Roxy Moon

Hoofdstuk 25

"Roxy wacht nou!!!" hoorde ze Scorpius nog roepen, maar ze rende door. Ze bleef rennen tot dat ze struikel. Ze viel met een grote klap op de grond. "AAUUWW!!!" ze schreeuwde het uit van de pijn. Ik heb vast me been gebroken. Wat moet ik doen? Wat moet ik doen! Ze hoorde geruis die naar het toe kwam, maar opeens stopte het. Toen hoorde ze iemand naar haar toe rennen. Roxy lag nog steeds op de grond als wolf. Ze keek op. Ze zag tot haar verbazing niet Scorpius staan. Ralf?! Wat doet hij hier?! Meteen veranderde ze terug, maar ze bleef wel liggen. Ralf was met zijn bezem komen vliegen "Roxy wat is er gebeurt?" vroeg hij. Hij knielde naar Roxy toe om te kijken wat ze bezeert had. "ik rende weg en toen struikelde ik. Volgens mij heb ik mijn been gebroken" antwoordde Roxy. Ralf bleef nog even naar haar been kijken en stond toen op. Hij keek nog heel even en draaide zich toen om. "Ralf! Wat ga je doen?" Roxy keek hem vragend haar ter wel hij nog steeds zijn rug naar Roxy had toe gekeerd. "ik ga weg" antwoordde Ralf simpel. "ja goed idee. Haal hulp" Roxy zag dat Ralf met zijn hoofd schudde. "hoe zo nee?" vroeg ze. Meteen draaide Ralf zich om. "iedereen kijkt tegen jou op, omdat je zo geweldig bent! Maar als je er niet meer bent kan dat ook niet meer" antwoordde Ralf. "ben je helemaal gek geworden Ralf! We zijn vrienden! Die help je altijd als het moet!" Roxy snapte er niks meer van. "eerst wel. We waren goede vrienden, maar toen werd jij in alles beter. Iedereen wil met jou omgaan! Met jou! Ze vragen altijd dingen over jou aan mij! Als jij er niet meer bent sta ik niet meer in jou schaduw" legde Ralf haar uit. Dit kan niet waar zijn! "ik heb je niks aan gedaan! Ik vroeg helemaal niet om al die aandacht! Wat had ik anders moeten doen dan?! Moet ik me best niet doen of zo!!! Ralf...ik voel me hier thuis op Zweinstein. Hier wil ik me best doen en dat doe ik dan ook. Dat blijf ik ook doen! Jij zegt niet wat ik moet doen! Nooit! vergeet het maar!" Roxy probeerde op te staan, maar dat wou echt niet. Nu had ik heel erg graag gewild dat Scorpius hier was. "dat had ik wel verwacht van jou Roxy. Daarom bind ik je hier vast" Ralf pak een touw uit zijn rugzak en bind Roxy vast aan de dichtbij zijnde boom. "denk je nou echt als jij terug bent en ik er niet meer ben dat ze jou al die aandacht gaan geven die ze eerst aan mij gaven zullen geven. Dacht het niet! Ze komen er vanzelf wel achter wat jij allemaal hebt gedaan!" Ralf was klaar en keek tevreden naar het resultaat. "tot ziens Roxy" zei hij alleen en hij vloog weg op zijn bezem. Roxy probeerde van alles op los te komen maar zonder resultaat. Ze was haar stok kwijt en ze was te uitgeput om zonder stok te toveren of in een dier te veranderen. Daar zat ze dan alleen in het Bos vast aan een boom. Waarom? Waarom doet Ralf zo iets. Hij is gewoon veelte jaloers. Maar als nog hoef hij mij toch niet alleen te laten, want dat gaat veel te ver. *kraak* "wie is daar?" Ik hoorde daar echt iets. "hallo! ik hoorde je wel!" riep ze. "oke oke ik kom al!" riep iemand terug. Die stem die herken ik! Dat is... "Malfidus! Wat doe jij hier nog?!" Roxy was verbaast. "dag je nou echt dat ik weg was gegaan?" hij keek Roxy vragend aan. "uhm...ja" antwoordde Roxy. Scorpius bekeek Roxy. "maar wat is met jou aan de hand?" vroeg hij ter wel hij Roxy los maakte. "Ralf! Ralf heeft me vast gebonden. Hij heeft het ook tegen Gwen gezegd" legde Roxy uit. Ze was net los maar stond niet op. "waarom? Ralf en jij zijn goede vrienden" Scorpius ging naast Roxy zitten. Roxy vertelde wat er allemaal was gebeurt. "maar dat is laf. Jou vastbinden aan een boom ter wel je been is gebroken. Plus je had je stok ook niet. Wacht is even jij kan toveren zonder stok waarom deed je dat niet" Scorpius keek Roxy vragend aan. Hij begreep het niet. "ik was uitgeput daarom lukte het niet en in een dier veranderen ook niet" legde Roxy uit. "maar nu lukte het wel weer alleen moet ik me been genezen. Accio stok!" en haar stok kwam naar haar toe vliegen. Ze ving hem en richtte haar stok op haar been. "Balsemio!" zei ze. Ze kneep haar ogen dicht van de pijn, maar toen dat verdween deed ze haar ogen weer open. "kom op! we gaan even een stokje er voor steken voor het plan van Ralf" zei Roxy. Ze stond en stak haar hand naar Scorpius uit. Hij pakte haar hand en stond ook op. "alleen hoe komen we zo snel mogelijk weer in het kasteel?" vroeg Scorpius. "nou misschien zo" zei Roxy en ze veranderde in een wolf. Scorpius keek vragend naar de wolf. "moet ik op je rug klimmen?" vroeg hij uiteindelijk. De wolf knikte met haar grote kop ja. Scorpius twijfelde niet en klom op haar rug. Hij zat nog maar net op haar rug en ze rende zo snel als ze kon naar het kasteel.

Roxy rende op de grote deuren af. "Roxy je moet langzamer anders knal je tegen de deuren op" waarschuwde Scorpius. Roxy luisterde niet en rende gewoon door. Ze hield iets haar snel in en huilde. De deuren vlogen op en ze rende het kasteel in. Ze snoof 1 keer ter wel ze rende. Hebbes! Ik weet waar je bent Ralf! Snel rende ze naar de Grote Zaal toe. Daar was Ralf het slechte nieuws vertellen dat Roxy was verdwenen. De deuren van de Grote Zaal vlogen open en Roxy rende met Scorpius nog steeds op haar rug de Grote Zaal in. Ze rende richting Ralf die daar zat met allemaal leerlingen om zich heen. Ze schokken zich allemaal rot toen de deuren open vlogen en een wolf met Scorpius op haar rug naar binnen renden. Ze stopte vlak voor Ralf. Een paar andere leerlingen waren weg gerend, maar er waren ook nog een paar die bleven zitten. Scorpius klom van de rug van de wolf af en stond nu voor Ralf. "hoe kon je dat nou doen!" riep hij tegen Ralf. "dat gaat je niet aan! Paralitis!" riep Ralf. Voordat Scorpius iets kon doen werd het geraak en vloog over de wolf heen. Met een klap kwam hij op de grond terecht en bleef hij stil liggen. De wolf keek om en huilde. Er kwam weer beweging in Scorpius. Heel voorzichtig stond Scorpius op. "hoe kan dat?!" riep Ralf. Hij keek verbaast naar de wolf. In een flits was de wolf verdwenen en stond Roxy op haar plaats. "maar dat kan niet! Paralitis!" riep Ralf. Roxy kaatste zijn spreuk af. "toch wel" zei Roxy met een lach. Meteen vuurde Ralf weer een spreuk op haar af. Weer kaatste Roxy zijn spreuk af. Roxy zwaaide met haar stok en Ralf verstijfde meteen van top tot teen. Roxy liep naar hem toe. "iemand die met mij solt kan dit verwachten" zei ze tegen hem. Samuel die eest nog bij Ralf zat, sprong op en rende naar Roxy toe. "ik was zo ongerust Roxy!" en hij gaf haar een stevige knuffel. Roxy vertelde wat er allemaal was gebeurt. "maar Roxy niemand vind het raar of eng dat je een Faunaat hebt" vertelde Samuel toen. "echt niet?" Roxy was er verbaast om. Samuel knikte. "wouw gelukkig!" zei Roxy blij. "je vind het niet erg dat ik met Malfidus om ga?" vroeg ze toen. "misschien een beetje maar dat moet je zal weten zusje" antwoordde hij. "aaaaahw dank je dank je Broer" Roxy omhelsde Samuel. Ze was zo blij dat alles weer normaal was. Ze keek op, maar nergens zag ze Scorpius. Ze liet Samuel los en rende de Grote Zaal uit. Waar kan hij zijn? Maar dan voelde ze iemand haar arm vast pakken. Ze keek die gene aan. "Scorpius! Ik...Ik wil je graag bedanken voor je hulp en natuurlijk sorry zeggen van wat ik heb gedaan" zei Roxy een beetje verlegen. Toen ze dat zei keek ze naar haar schoenen. Even was het stil. Ze wachtte nog steeds op zijn reactie. Maar die kwam niet. Ze keek op recht in Scorpius zijn grijs blauwe ogen. Hij bleef maar in haar ogen kijken. "Scorpius zeg nou iets" zei Roxy zacht. "wat moet ik dan zeggen?" vroeg hij en hij lachte. "weet ik veel misschien dat je met vergeef of niet misschien zelfs een graag gedaan. Wat dan ook" antwoordde ze zacht. "oke graag gedaan" zei hij. Hij draaide zich om en liep weg. "Scorpius! Waar ga je naar toe?!" riep Roxy. Scorpius liep gewoon door. Roxy rende naar hem toe en sloeg haar armen rond zijn middel. "Roxy..." zei hij zacht. "nee geen Roxy...waar ga je naar toe?! We waren nog aan het praten" zei Roxy. Roxy hield hem nog steeds vast. Hij was groter dan Roxy. Roxy moest omhoog kijken om zijn gezicht te zien. "waarom ga je zomaar weg?" vroeg ze zacht. "Roxy snap je het niet. Ik kan niet bij je in de buurt blijven..." Scorpius wouw veder praten maar Roxy onderbrak hem. "hoezo kan dat niet? Ook niet als gewoon vrienden?" vroeg Roxy. "nee Roxy dat kan ook niet. Me vader heeft het heel duidelijk gezegd" antwoordde Scorpius. Roxy liet hem nog steeds niet los. "dus Roxy laat me los en blijf ver uit me buurt ik wil je geen pijn doen" "meen je dat nou echt! Als je dat doet dan doe je me pijn dat weet je toch. Dus doe dat niet!" Roxy smeekte bijna. Scorpius keek Roxy recht aan. "sorry Roxy" zei hij zacht. Hij haalde Roxy's armen weg van zijn middel en liep toen weg. Roxy bleef verbaast, verdrietig en boos achter. Ik wil weten wat er nog is. Ik wil de waarheid weten.