မိသားစု အင်းစက်
မောင်ကျော် ရေးသည်
” သမီးကြောက်တယ်နော် ..ဗိုက်ကြီးသွား
မှ..အို.အို..ဇွတ်ကြီးပဲ..မရပါဘူးဆိုမှ..လီးက
အကြီးကြီး..တံတွေးဆွတ်ဦးလေ.အဲ့.ဝင်သွား
ပြီ.. ဟင့် ဝင်ပီ အာ့ အာ့ ”
စူးမစောက်ခေါင်းလေးထဲလဒစ်ကြီးမြုပ်ပြီး
ဝင်သွားပြီဆိုတော့မှ ဖွဖွလိုးရင်းစဉ်းစားမိတာ
ပါ..သူ့အိမ်ထောင်ရေးကသိပ်ကောင်းခဲ့တာမဟုတ်ဘူးဆို တော်တော်လေးမကောင်းခဲ့တာ
ကိုး။အလုပ်ကြမ်းသမား ဗလကောင်းကောင်း ခပ်ထွားထွားမို့အသက်ဆယ့်ငါးနှစ်ထဲဝင်ခါစ,
မှာဘဝဆိုတာကိုဘာမှနားမလည်သေးခင် အ
ထိန်းအကျေ ာင်းမဲ့လီးသရမ်းမိခဲ့ရာကသူမျ ားမယားနဲ့မရှောင်နိုင်မတိမ်းနိုင်ညားခဲ့ရတဲ့အဖြစ်
ကြီး။ဒီအတိုင်းပြောနေလို့တော့ ရှင်းမှာမဟုတ်
ပါဘူး.အစ,ကပြောပြမှရမယ်ထင်ပါရဲ့..အဖြစ်
ကဒီလိုပါ..စာမတတ်ပေမတတ် စကားပြောမတတ်မို့ နည်းနည်းလေးတော့သည်းခံပေးပါ။
နာမည်က လူအေးတဲ့။ဗေဒင်ဆရာကဘာ
ကိုကြည့်ပြီးဒီနာမည်မှရွေးပေးလိုက်တယ်မသိပါဘူး..ဘဝနဲ့တစ်ခြားစီပဲ။လူအေး နှစ်နှစ်သား
လောက်ကတည်းကအဖေက ဝန်ထမ်းဘဝနဲ့
ဘိန်းရှူ ဘိန်စွဲပြီး ထောင်ကျတယ်။ထောင်က
လွတ်လာတော့ သူ့ဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ခြံမှာ
ခြံစောင့်လိုလို ဘာလိုလိုလုပ်နေရင်း အမေက
သေရော။လူအေးကဆယ်နှစ်သား..အစ်မက
ဆယ့်သုံးနှစ်လောက်ရှိမှာပေါ့။သေစာရှင်စာ နဲ့
ကျေ ာင်းကထွက်ပြီးအဲဒီခြံထဲမှာပဲတောက်တို
မယ်ရလုပ်ရင်း ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်ရှာစားခဲ့ရတဲ့ဘဝကြီး။အဖေကဆိုက်ကားနင်းကျွေးတယ်..
အခုတော့ သုံးဘီးဆိုက်တွဲပေါ့. ရသမျှဘိန်းရှူ တာအိမ်ကိုတောင်ပုံမှန်ပြန်မလာတော့ဘူး။ခြံနဲ့မြို့ထဲနဲ့က လေးငါးမိုင်ဝေးတယ်.မိန်းမလည်း
မရှိ.ဘိန်းကရှူ. မောင်နှစ်မနှစ်ယောက်တဲလေး
တစ်လုံးမှာမိုးရွာအစို.နေပူအခြောက် နေခဲ့ကြ
ရတယ်။ခြံနီးချင်းဆိုတာကလည်း လေးငါးအိမ်
ပဲရှိတာ..သူလိုကိုယ်လိုချည့်ပါပဲ။
အဖေ့ဆရာကဝန်ထမ်းလေ. နာမည်ခံသာ
ခြံလုပ်တာ..ဆယ်ဧကလောက်ကျယ်တဲ့ခြံထဲမှာနှစ်ရှည်ပင်တွေချထားပြီး ရာသီပင်လေး အ
ဖြစ်စိုက်ပြ…တကယ့်အလုပ်ကတပည့်မွေးပြီး
သစ်ခိုးခုတ်တာ။သစ်တောပေါတဲ့အရပ်မို့ထင်
ပါရဲ့..ခုတ်တာမှ ကျွန်းတွေချည့်ပဲ။လူအေး အ
ရွယ်မရောက်ခင်ကတည်းက သစ်ခုတ်သမား
တွေနဲ့ပေါင်းပြီးတောထဲလိုက်လုပ်ရင်းထမင်းဖိုးရှာခဲ့ရတယ်။လူပျိူ ပေါက်ဖြစ်လာတော့ ဗလ
တွေ ကြွက်သားတွေ အရပ်အအမောင်းတွေကသိသိသာသာကြီးထွားတက်လာပြီးအလုပ်
ခွင်မှာဆရာကြီးဖြစ်နေပြီ။ဆရာကြီးဖြစ်တာက
အရေးမကြီးပါဘူး.လီးကြီးလာတာကမှအရေး
ကြီးတာ။တောထဲမှာ သစ်ခုတ်ကြတော့အတူ
လုပ်တဲ့အစ်ကိုကြီးတွေက နေ့တိုင်းပြောကြတဲ့
ပြောရိုးပြောစဉ်ပါပဲ..သူတို့မိန်းမ သူတို့လိုးကြ
တဲ့အကြောင်း..သူမျ ားမိန်းမကြာကူရီရိုက်တဲ့
အကြောင်း လင်ငယ်နေတဲ့အကြောင်းတွေကို
ခါတိုင်းလိုပဲပြောနေကြတာပါပဲ။အဲဒီနေ့မှပဲ ဒီ
စကားတွေကြားရတာရင်ထဲမှာကတုန်ကယင်
ဖြစ်လာပြီး လီးကလှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ်ဖြစ်လာမိ
တယ်။သူတို့စကားတွေကိုလည်း နားထဲစွဲနေ
တာ ထွက်ကိုထွက်မသွားတော့ဘူး။တဲကိုပြန်
ရောက်လို့သူတို့စကားတွေကြားယောင်ရင်း
ချေ ာင်းထဲမှာရေသွားချိုးတော့..ဘာမှမလုပ်ရ
သေးပဲလီးကထူပူလာတယ်။ဒါနဲ့လက်က ခပ်
ဖွဖွရယ်လို့ဖိဖိပွတ်မိတာ..လေးငါးချက်ပဲထိရပါ
သေးတယ်..ဗျစ် ဗျစ် နဲ့လီးရည်တွေပန်းထွက်
ကုန်တာအမျ ားကြီးပဲ။အရသာကလည်းဘယ်
လိုပြောရမှန်းမသိဘူး..ရင်တုန်ပန်းတုန်နဲ့ သိပ်
ကောင်းနေရော။ရေချေ ာင်းရောက်တော့ပုဆိုး
ချွတ်ပြီးကြည့်လိုက်မိတာ..ကိုယ့်လီးမှဟုတ်ရဲ့
လား လို့်တောင်တွေးပြီးအံ့ဩသွားမိတယ်။တို
တိုပြောရရင်တော့..အဲဒီနေ့ကစ,ပြီးလူပျိုဖြစ်..
လီးကြီး လာတဲ့အပြင် ဂွင်းပါတိုက်တတ်သွား
တော့တာပဲ။သစ်ခုတ်ရင်းသူတို့ပြောကြတဲ့ စ
ကားတွေနားထောင်.မှတ်သား.တဲကိုပြန်လာ
တော့စိတ်ကူးယဉ်ပြီးဂွင်းတိုက်..ရင့်လာတော့
မိန်းမမြင်တိုင်းနို့တွေကြည့်ချင် ကိုင်ချင်လာပြီ။
ကိုယ်နဲ့နီးစပ်တာက အစ်မပဲရှိတော့ အစ်မကိုပဲကြည့်ခဲ့ရာက..အဆင့်ကျေ ာ်လာတော့အစ်
မနဲ့တစ်တွဲတွဲနေတဲ့ခြံချင်းကပ်လျက်ကနို့ကြီးတွဲတွဲနဲ့အစ်မကြီးဆီစိတ်ကူးနဲ့မှန်းမိပြန်ရော။အဲဒီနောက်.ခြံထဲမှာနေ့စားလာလုပ်ကြတဲ့ခပ်
ကဲကဲ မြို့ပေါ်ကလင်ရှိမယားသားသည်မအေ
တွေ..အကုန်ပတ်မှန်းပြီးဂွင်းတိုက်တော့တာပဲ။သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး.အတူအလုပ်လုပ်ကြတဲ့ သစ်ခုတ်သမားတွေကလူအေးဂွင်းတိုက်
နေတာကိုသိသွားပြီးအကျိူ းသင့်အကြောင်းသင့် သင်ပေးလာကြတာရယ်.ကိုယ်ကလည်း
ဂွင်းမျ ားပြီးမူးရိပ်ရိပ်ဖြစ်ချင်လာတာရယ် တိုက်
ဆိုင်လာတော့..အလုပ်ကြမ်းလုပ်ရတဲ့သူပီပီအားကုန်မှာလန့်သွားတာနဲ့ဂွင်းမတိုက်ရဲတော့
ဘူး။ဂွင်းမတိုက်ရဲတော့ပေမယ့် လီးကပိုပိုပြီး
တောင်နေပြန်တော့
” ဟ ကောင်ရ..ခြေရင်းခြံကစော်ကြီးရွနေ
လိုက်တာမှ..အဲဒါကြီးပူးပစ်ပေါ့ဟ.ဒါမှမဟုတ်
မင့်အစ်မ မင်းပြန်လိုးလိုက်..မင်းအစ်မလည်းသိပ်ထူးတာမဟုတ်ပါဘူး .ရွနေတာပါပဲ ”
အဲဒါနဲ့ခြေရင်းခြံကမစိန်မြကြီးအိမ်ကိုအရိပ်
အကဲကြည့်ပြီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်..ဟိုစပ်စပ်
ဒီစပ်စပ်ဝင်ကူလိုက်..ဘယ်ကစ,ရမယ်မှန်းက
