Elio'nun zihninin bir köşesinden.
𓃹
Altı adım, dolunaya misafir bir gece,
Köyün sınırında titrer merhamet,
Her adımda kaybolur umut,
Biz miyiz canavara sunulan ekmek kırıntıları?
Altı adım, altı kurban,
Sessizce akan bir derenin kıyısında,
Çocuk gözlerde dolan korku,
Tavşanın uyanışıyla son bulur mu bu oyun?
Altı adım, bir ağıt yükselir,
Bizi nereye gömecekler?
Toprak mı, taş mı, soğuk mu saracak bedenimizi?
Yoksa tavşanın dişlerinde mi bulacağız sonumuzu?
Altı adım, bir dua,
Çayırın sessizliğine karışır sesimiz,
Nereye gömecek köylüler bizi,
Bu unutulmuş çocuk yüreklerimizi?
𓃹
(Not; Elio'nun zihninden çünkü şiirlerini, duygularını yazacağı bir defteri yok artık.)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bizi Nereye Gömecekler?
FantastikHer on yılda bir denk gelen bir ritüel. Aileleri tarafından terk edilip kurban edilen altı çocuk, altı ruh, altı beden. Ve onların son anları. Bu kez masallardaki büyük kötü kurt yok; gerçekliği çarpıtan büyülü vahşi tavşan var.
