Doğduğundan beri Rusya'da yaşamış olan o kız.
Hemşirenin hatası ile hayatı daha da karmaşık hale gelir ve Türkiye'de tanımadığı bir ailenin yanında yaşamak zorunda kalır.
#Bu hikayedeki herşey kurgusaldır gerçeğe bağlı bir hikaye değildir#
Ben...Ben uyuşturucu-" demeye kalmadan şokla "Ne!?" Diye yüksek sesle fısıldadım.
"Ben istememiştim Tavisha!" Derken gözlerinden yaşlar akıyordu " Ailemi yeni kaybetmiştim...Buaray geldim daha sonra Ela,Ela yemeğimin içine koyup başlattı bırakamadım aylarca tedavi gördüm,dün içmemiştim gerçekten bir anda çantamda gördüm elime aldım tam açtığımda amcam yine kullanmaya başladım zannetti...Ya Tavisha Ben bırakmak için aylarca uğraşmışım ve zaten istemeden başlamışım-'' Ağlarken aradan hıçkırıyordu daha fazla dayanamayıp onu kendime çekip sarıldım.
"Senin suçun değilmiş ki Asil..." Derken sırtını sıvazlıyordum aynı zamanda. "Senin suçun değil" benimde gözlerimden yaşlar geliyordu, bu cidden zordu.
Geri çekilip"Peki sen? Sem niye?" sadece gülebildim bu soruya sadece gülümsedim.
Asil yine burnunu çekince gülüp "Sende görmeyeli iyice su göz olmuşsun" Dediğimde o da güldü "Sulu göz o " Derken bana sarılmıştı.
Bu dakilalar böyle birkaç saate dönüştü Asil ile konuşmaya devam ettik. O Lev abimden sonraki ilk destekçimdi her anımda yanımdaydı. 🪶
"Aaaaaaaa!" Diye tiz çığlık yükseldi odada diğerlerinin kahkası Tabisha Liliht gözlerini devirip "Ölüyordum!" Diyince daha çok gülmeye başladılar en sonunda Ulaş ona sarılıp" Sadece oyun şanı paintball'a götürmek ne olur acaba?" Diye dalga geçince Tavisha Liliht yine gözlerini devirip"Bir ben bunu dağa önce oynamadım iki beni paintball'a götürmek istiyorsan git bir Deniz abimlere sor daha sonra birdaha düşün" Diyip kollarını önüne bağladı.
Ulaş "Deniz abini siksinler" Diye mırıldanınca yanındaki Çağna'dan ensesine bir tokat yedi . Çağan canına kıymasın Diye tatlı bakışlar yollarken Ulaş göz devirmişti.
Küçuk kardeşler olarak öğlen oyun oynamaya başlamışlardı ve saat 7 olmuştu diğerleri gelmiş olmalıydı ve masa geçeceklerdi.
Tavisha Liliht "Bir el daha!" Diye bağırmasına kalmadan kapı açılmış ve Nalan Hanım hepsini masaya çağırmıştı.
🪶
Araf'ın "Tavisha abla!" Diye koşması ile bende ona koştum.
Birkaç kere birbirimizi görsekte birbirimize ısınmıştık birisinin aramıza girmesi ile ayrılmak zorunda kaldık.
Bizi ayırana baktığımda Giray olduğunu gördüm "Yıllar geçti Giray'ın kıskançlığı hâlâ geçmedi" Diyip benim omzumu pat pat layıp masasına gitti.
Bende daha sonra gülüp Giray'a sarıldım ve beraber masaya gittik.
Giray'ın sesini çok merak ediyordum,nasıl bir tınısı var, nasıl konuşuyor ? Ama en çok merak ettiğim neden konuşmuyor?
Ben bunları sorgularken yemeğe başlanmıştı bile.
Giray Onur Tarafından:
Aslında evde en çok konuşan, en çok sesi duyulan bendim...
Bu sesi benden çaldılar.
Bi' beş altı yıl ònce bir kaza yaptık bende daha on onbir yaşındaydım bana birşey olmamıştı ama Sinan ve Sina abim öncelerdi heryerleri kan olmuştu ondan sonra birdaha konuşamadım.
Ama deniyorum ablam geldikten sonra tedavi olmaya karar verdim.
Çok kısık seslede olsa konuşmaya çalışacağım ben artık konuşmak istiyorum, konuşamadığım için arkadaşım yok olmaz yani olmuyor, yanımda hep Araf, diğer kuzenlerim, Çağan ve Çağın abim oluyor ve bazen Efe,Ege ve Efken üçlüsü.
Hayır onlarla abimlere kıyasla aramda bir sorun yok aslında albümlerinde bir sorunu yok arkadaşlar arada bir normal olarak atışırlar ama ablam Deniz abim ve üçüzler diyince biraz sinir oldular sanırım.
