Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
13.BÖLÜM: YENİ BAŞLANGIÇLAR İÇİN ÇIKILAN YOLLAR
Hiçbir zaman tesadüflere ve denk gelişlere inanmamıştım. Onların hep insanların kendilerini ve içlerini rahatlatmak için uydurdukları safsatalar olduğunu düşünürdüm. Bana göre bir düzen, her düzenin ise kendi planları vardı. Yani insanın hayatı boyunca yaşadığı her şey planlar üzerine kuruluydu. Ve evet, her şeyin bir sebebi vardı.
Beynimin içinin uğuldadığını hissederken, kendimi çoktan Muğla'daki gece kulüplerinden birinde bulmuştum. Yirminci yaşımı kutladığım o. Bolca eğlenmiş, içmiş ve dans etmiştim. Babam doğum günümü kutlamadığı için her zamankinden çok daha fazla içmiş, unutmaya çalışmıştım.
Gerçekten de unutmuştum.
O gecenin nasıl sonlandığını bile hatırlamıyordum. Sabah uyandığımda bir otelde, yatakta tek başımaydım. Oraya nasıl gitmiştim, kiminle gitmiştim bilmiyordum. Uyandığımda birlikte olduğum adamı aramış, kameralara bakmak istemiş ancak hiçbir sonuç alamamıştım. O geceye dair hatırladığım tek minik detay, çok zevk aldığımdı.
O gecenin akabindeki birkaç hafta ise olası bir hamilelik durumu için kendimi korumaya almış ve yaşadığım o geceyi aklımdan tamamen silmiştim. Çünkü kiminle seviştiğimi hatırlamıyordum ve bu oldukça büyük bir sorundu. Karşımdaki adam evli olabilirdi, ki bu benim için korkunç bir durum olurdu. Benden yaşça büyük biri olabilirdi, arkadaşlarımın sevgilisi olabilirdi... Bütün bunları düşününce unutmak daha mantıklı gelmişti.
Tabi unutulan her şeyin, yeniden gün yüzüne çıkma gibi bir huyu vardı.
Berzan Ardil Ardelanoğlu, hayatıma çat kapı girmişti. En azından başta öyle sanmıştım. Sonra intikam demişti, iki seneye uzanan bir durum sunmuştu önüme. Ancak artık her şey daha farklıydı.
"Sen nereden biliyorsun?"
Gözlerimi Berzan'ın üzerinden çekemezken sormuştum soruyu. Onun gözlerinin hedefi ise hemen yanımda, muhatap olduğum kişinin üzerindeydi.
"Siktir..." diyen şaşkın sesi doldu kulağıma. "Sen bunu şu an mı öğrendin?" Bakışlarımı Berzan'ın üzerinden çekip ona döndüm. Kaşlarım çatılırken, sert bakışlar atmış ve ciddileşmesi için gözlerimle minik bir uyarıda bulunmuştum. Oturduğu yerde hafifçe dikleşti. "Sizi çıkarken görmüştüm." Kısa bir an duraksadı ve yüzüne çapkın bir gülümseme yerleştirdi. "Seninle ilgili şeyleri unutmam mümkün değil."
Yattığım adamlar da dahildi anlaşılan buna.
Berzan geldiği için sessiz kalırken, yüzümdeki şaşkın ifadeyi sildim ve geniş bir gülümseme yerleştirdim. Onun bakışları bana, herkesin bakışları ise ikimize dönmüştü. Kollarımı iki yana açarken beklemeden ona sarıldım. "Hoş geldin kocam!"
