Doğduğundan beri Rusya'da yaşamış olan o kız.
Hemşirenin hatası ile hayatı daha da karmaşık hale gelir ve Türkiye'de tanımadığı bir ailenin yanında yaşamak zorunda kalır.
#Bu hikayedeki herşey kurgusaldır gerçeğe bağlı bir hikaye değildir#
Ağzımdaki kuruluk hissi ile uyandım komideki suya baktığımda bitmişti.
Çarşafı üzerimden attıp aşağıya doğru inmeye başladım. Mutfağa girip lambayı açtım ve dolaptan su alıp bardağa doldurdum.
Suyu tam içieriden birden içeriden bir ses geldiğini duydum.
Kim olabilirdi ki, bu saate?
Kapının olduğu tarafa gelirken birinin camdan içeriye girmeye çalıştığını fark ettim.
Hemen birisini ara-
Dur bir dakika telefonum onu yukarıda bıraktım!.
Sesiz adımlarla içeriye giren adamın yanına gittim arkası dönüktür önünü döndüğü an bir tane yumruk geçirmeyi denedim ama elimi tutunca hemen diğeri ile okkalı bir yumruk geçirdim.
Dudağı kanıyordu ve büyük ihtimalle yanağında bir sızı vardı.
Elini dudağına götürdüğünde gördüğüm şeyle kalakaldım.
Bunlar onunla beraber yaptırdığımız çift bileklikleriydi? Ve dövmesi onun dövmesi!
Başkasında olamaz mı yani?
Hayır-Kafasındaki şapkayı çıkardığında yüzünü tamamen gördüm.
Bu oydu.
Gözlerini elinden bana çevirdiğinde onunda yüzündeki şaşkınlığı gördüm.
"Tavisha-"Derken aşağıya doğru Birkaç kişinin inmesi ile sözü yarıda kesildi...
"Asil,sana anahtarını al demedik mi?" Diye sorarak buraya geldi Karan.
Ben hâlâ olayın şokundayken Karn yeniden konuşmaya başlamıştı "Liliht, tanıştırayım kuzenimiz Asil-"
"Biz zaten tanışıyoru Karan abi" Dedi Asil.
Çağan "Nere-" Diye soracakken Asil eliyle onu durdurup "Daha sonra anlatırım" Dedi ve giderken yanıma gelip "Gelişmişsin" dediğinde ben ise duvarı inceliyordum.
"Да, я знаю, но они продали нам это место и все равно уехали." Evet biliyorum ama zaten onlar bize burayı sattılar ve gittiler...
они пошли Gittiler они пошли Gittiler...
Gittiler... Gittiler...
Yüzüne bağırmak istedim neden haber vermedin!!? Demek isterdim.
Ama tek yaptığım herkese iyi geceler diyip bir bardak su alıp yukarı çıkmak oldu, elbette söyliyecekti.
🪶
Kulağıma dolan alrm sesi ile hemen alarmı kapatıp yatakta dikleştim saat tam 07:00'di.
Banyoya gidip işlerimi hallettim, odama gelip üzerimdeki pijama takımımı çıkartıp sporcu arlatiki ve şortumu giydim.
Burası cidden sıcaktı ve bu sıcakta altıma eşofman giyemem!
Çantamdan hemen vitamin kutumu çıkartıp ağzıma bir tane attım ve kulaklığımı takarak motive edici bir şarkı açtım günlük rutinimize başlamıştık.
Öncelikle oda büyük olduğu için sorun çıkarmayacak birkaç ısınma hareketi yaptım. Sonra 2 dakika plank, 50 şınav ve 50 mekik...
Daha sonrasında spor odasına çıktım ve oradaki kum torbası ile çalışmaya başladım.
Biraz daha çalıştıktan sonra susadığımı fark ettiğimde mutfağa inmeye başladım.
Mutfağa indiğimde dünki abla ve 1 abla daha mutfaktaydı.
Kulağımdan sadece bir kulaklığımı çıkartıp masaya Koydum bardak almaya yeltenecek iken
Bardaklar nerede?
"Şey...Pardon bardaklar nerede?" Diye sorduğumda işlerine odaklanmış olan iki ablada bana baktı ve gözlerini açarak "Hanımım siz neden zahmet ediyorsunuz isteseydiniz biz verirdik siz oturun-" Derken elimi sağa sola sallayıp "Bu kadar teaş yapmayın lütfen siz bana bardakları gösterin yeter." Dediğimde başını tereddüt ile sallayıp bir tane bardak verdi bardağa arıtmadan su doldurup oturup içmeye başladım.
Suyumu içtikten sonra mutfak kapısından dışarıya çıktım gözlerimi etrafta gezdirdiğimde korumalar birde Asil vardı.
Havuzun yanına oturmuş, gözleri kapalı kulaklığı ile müzik dinliyordu.
Hızlıca yanına adımladım, oturup ayakkabılarımı çıkardım ve ayaklarımı havuza soktum.
O sırada beni daha yeni fark eden Asil kulaklığından birini çıkarmış bana bakıyordu.
"Birşey mi oldu?" Diye sorunca alayla güldüm "Asıl sana sormalı ne oldu?" Kulaklığa dokunur müziği kapattı ve gözlerini havuza dikti.
"Sanle antrenman yaptıktan sonra anneleri aradım ulaşamadım ikisinede belki telefonları kapalıdır, beki işleri vardır diye düşündüm o günden neredeyse iki gün sonra Asaf'ın beni aradığını gördüm..."
Asaf, Asılsın daha önce bahsettiğim ettiği ve Birkaçkez gördüğüm benden 2 yaş küçük kardeşiydi.
" 'Abi' dedi titreyen sesi ile 'Abi anneleri kaza geçirmiş' dedi ağlayarak o an sanki beynimden vurulmuş gibi hissettim 'Asaf ne diyorsun' diye bağırdım ama Asaf sadece hıçkırıklarla ağlıyordu...Sonrası belli zaten Türkiye'ye geri geldim ben gelirken zaten annemler..." Derken ağlamaya başladı sonlara doğru sesi titremişti.
Omzuna dokundum destek verirmiş gibi, konuşmaya devam etti " Sonra zaten 6 ay bir tedavi gördüm hayatımdaki herkesi çıkardım teyzemler ile zor görüşüyordum bile en sonunda tedavim bittikten 1 ay boyunca tek yaşadım buraya Ulaş'ın ve diğerlerinin zoru ile geldim ama gelmem iyi geldi bana aslında... Asaf'ın ise tedavisi yeni bitti bir süreliğine onuda İtalya'ya gönderdik abimde orada ama Asaf birkaç hafta kalıp geri gelecek, abimde ondan sonra ve ya onla gelecekdir , onlarla da tanışmış olursun hem."
Dedi buruk bir tebessüm ile.
Dayanamayıp sarıldım ona "Neden?, Neden... seni ne kadar merak ettim haberin var mı?" Diye sorduğumda gözlerim dolmuştu.
"Özür dilerim..." Diye fısıldadı.
Bundan sonra biraz daha konuştuk eski zamanlardan ayrıldıktan sonra neler olduğundan...
Daha sonra ise ablaların birisi bizi kahvaltıya çağırdı ve hâlâ kafamızda soru işaretleri olsana daha fazla oyalanmak kahvaltıya gittik.
🪶
Merhaba.
Üzgünüm ciddençok yoğunum bölüm yazamıyorum...
Umarım bölümü beğenmişsinizdir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
