OnlyOne - minsung

(6) - değerlisin 🖇️

Bu bölüm biraz acele oldu çünkü bu aralar biraz yoğunum bu yüzden her gün bölüm atmamaya karar verdim iki-üç günde bir atıcam

hadi okuyun siz byy

"Yine bilgisayar başına geçmen gerekecek."

Biraz duraksadı, sonrasında sorgular sesini duydum.

"Tamam kardeşim. Sorun ne?"

"Kayıp birini bulman gerekiyor."

"Hmm, en son nerede bulundukları hakkında bir bilgin var mı?"

"Yok."

"Peki, yakın bir zaman da yapılan mesajlaşmalar, telefon görüşmeleri var mı? En azından kaybolan kişinin telefon numarasını biliyor musun?"

"Evet, evet. Mesajda aramada var."

"Ne kadar yakın bir zamanda?"

"Bir kaç dakika önce."

"Tamam. Ben şimdi gereken tüm yazılımları hazırlayacağım, sen müsait olduğunu bir zaman evime gel."

"On dakikaya oradayım."

"Tamam, bekliyorum. Hadi görüşürüz."

"Görüşürüz."

Gerginlikle telefonu kapatırken yürümeye başlamıştım bile, gideceğim yer iki katlı evimin garajıydı. Oraya motosikletle gidecektim çünkü evleri buraya pekte yakın değildi.

Cebimden garajı açan anahtarı çıkardım ve kırmızı düğmeye basarak açılmasını bekledim, sonrasın da hızla motora atlayıp gazı çalıştırdım. Aniden yükselen hız ölçerinin umursamadan bir caddeden geçtim ve kıvrımlı bir yola girdim.

Saçlarım da hissettiğim yoğun rüzgarla bir şeyin eksikliğini hissettim... Kaskımı unutmuştum.

Bununla tepemde olan sinirlerim daha da arttı. Ölsem kim kurtaracaktı onu oradan? Bu dikkatsizliğin sonucu kötü olabilirdi. 

Neyse ki kalabalık caddeyi geçmiştim, bu artık sorun değildi.

Derin bir nefes vererek stresimin birazını attım ve gazı kökledim. İyi bir sürücüydüm, boş bir yolda başıma ne gelebilirdi ki?

(...)

Dışarıdan bakıldığında göz kandıran evi gördüğüm gibi viraja girdim ve gaza biraz daha yüklendikten sonra yavaşlayarak motoru eve yakın bir yere park ettim.

Evde gözlerimi gezdirirken evin dış kapısına giden merdivenleri çıkmaya başladım.

Evin geri kalanına uyumlu olacak şekilde beyaz olan kapının zilini çaldım ve açılmasını bekledim.

Kapı yavaşça aralandı.

Kapıyı açan kişi beklediğimin aksine Seungmin'di. Kızıl dağınık saçlarından ve pijamasından yeni uyandığı belli oluyordu.

"Minho? Seni buraya hangi rüzgar attı?"

"Kasırga desek daha mantıklı olur."

"Ha? Sorun ne?"

Sorgular bakışlarla gözlerini kırpıştırdı ve kapıyı iyice araladı.

"Neyse seni bu havada daha fazla dışarıda kalma, içeride konuşuruz."

Başımı sallayarak içeri girdim ve kısa bakışlarımı evde gezdirdim. Eve göz kandıran dememin nedeni işte buydu, ev neredeyse boştu, çünkü bu eve daha bir hafta öncesinde yerleşmişlerdi.

"Sen şuraya otur, ben Chan'ı çağırayım."

Gösterdiği yere oturdum, ellerimi saçlarıma geçirerek ofladım.