PARASITE | TAEKOOK

Chapter-12

صدای نفس های کلافه‌ جونگ کوک در سکوت سنگینی که بینشون حاکم بود به گوش میرسید.

مینجی و جیمین بعد از اینکه هزار و یکی سوال راجع به دو سه روز اخیر از جونگ کوک پرسیدن و داد و فریاد های شوکه‌شون رو به خاطر سرو وضع کتک خورده‌ش به هوا فرستادن، روی پله های پارک اسکیت سوارها نشستن و با ابروهای گره خورده به فکر فرو رفتن.

تهیونگ به دوقلوها بابت این عکس العمل شدیدشون نسبت به ظاهر جونگ کوک حق میداد. اون بچه با رنگ پریده و گو‌دی سیاه زیر چشم هاش مثل یک زامبی به نظر میرسید. البته باید قبول میکرد خودش هم دست کمی از اون نداشت و این ماجراجویی های چند وقت اخیرشون به اندازه تموم بیست و چهار سال زندگیش روحش رو به چالش کشیده بود.

خواهر و برادر روی پله بعد از اینکه جونگ کوک تمام ماجرا رو براشون تعریف کرد و ازشون کمک خواست، تمام سلول های مغزشون رو به کار گرفته بودن تا راه حلی جلوی دوستشون بذارن.

بالاخره بعد از چند دقیقه سکوت، جیمین عینکش رو روی بینیش صاف کرد و با صدای آرامش بخشی لب زد:

- یه فکری به ذهنم رسیده کوک. ولی بعید میدونم ازش استقبال کنی.

لحن صحبت اون پسر به همراه مدل لباس پوشیدنش و اون کتاب قطوری که به دست داشت و با حروف درشت روش نوشته شده بود "فیزیک کوانتوم" ، برای اون محل غریب به نظر میرسید. میون اون همه نوجوون با ظاهر آشفته و فحش هایی که هر چند وقت یکبار از دهنشون بیرون میومد، جیمین مثل خرخون های نوکر معلم، مودب یک گوشه نشسته بود.

جونگ کوک نگاه خسته ولی کنجکاوی به جیمین انداخت.

- الان تو شرایطی نیستم که مو رو از ماست بکشم بیرون هیونگ، فقط بگو چی تو فکرته.

جیمین خودش رو کامل سمت پسر کنارش چرخوند و گفت:

- یادته پارسال درست قبل از اینکه با هیونجین بهم بزنی با هم رفتید مهمونی یکی از همکلاسی هاش؟ تو گفتی که اون بهت گفت طرف همه جور موادی توی خونه‌ش پیدا میشه... خب نظرت چیه که بری پیشش و ازش بخوای به پسره بگه یه مقدار فوکسی برات جور کنه؟

با هر کلمه که از بین لب های پسر عینکی بیرون میومد، اخم جونگ کوک بیشتر و بیشتر توی هم گره میخورد. در جواب پیشنهادی که بهش داده شده بود، کلمات مثل زهر از بین لب هاش بیرون ریخت:

- برم به دوست پسر سابقم بگم از کسی که باهاش بهم خیانت کرد برام مواد بگیره؟!

- کاری با خودش نداری. فقط به چشم یه رابط بین خودت و ساقی موادت بهش نگاه کن.