Asuran 💉

හතළිස් නමවෙනි පරිච්ඡේදය

❀Spoiling this episode❀

"තමුසෙ ආවොත් තමුන්ගෙ දරුවගෙ අප්පා රැකෙයි.."

"අනේ...එපා.......හ්''

"තමුන්ලා දෙන්න ඉවරයි!!"

"මම බොරු කාරයෙක්ද?"

❀Back to episode 49❀

හිතේ කලබලකාරී බව හින්දම මම රාහුල්වත් වඩාගෙන එහෙටයි මෙහෙටයි ඇවිද ඇවිද උන්නෙ. මට මතක් උනේම දිගින් දිගටම මට මිත්‍රන් කලබල වෙලා තීරණ ගන්න එපා කියපු විදිය. ඇයි මට මොනව සම්බන්ධවද කියලවත් කවුරුත් නොකිව්වෙ. සමහරවිට එයාල දැනුවත් නැද්ද මේ ගැන?.. මම එතනට ගියොත් ඒක ප්‍රශ්නයක් වෙයිද?.

"රුහාන් සර් කලබල වෙන්න කාරනා ඉල්ලේ. රුද්‍ර බොස් මේපාර ෆුල් රෙඩී පිට ගියෙ. කොයිවත් ගැස්සෙන්න විදිහක් නෑ.."

මෙච්චර වෙලා මං දිහා බලන් ඉඳපු එයාගෙ රව්ඩි කෙනෙක් කියද්දි මං එයා දිහා බැලුව. හැම දෙමලම කලු නෑ..සුදු උනුත් ඉන්නව. ඉන්දියාවෙ දෙමල්ලු කළුයි කිව්වට ඔය ඉන්නෙ සුදු අයත්. මමයි රුද්‍රයිත් සුදුයිනෙ.

රුද්ගෙ පොඩි රව්ඩියාට හිනා උන මම ආපහු දොරකඩින් එලිය බලාගත්තා . නිදාගත්තා නිදා ගත්තාමයි රාහුල් පවා තාම නිදි වෙද්දි මං අතරමන් වෙලා හිටියෙ මීට පැය කීපෙකට කලින් හොඳින් විසඳල බැරිම තැන නරකින් විසඳගන්න ගියපු මගෙ ආදරවන්තයා ගාව. එයා පරිස්සමෙන් එයි.. එයා හයියයි මං දන්නව. මේ පාර එයා ලෑස්ති වෙලානේ ගියෙ. සේරම හරියයි.. කලබල වෙන්නෙපා රුහාන්.... අවශ්‍ය උනොත් යන්

නරකකට වගේ මුළු අහසම කළු කරද්දි මං ගෙදර ගාර්ඩ් එකට දාල ගියපු එයාගෙ අයටත් ඇතුළට එන්න කියලා පැටියා අරන් කාමරෙ ඇතුළට ගියා. පස්සෙ ඇවිත් මූණ නාළු කරන් ඉඳී ගාර්ඩ්ලා ගාව හිටියා කියලා.

"යෙන්න මේ.. මමාගේ කුට්ටි නැගිට්ටද?"

නැගිටලත් ලේසියෙන් අඬන්නෙ නැති රාහුල් ඇඳෙන් තියද්දිම ඇහැරලා ඇස් කරකෝ කරකෝ මගෙ ඇඳුමෙ කොනකින් අල්ලගත්තෙ මගෙ හිතේ තිබ්බ නොසන්සුන් හැඟීම යම් තාක් දුරට අඩුවෙලා යද්දි..

"ඕ ඕ... රාහුල් කුට්ටිගේ අප්පා එළියේ ගියානේ.. මමාට පාළුයි.. ඕ.."

මං දිහා ඇස් ලොකු කරන් බලන් ඉඳපු පැටියාගේ බඩ කෑගහනව ඇහුනම මට පුදුම හිතුනා. කොල්ලට බඩගිනි උනත් එයා නෙමේ අඬන්නෙ. හිතාගන්න බෑ වෙලාවකට මේ මාස ගානක පොඩි දරුවෙක්ද කියලවත්.