ခြင်္သေ့လေးနှင့် သူ့ရဲ့ဗိုလ်ချုပ်

(7.1)

(7.1 )

ထိုအချိန် သားရဲလူသားအင်ပါယာ ..

ကုယန်ကျန်းက ပင်မအာကာသယာဥ်ကြီးကို ဦးဆောင်သွားခဲ့ပြီး သားရဲအင်ပါယာရှိ ဂြိုလ်တစ်ခုပေါ်မှာ ဆင်းသက်ခဲ့တယ်။ သူက သားရဲ့အင်ပါယာရဲ့ သံတမန်ရေးဝန်ကြီးရဲ့ ဖိတ်ကြားမှုကိုလက်ခံခဲ့ပြီး ဟိုတယ်မှာပြုလုပခဲ့တဲ့ ကြိုဆိုညစာစားပွဲကို တက်ရောက်ခဲ့တယ်။

သို့ပေမယ့် ညစာစားပွဲလည်း မစသေးသလို စားသောက်ဖွယ်ရာတွေလည်း မတည်ခင်းရသေးခင်မှာဘဲ ကုယန်ကျန်းတစ်ယောက် ဝိုင်နံ့တွေကိုအနံ့ရရှိနေခဲ့တယ်။ သူ့ရဲ့ခြံနောက်ဖက်မှာ ဘယ်သူက ဝိုင်တွေကို လာသွန်လိုက်ပြန်ပြီလဲ?

ကုယန်ကျန်းရဲ့ အတွေးတွေက သူ့ရဲ့လက်ပေါ်မှစစ်တပ်သုံးကွမ်တန်ကွန်ပျူတာလက်ပတ်မှ စာဝင်လာမှုကြောင့်ရပ်တန့်သွားရတယ်။ ကြယ်တာရာပေါင်းများစွာကွာဝေးတဲ့နေရာမှ သူ့ရဲ့ စက်ရုပ်အိမ်တော်ထိန်းကြီးဆီမှ ပထမဆုံးသောမက်ဆေ့ချ်ကို သူ လက်ခံရရှိခဲ့ပြီ။

" သခင့်ဆီကိုတင်ပြပါတယ်.. ဒုတိယသခင်လေး အိမ်ကို ရောက်နေပါပြီ"

ကုယန်ကျန်းရဲ့နှလုံးခုန်နှုန်းတွေက မြန်ဆန်လာရပြီး သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးမှသွေးတွေကလည်း  မီးတောင်ဝမှ ပူလောင်တဲ့ကျောက်ရည်ပူတွေ စီးဆင်းလာသလို ဖြစ်လာရတယ်။

ဒီနှစ်တွေကြားထဲမှာ သူ့ရဲ့မျက်လုံးတွေကိုပိတ်လိုက်တဲ့အချိန်တိုင်း သူ့ရဲ့ရှေ့မှာ သူ့ရဲ့ဆိုးသွင်းတဲ့ခြင်္သေ့လေးက ပေါက်ကွဲထွက်သွားခဲ့တဲ့ မြင်ကွင်းကို မြင်ယောင်နေခဲ့တယ်။

နှလုံးသားကို မြားပေါင်းတစ်သောင်းလောက်ထိုးဖောက်တာကတောင် ဒီလိုနှလုံးသားနာကျင်မှုမျိုးကိုမယှဥ်နိုင်ဘူး။

သူ မြေပြင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက်ကျသွားခဲ့ရင်း သူ့ရဲ့ခြောက်သွေ့နေပြီဖြစ်တဲ့စွမ်းအင်ဗဟိုချက်ကို စုရုံးပြင်ဆင်ကာ ကုန်ခမ်းသွားတဲ့ ကုသရေးစွမ်းရည်တွေကို အသည်းအသန်စုစည်းလိုက်တယ်။

ဒါပေမဲ့လည်း သူ ချီကျွင့်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ဘယ်လို အစအနလေးကိုတောင်မှ ရှာမတွေ့နိုင်ခဲ့ဘူး။