ခြင်္သေ့လေးနှင့် သူ့ရဲ့ဗိုလ်ချုပ်

(1)

(1)

ချီကျွင့်တစ်ယောက် အေးစက်တဲ့ မြေပြင်ပေါ်မှာ လှဲလျောင်းနေရင်းနဲ့ သူ့ကိုတားဆီးထားတဲ့ ဖောက်ထွင်းမြင်နိုင်တဲ့အတားအဆီးကို တိတ်တဆိတ် စိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။

တကယ်လို့ သူသာ ယခင်အတိုင်း သားရဲပုံစံရှိနေဦးမယ်ဆိုရင် သူ့ရဲ့လက်တွေကို လှုပ်ရှားရုံနှင့် ပြီးပြည့်စုံစွာဖြေရှင်းလိုက်နိုင်လိမ့်မယ်။

ခုချိန်မှာတော့ ...

သူ့ဆီမှာ အရင်တုန်းက ကြီးမားပြီး မာကြောတဲ့ ခြင်္သေ့လက်သည်းတွေ ရှိခဲ့ဖူးတယ်။

အခုတော့ သူ့ရဲ့ ခြင်္သေ့လက်ဖဝါးလေးနှစ်ဖက်က လက်ရှိမှာအလွန်သေးငယ်နေတာကို ထည့်ပြောစရာမလိုအပ်သေးဘူး။

၎င်းတို့မှာလည်း သွေးတွေနဲ့ ချွဲနစ်နေခဲ့ပြီး ပြတ်ထွက်လုမတတ်ဖြစ်နေသေးတယ်။

သို့သော်လည်း အနာကျင်ဆုံးသောနေရာက သူ့ရဲ့လက်သည်းတွေမဟုတ်သေးဘူး။

ထိုနေရာတွေက သူ့ရဲ့အတွင်းအင်္ဂါတွေနှင့်အရိုးတွေဖြစ်ကြီး ကြည့်ရတာ ကျိုးပဲ့ကြေမွသွားဟန်ရတယ်။

ဒီဒဏ်ရာတွေရဲ့ထိခိုက်မှုဒဏ်တွေကို မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်က တောင့်မခံထားနိုင်ခဲ့ပဲ သေဆုံးသွားခဲ့ကာ ချီကျွင့်က ဒီနေရာကို ကူးပြောင်းရောက်ရှိလာခဲ့တယ်။

ချီကျွင့် သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုဖောက်ခွဲခဲ့ပြီး ဇွန်ဘီအင်ပါယာကိုသတ်ပစ်ခဲ့တယ်။

သူ့အနေနဲ့ နောက်ဆုံးကျန်ရစ်နေတဲ့ လူသားတွေကို ကယ်တင်ပေးခဲ့တာကြောင့် အခုလိုကောင်းချီးပေးခံရတာဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူကူးပြောင်းလာခဲ့တဲ့ခန္ဓာကိုယ်က မကြာခင်ကမှ သေဆုံးသွားပြီးတဲ့ ခြင်္သေ့ခန္ဓာကိုယ်ဖြစ်နေခဲ့တယ်။

ဒီအချိန်မှာ မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်ရဲ့ သေလောက်အောင် စိတ်ပျက်အားငယ်မှုတွေနဲ့တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်မှုတွေက ကျန်ရှိနေတုန်းပဲ။

ချီကျွေ့ သူ့ရဲ့ခေါင်းကို မ,ကြည့်ဖို့အတွက် အချိန်အတော်ကြာအောင် ကျင့်သားရဖို့ စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ရတယ်။