𝙵𝚊𝚛𝚔𝚕ı Ş𝚎𝚑𝚒𝚛𝚕𝚎𝚛.♡"

4-cü Bölüm:[Yeni Bir Başlanğıç]

Her son,yeni bir
başlanğıçdır.."

Keyifli okumalar😊

Sübhan

Aysunu orda öylece yatdığını görünce içimde bir korku oluştu kucağıma alıp arabaya yetiştirdiğimde sanki saniyelerle yarışıyor gibi hiss etdim arka kapıyı açıp Aysunu uzatdığımda başının kanadığını daha yeni fark ediyordum kapıyı kapatıp hızla hastanenin yolunu tutdum.Hastaneye vardığımızda önceden haber verdiğim için sedyeyi getirmişlerdi, bu hastane babamın arkadaşınındı o,yüzden haber verip buraya getirmiştim Aysunu alıp götürdüler bende çantasını alıp peşlerinden gitdim.

Ailesine haber verip vermeme arasında kaldım ama en iyisi doktor birşey söyledikden sonra karar vermekdi.

Aradan yarım saat falan geçmişti.
Doktor içeriden çıkıp bana doğru yakınlaşdı ve "Hasta yakınımısınız?" diye sordu.

Sadece başımı evet anlamında salladım. Doktor konuşmasına devam edip "Önemli birşeyi yok sadece başına aldığı ağır bir darbe sonucu bilincini kaybetmiş, şimdi ise durumu iyi ancak bu gece müşahide altında kalması uygun her ihtimale karşı" dedi,onayladım ve teşekkür edip yanına girip giremeyeceğimi sordum onayladıktan sonra odaya girdim.

Aysunu öyle göreceğim aklımın ucundan geçmezdi,çünki gördüğümden beri hep dik duruyordu şimdi ise öylece yatıyordu..

Başında bant vardı, sanırım arabada kandığını gördüğüm yer darbeyi aldığı yerdi, o,yüzden bantlamıştılar,bu yüzden aileden birisine haber vermem gerekiyordu,numaraya ulaşmak için Aysunun telefonunu kullanmak istedim ama şifresi vardı o,yüzden şimdilik vazgeçtim..

Kimin bunu Aysuna yapabileceğini düşündüm ama pek bir seçenek yoktu çünki daha bu gün tanımıştım, kiminle ne derdi vardı bilemezdim,uyanınca ne olduğunu bilecektik..

Ama çok hırçın bir kız olduğu belliydi her fırsatda herşeye göz deviriyordu,yakından izlemek istedim o,yüzden biraz yakınlaşıp yüzünü incelediğimde, her an gözlerini açacak gibi hiss ediyordum çok tuhaftı ama bu fikiri düşündükçe sırıtıyordum ve yüzümdeki sırıtmanı silemiyordum..

Sanki her an uyanıp "Ne sırıtıyorsun pişmiş kelle gibi" diyecekti,çünki beklenirdi ondan herşey,daha fazla riske girmeden yandaki koltukta oturup seyr etmeye koyuldum..

Aysuna epey mesaj gelmişdi ve cevapsız aramalar çoktu,kızları pek tanımıyordum ama birilerine haber vermeliydim Aytaça intagramdan Aysunun durumunu anlatdım çok teleşlandı ve gelmek istedi ama gece saat 1'e geliyordu,kimseye çaktırmadan gelemeyeceğine göre Aysunun ailesine onlarda kalacağını söyledi..

Durumunu detaylıca öğrendikden sonra sabah ilk iş hastanede olacağını söyledi,ve konuşmayı bitirdik.. bu işi de hall etmiştim sıra kendi aileme haber vermekteydi ama olanları onlara açıklayamazdım hemde bu saatde o,yüzden Fahrilerde olacağımı söyledim..herkese gerekli haberleri de verdiğime göre artık rahatlaya bilirdim manzaram da Aysun olduğu için hafif mutlulukla kulaklıkla şarkı dinlemeye karar verdim rastgele favori şarkılarımdan birini seçtim.
(Farazi~Unutulanlar) 

Şarkı dinlerken aradan ne kadar vakit geçtiğini bilmiyordum ama saate baktığımda 2'ye geliyordu..

Az sonra Aysun gözlerini açıp etrafa bakındığında kalkıp yanına gitdim.
Aysunun görüntü alanına girdiğimde aynı bakışından vazgeçmeyerek ters-ters bana bakıyordu 'Neredeyim' diye sorarcasına.

Bende yüzümü yumuşak tutarak "Hastanedeyiz" dedim hiçbirşey anlamamış gibi bakıyordu,bu bakışı aklıma kazıdım,çünki bir daha göreceğimi sanmıyordum "Birşeyler hatırlıyormusun?" diye sorduğumda Aysun ne olduğun bilmez  gibi kıpırdanınca başı ağrıdı ki yüzünü acıyla buruşturdu.