okşamaya başladı. Gözlerini ellerimden çekip sarı harelerime getirerek konuştu.
" Tamam mı, iyi olacağız.."
Başımı yukarı aşağı sallayıp istemeyerek de olsa onay verdim. Ne abimden dayak yemesini ne de abimin zarar görmesini istiyordum. Hepsi benim yüzümdendi.. Abime haber bile vermemiştim.
Üstüme hızlıca bir şeyler geçirip çekinerek arkasından yürümeye başladım. Kalbim hızla atıyor parmaklarım resmen sallanıyordu.
Omi eliyle biraz geri çekilmem gerektiğini söyleyip kapının kulpuna asıldı.
Kapıyı açtığı anda yüzüne yediği yumruktan dolayı sendeleyip sırtını duvara çarptı. Hemen sonra daha kendine gelemeden abimden bir darbe daha almıştı.
"NASIL YAPARSIN LAN BUNU! İNSAN BUNU YAPAR MI ÇOCUKLUK ARKADAŞINA!"
"Abi-"
"Bir dakika durup dinles-"
Abim, Omi'nin yakasından tutup hızla kendine çekti. Ne kapının ardında onu engellemeye çalışanları ne de beni duyuyordu kulakları. Gözleri öfkeyle taşıyor aldığı nefesi burnundan soluyordu.
"NE DİNLEYECEĞİM LAN SENİ! DÜN GECEDEN BERİ ATSUMU'YU ARIYORUM BEN. ZAHMET EDİP ARAMAYI BİLE ÇOK MU GÖRDÜN BANA"
"Abi.. asıl suç bende .. sana haber vermem gerekirdi."
Abim sıkıca tuttuğu yakayı bırakıp bu sefer yüzünü bana çevirmişti. Gözleri resmen ateş püskürtüyordu.
" Atsumu arkama geç! Bu adama 1 metre bile yaklaşmayacaksın bir daha"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Balkona Çık | sakuatsu
Hayran KurguYıllarca doğru sandığım yanlış yüzüme kaynar su gibi çarpmıştı. Aynı anda şaşkınlık ve mutluluğu kalbim algılamıyor sadece ellerimdeki bilekliğe bakıyordum. Yaprakları ve sapı zümrüt , çiçeği çeşitli pembe elmaslarla süslenmiş lale motifli bilekliğe...
