Babamla akşam gizlice mutfakta buluştuğum zamanları hatırlıyordum. Annem'in kendi kızını kıskandığı o günlerin bana bugünün mesajını verdiğini anlamam geç olsa da bugün buradaydım. Savaş alanında, annemin kurduğu çemberin içindeydim. Zeynep'miş beni...
Küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım olur mu? Beni yorumlarından mahrum etmeyin :)
Wattpadin kapatılması ve taşınma işlerim yüzümden bölüm geciktiği için hatırlatma yapmak istiyorum. Kartal'ın kız kardeşi Almira, 1. seri 22. bölümün ortalarında Anna ve Lavin akıl hastanesine uğramışlardı ve Almira ile karşılaşıp birbirlerine zarar vermişlerdi. 19. Bölümün sonlarında ise Evren ile gittikleri maçta karşılaşmışlardı ve Kartal ile Işıl Almira yüzünden tartışmışlardı. Hatırlamadan okursanız kitabın içine giremezsiniz ve ben böyle bir şey istemiyorum :)
Lütfen kitap hakkındaki fikirlerinizi yorumlarda belirtin. Hayalet okuyucu olmayalım olur mu?
Kitaba 90 oy gelene kadar bölüm atmayı düşünmüyorum.
Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Benim yanımda senin ruhun eksik kalıyor olabilir, ama senin yanında benim ruhum tamamlanıyor Anna."
🍁
Bazen, hayatımın yüzde seksen beşinin trajikomedi olduğunu varsayıyorum. Ama aslında her şey, o yüzde on beşlik kısımda yatıyor. Çünkü gerçek beni ancak, o yüzde on beşin içinde görebilirler.
Mektupçum, benim aldığım nefes gibi, onu göremiyorum fakat, dibimde hissediyorum. Annemi dokuz senedir görmüyorum, fakat onu çok iyi tanıyorum. Kurtarıcımı seviyorum, fakat onu tam anlamıyla fazla tanımıyorum. Dedeme güveniyorum, ama benim hikayemin üstünü çizen ilk insan o. Ben ise bu yüzde on beşlik kısmın içinde çevremdekilerin beni görmesine, tanımasına, duymasına yardım etmeye çalışıp bunu başaramazken, Lavin'in yazdığı bir kitap; tüm ülkenin beni tanımasına vesile olabilecek mi?
Kendimi şu an sirkte gibi hissediyordum. Herkes heyecanla bize bakıyordu ve ben birazdan şapkamdan tavşan çıkaracaktım.
