මං හිටියෙ මගෙ පරෙයි පැටිය එක්ක. එයා දැන් නම් චූටි නෑ. ලොකුයි ලස්සනයි. මං හරි ආදරෙයි අනේ එයාට..
"ඔය සත්තු අල්ලන්න එපා රුහාන් ජරාව ලෙඩක්වත් හැදෙයි."
"එහෙම නෑ.."
"පන්ඩිතයිනෙ ඉතින්.."
මගෙ කොණ්ඩෙ අව්ල් කරපු මිත්‍රන් කියද්දි මං හිනා උනා. අද දවසම මිත්‍රන් මගෙ පස්සෙමයි. මට බැන බැන එහෙට යනවා, බැන බැන මෙහෙට යනවා.. අරක කරන්න එපා.. මේක කරන්න එපා ගාලා මැරෙන්ඩ හදනවා.. මං ඉතින් සේරම එක්ක හුරතල් වෙවී ඉන්නව.
ඊයෙ රෑ අපෙ රුද්ගෙයි මගෙයි සින්න කුට්ටි පයින් ගහපු ගැහිල්ලට මට ඇඬුනා. ඇඬුන කියන්නෙ මාරම වැදිල්ලක් ඒක නම්. හිතන්නකො පිම්බිලා අමාරුවෙන් තියන හමට පාරක් වැදුනහම...
දවසම නිකන් හෝන්දු මාන්දු ගතියෙන් මං හිටියෙ. මං හිතන්නෙ අපෙ දඟ මල්ලගෙ පාරටද කොහෙද..
"කුට්ටි?"
"මං මෙහෙ රුද්"
"රුද්ට මං කෑගැහුවෙ ඉස්සරහ ඉඳන්. රුද් මං ගාවට එද්දි මමත් එයා දිහා බලන් හිටියෙ මගෙයි මිත්‍රන්ගෙයි මැදින් එයා ඉඳගද්දි. ඊරිසියාවද කොහෙද .
"කන්න යමුද?"
"ම්හ් බඩගිනි නෑ රුද් මගෙ බඩ කැක්කුමක් එනව වගේ"
"ආහ්?"
මං දිහා බලන් ඉඳපු රුද් මිත්‍රන් දිහා බැලුවත් එතන එයා හිටියෙ නෑ. ඒ ටිකට වාශ්ප වෙලා ගිහින්.
"බබා එයි කියල හිතනවද රූහා?"
"ම්ම්.. අනේ මන්දා. මට..ආහ්-"
"කු-ට්-ටි"
"දැන්නම් බෑ රුද් අනේ මට ඉන්නම බෑ වගේ.."
මං බඩත් අල්ලන් රුද්ගෙ උරහිසක් හිල් වෙන්නම හපාගද්දි එයා අණ්ණටයි රාජ්ටයි අඬ ගැහුව. දෙවියනෙ මට ඇඬෙන්න තරම් වේදනාවයි. ඇඬෙන්න තරම් නෙමෙයි මට ඇඬෙනවා. සේරම ඇවිත් මාව හොස්පිටල් අරන් ගියෙ රුද් යන මග දිගටම කලබල වෙලා මගෙ ඔළුව අත ගගා මුළු මූණටම හාදු තියද්දි..
"ශ්.. මං ඉන්නවනෙ කුට්ටි.. චුට්ට දුරයි ම්ම්?"
"ම්හ් අනේ රුද්!"
YOU ARE READING
Asuran 💉
Fanfictionමට අමතක උනාත් , පුළුවන් නම් ඊගාව ආත්මෙ මාව මතක තියාගන්න. එහෙම කරනවා නේද ? ....🤍..... මම ඔයා එනකල් බලන් ඉන්නවා.. පරිස්සමෙන් ඉන්න.. මගෙ ආදරණීය රවුඩියෝ.. -මම ඔයාගෙ රුහාන්...🤍... End - 2024/10/25🥺❤️ Don't copy my story ©️all ri...
