තහනම් මලක් || TK || NF ✔✔

* දහවෙනි දිගහැරුම *

මම වෛර කරපු මම කොළඹ යන දවස අද .. උදේ හයට තියෙන කෝච්චියට නැගපු මම ජනේලේ අයිනේ සීට් එකෙන් වාඩි උනා . හිමිදිරි පිනි කැට කෝච්චියේ ජනේලයේ තැවරිලා තිබුනා . මම ඇදන් උන්නු ජැකට් එක නිසා සීතලක් නොදැනුනත් පිනි බාන මේ හිමිදිරි යාමේ බිංදු බිංදු වැහි පොදත් වැටෙන්න ගත්තා . මම ජනේලය වහලා දාලා මගේ ඔලුව ජනේලෙට බර කර ගත්තා . තාමත් මට හිතා ගන්න බැහැ මම ගම දාලා කොළඹට යනවා කියලා .

මට දුකයි මගේ විහස්ව මට දාලා යන්න උනු එකට .. හිතකින් නෙමෙයි මම කෝච්චිය නැග්ගේ .. අද මම කොළඹ යන නිසාම විහස් උදේ පාන්දරම බංගලාවට ආවා .. උබේ මූණ දැක දැකම මට මේ කෝච්චියට නගින්න උනු එකමයි තියෙන දුක .. බංගලාවෙදි විහස් මට ලියුමක් දුන්නා . කොළඹ ගියාට පස්සේ කියවන්න කියලා . තාමත් ලියුම මගේ ජැකට් එක අස්සේ තිබුනා .. කොළඹ යනකල් ඉවසන්න බැහැ මට විහස්ගේ ලියුම කියවන්න ..

වැහි පොදත් එන්න එන්නම බර කරද්දි ස්වේත මේඝයන් ඝණ අන්ධකාර උනා .. සියුම් පොදය මොර සූරණ වරුසාවක් වෙද්දි ජැකට් එක අස්සේන් පවා මට සීතල හිරියක් දැනෙන්න ගත්තා .. ඒ අස්සේ පපුවට මහ තනිකමක් දැනුනා .. මේ වෙලාවේ උණුසුම් වෙන්න විහස් ගේ අතින්ම හදපු කහට කෝප්පයක් තිබුනා නම් .. මම විහස් දුන්නු ලියුම ජැකට් එකෙන් එලියට අරන් මගේ අත් වලට තද කර ගත්තා . කෝච්චියත් පිඹගෙන ඉදිරියට ඇදෙද්දි හුළගට හැපුනු වැහි කැට ජනේලේ පුරාම රූටන්න ගත්තා .

මේ මොහොත හරිම මූසලයි .. අදුරුයි හරිම තනියයි .. මගේ තහනම් මල මට උබව මතක් වෙනවා බං නොසෑහෙන්න .. පපුවෙන් මොනවද ගලනවා දැනෙනවා .. ඒ ලේ වෙන්න බැහැ .. පපුවේ පැසවුනු ඕජස් වෙන්න ඇති .. මම විහස් දුන්නු ලියුම දිහා ආයේ වතාවක් බැලුවා .. ඉවසන්නද ?? නැත්තම් කියවන්නද ?? තවත් හෝරා තුනක්ම ඉතුරුයි කොළඹට යන්න එතකල් මට නම් ඉන්න බැහැ කියවන් නැතුව .. සීතල හිරියත් එක්ක මම විහස් ගේ ලියුම හිමීට දිග ඇරියා .

විජ්ජාකාර අමුතු කතා කියන
විමුක්ති බේබිට ආදරෙන් ,

මම හිතුවෙම මේ මොහොත කවදාවත්ම උදා වෙන්න එපා කියලා . අපිට සමුගන්න උනා .. ඒත් මට බේබි කොළඹ යන එක නතර කරන්න බැරි උනා . මේ කාලය කොච්චර නීරස වෙයිද කියලා පැහැදිලි කරන්න මං ලග බේබිගේ අමුතු වචන තිබුනා නම් හොදයි . ඒත් බේබි තරම් වචන හසුරවන්න මම එච්චර දක්ෂ නැහැ . මේ ලියුම ලියන කොට මගේ හදවත විස්තර කරන්න බැරි විදිහට හරි බරයි .. මම මේ ලියුම ලියන වෙලාව බේබි දන්නවද ?? .. දැන් වෙලාව පාන්දර තුනයි .. මේ ලියුම කියවන කොට බේබි කොළඹට ගිහිනුත් ඇති ..

ඒත් බේබි යනවා කියලා මතක් වෙන කොට මගේ පපුව ගිනි ගන්නවා වගේ දැනෙනවා . අපේ පොරොන්දු බේබිට මතක ඇතී කියලා මම හිතනවා . ඕක් මල් හැලුනත් සකුරා මල් පර උනත් බේබිගේ පොරොන්දුව මම විශ්වාස කරනවා . අපි ආයේ ඉක්මනින් මුණ ගැහෙයි නේද ?? මේ ගෙවෙන දවස් කල්පයක් උනත් මම බලන් ඉන්නවා . මම දිගටම ලියුම් එවන්නම් .. බේබිව මට ගොඩක් මතක් වේවී .. මගේ හිතට දැනෙන්න හොද නැති දේවල් දැනෙනවා බේබි .. පිරිමියෙක්ට දැනෙන්නම හොද නැති දේවල් ..

මට මාවම රවට්ට ගන්න බැහැ . බේබිට බොරු කියන්නත් බැහැ . මගේ හිතට දැනුනා බේබි ගැන ආදරයක් .. පැහැදීමක් වගේ දෙයක් .. මට මේ දේවල් මූණටම කියන්න හයියක් නැති නිසාමයි මම ලියන්න හිතුවේ .. බේබි නැතුව ජීවත් වෙන එක මට අමාරු වෙයි . වසන්ත ඍතුව ගත කරන්න බේබි මට ලස්සන කතා කිව්වට .. බේබි නැති ඉඩෝරය කියන කාර්තුව ගත කරන හැටිත් මට කියලා දෙන්න බේබිට තිබුනා . ඒක බේබිගේ අමුතු වචන වලින් කිව්වොත් ,

ආදරණීය ප්‍රේමිය ,
වසන්තයද ගිම්හානයද
මට ඵලක් නැත ...

නුඹ නොමැතිව විඩා වූ
මේ ඍතුව වැරෙන් අල්ලා ගැනීමට
කියා දී ගියා නම් තවද දුක් නැත .. !!

අපි ආයෙම හම්බ වෙමු නේද ?? මේ බක් මහෙත් එන බක් මහේ වගේම .. ලා රෝස සකුරා මල් නිම්නයට වහන බඹරු වගේ , ඕක් මල් අතර රේණු හොයන කදාපැණියෝ වගේ අපි ආයෙම එකට ඉමු නේද ?? මම බේබිට ගොඩක් ආදරෙයි .. බේබි ගේ හිතේ එහෙම දෙයක් තිබුනා හෝ නැති උනත් .. ඒත් බේබි මං දිහා බලන විදිහ , මං වෙනුවෙන් කරපු හැම දෙයක්ම නිකන් කලා වෙන්න බැහැ නේද ?? මම මෝඩයෙක් නෙමෙයි මට දැනෙනවා හැමදේම .. බේබිගේ අමුතු වචන තේරුම් ගන්න මටත් ඒ අමුතු වචන අස්සට එන්න උනා .

එදා සකුරා මල් , ඕක් ගස් , වසන්තය , පොරොන්දු ගැන කියලා බේබි මොනවද කියන්න උත්සාහ කලේ කියලා මට දැන් තේරෙනවා . එතකොට මම තවත් දුර යන්න ඕනේ නැහැ නේද ?? බේබි මගෙන් කොච්චර දුරින් හිටියත් බේබි මගේ හදවතේ ඉන්නවා කියලා මතක තියා ගන්න .. ඉදලා හිටලා මාවත් ටිකක් මතක් කරන්න .. මටත් ලියුමක් දෙකක් ආපහු එවන්න .. මගේ බේබිට දෙවි පිහිටයි ..

පරිස්සමට ඉන්න ..
වසන්තයේදී හමු වෙන්න ... !!!

මීට හිතවත්
විහස් !!

යන්නම යනකොට
හිතුනෙම නැද්ද ඉන්නට ..??

ප්‍රේමයට ලීව කවි එක්ක
අපිට තිබුනා ඉන්න අපි එක්කම ...

- නිමි -