Chapter 10: A Shared Space

6 0 0
                                    

A Shared Space

His lips were soft, almost sweet. The kiss lasted only a couple of seconds, our lips barely brushing, but the sensation left me electrified, like a current running through my veins.

When I pulled away, I still felt the lingering warmth of his lips against mine, like an echo I couldn't shake off.

"Zyrelle, bumangon ka na dyan! Tanghali na!" Kaagad kong iminulat ang mga mata ko nang marinig ang boses ni Mama.

Hinanap ko ang cellphone para makita ang oras.

7:30. Oh no! I'm going to be late!

Mabilis akong bumangon atsaka kumuha ng susuotin. Nagtatakbo ako sa banyo at nagmamadaling maligo.

Tinignan ko ang reflection ko sa salamin at hindi ko naiwasang hawakan ang labi ko nang maalala ang panaginip kanina.

His lips are sweet, just like him.

"Zyrelle! Ano ba? Hindi ka ba papasok?" Halos mapatalon ako dahil sa lakas ng boses ni Mama na nanggagaling sa labas ng kwarto ko.

Get a grip, Zyrelle! Stop daydreaming! You're going to be late!

Lumabas ako ng kwarto at naabutan ko si Mama na may hawak na sandok sa labas.

"Kakain ka ba?" Tanong nya habang pinapasadahan ng tingin ang kabuuan ko.

Umiling ako. "Hindi na, Ma. Malelate na din ako e."

Inabutan nya ako ng pera bago ako nagpaalam.

Napatingin ako kay Dwayne nang bigla syang magbuntong hininga.

He was just staring down at the book in front of him with a troubled expression.

Ibinaba ko ang hawak na libro at nagsalita. "What's the problem?"

He looked up at me, his eyes showed unease. "My roommate left." Panimula nya. "He decided to drop out of school, so I'll need to look for a new roommate para may kahati ako sa bayad nung apartment."

Marahan akong tumango bilang sagot.

"How are you going to look for one?" Tanong ko.

"Well, I've already asked around my class, pero lahat sila ay mayroon nang apartment." Sabi nya habang sumasandal sa upuan.

"Have you tried asking on social media?" I asked, though I could already tell by the look on his face that the answer was no.

Umiling sya. "Not yet. I don't really want to ask there as much as possible dahil madaming mga scammer, and it's really dangerous. Kung pupwede lang ay yung kakilala ko lang ang maging roommate ko, but that's impossible, right?" Sabi nya at napangiwi.

I nodded.

Yeah. It's pretty dangerous to ask on social media, and people might start sending requests if he asked using his account. Espe from girls because of his face. Paniguradong madami syang makukuhang potential roommates pagnagkataon.

But he won't be able to find one if he doesn't do it.

"Why don't you try posting about it? You need a roommate as soon as possible, right?" I asked.

He nodded again, but the worry didn't leave his face.

"Okay," I said, "Why don't we create a new facebook account? Let's not use your own account. We can post on facebook groups anonymously para hindi nila malaman kung sino ka. Ilagay lang natin specific details about you and what you're looking for."

Napabuntong hininga sya ulit atsaka tumango.

Tumayo ako at tumabi sa kanya. We made an account and searched for facebook groups that he could join in. Once na accept na ang mga requests nya, we made a post and waited for a reply, but nothing came hanggang sa matapos ang araw na 'yon.

In The Shadow Of RegretTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon