{Author Pov}
Nasa hide out ngayun sila gregoro,naka upo sya sa desk nya habang nakatayo naman sa gilid nya si Benjamin. Nag iisip si gregoro kong pano nya mapapagbagsak si Alessandro.
Gregoro:"Tsk Palpak nanaman,bobo mo kasi! Hawak na natin ang alas pinakawalan mopa!"
Benjamin:"Kumalma kalang,alam namang nating hindi madaling kalaban si Alessandro"
Gregoro:"Wala akong paki alam bobo kalang talaga! tsk kaylangan maka isip ako ng bagong plano kong pano pababagsakin si Alessandro"
Benjamin:"Anong plano?"
Gregoro:"Bobo kaba talaga! nag iisip nga diba! kahit kaylan talaga ambobo mo kausap"
napakamot naman sa ulo si benjamin
Gregoro: "Gamitin mo kaya yang kokoti hindi yung panay ka tanong bwiset!. kaylangan makaisip ng magandang plano ayaw ko ng matalo ulit. tsk".
Benjamin:"Kaylangan natin ng solid na plano."
Gregoro:"Ede mag-isip ka idiot"
Benjamin smirked at Gregoro impatience. He knew that Gregoro was feeling frustrated, but he also knew that they needed to approach this carefully if they wanted to succeed.
Benjamin:"cute" mahina sabi.
Gregoro didn't heard Benjamin's mumbled comment and shot him a glare.
Gregoro:"May sinasabi kaba?"
Benjamin: " Wala boss. May naisip lang akong plano na makakatulong sayo paniguradong ikakabagsak ni Alessandro" smirk pa nito
Gregoro narrowed his eyes, suspicious of Benjamin's smirk. But he decided to let it go for now.
Gregoro: "Ano namang plano ang nasa isip mo? Siguraduhin molang na ikakabagsak yan ni Alessandro kapag hindi ikaw pababagsakin ko." pagbabanta pa nito.
Benjamin nodded, still wearing that smirk.
Benjamin: "Wag kang mag alala may naisip na akong bagong plano"
Gregoro:"Siguraduhin molang"
Benjamin:"Oo nga wag kang mag ala-ala,ngapala gusto mo bang manood tayo ng scene" ngite panito sabay pakita ng dalawang ticket sa kamay nya.
Na out off guard naman si Gregoro hindi nito namalayan na namula ang pisnge nya.
Gregoro:"Tinatarantado moba ako? satingin moba mag oras sa mga ganyan?"
Benjamin:"Sige na maganda yung palabas,magugustuhan mo yun"
Gregoro:"Tigilan mo nga ako masusuntok kita dyan pag hindi ka tumigil" sabay lakad pa nito palabas ng room office nya
sinundan naman agad sya ni Benjamin
Benjamin:"Sige na pumayag kana sayang naman to kong hindi tayo manonood halika na! boss!gregoro!"sabay sunod parin nya kay Gregoro"
Gregoro:"Tumigil ka dyan maupapakan nakita" lakad nya ng mabilis habang namumula ang mukha.
{Alessandro Pov}
Kakauwi kopalang galing office agad naman binuksan ng taohan ko yung pintoan at agad akong pumasok,pagkapasok ko bumungad saakin si butler jonas.
Butler jonas:"Maligayang pagbabalik don Alessandro"
Tinanggal ko naman ang coat ko at binigay ko sa kanya. Pagkakuha nya ay he hang the coat on a nearby hook.
"Nasaan ang mga bata?" seryuso kong turan habang naglalakad ako papunta sa kwarto at sinusundan nya ako
Jonas: "Ang triplets ay nasa kanilang kwarto don Alessandro. Hindi nanaman sila kumain ngayung gabi.
"Talaga bang nag mamatigas pa sila"
Tumango naman sya
Jonas: Opo, Don Alessandro. Muli silang tumangging kumain buong araw. At Patuloy pa rin silang nagtatanong tungkol sa kanilang Papa Zien.Hindi parin daw sila kakain hanggat hindi nila nakikita ang papa zein nila"
Nakaramdam nanaman ako nang pagkainis. Parang lalong suwail ang triplets, at mas lalo akong naiinis dahil sa pagbabanggit nila sa walang kwentang lalaking yunn,tsk hindi nila kaylangan ang isang mahinang taong tulad non.Binuksan naman nya ang pintoan ko.
"Hayaan mo silang magutom para magtanda sila at sumunod sila" sabay pasok ko sa kwarto
butler Jonas:"Masosonod po don Alessandro"
pagkapasok ko ng kwarto ay agad naman nyang sinara ang pinto.
{Author Pov}
Nasa scenehan sila Gregoro at benjamin.The movie continued, and the emotional rollercoaster only continued. Gregoro found himself becoming even more invested in the story, his heart going out to the characters and their struggles,while he was eating popcorn. He was fully immersed in the film, oblivious to Benjamin's hidden smirk and soft giggles beside him. Benjamin couldn't help but find it amusing and endearing to see Gregoro so engrossed in the film. He knew that Gregoro was a tough and ruthless , but it was endearing to see him getting emotional over a movie. He fought a smirk, keeping his facial expression neutral. Gregoro was completely absorbed in the movie, tears streaming down his face as he watched the emotional scenes unfolding on the screen. Benjamin glanced over at him again, trying not to laugh at the sight of his tough boss getting misty-eyed over a film.
