Hoofdstuk 6

56 3 0
                                    

De volgende ochtend was het kerst op Zweinstein. Roxy lag nog in bed toen Leon naar beneden liep. Beneden was het nog steeds even gezellig als gisteren. Maar vandaag lagen er allemaal pakjes voor Leon en Roxy. Toen Leon dat zag rende hij meteen naar boven. Hij was bijna boven toen opeen de treden van de trap smolten. Ze smolten en het werd een glijbaan. Leon viel en glee naar beneden. Roxy schok wakker en liep naar de overloop. Toen ze zag dat Leon helemaal onder aan de glijbaan lag moest ze lachen. “heb je geprobeerd naar de meisjes slaapzaal te komen” zei ze lachend. “ja maar dat doe ik ook nooit meer” zei Leon van beneden. “kom je er liggen allemaal pakjes onder de kerstboom” ging hij veder. “ja ik kom zo ik kleed me even om oke” ze draaide zich om en liep de meisje slaapzaal binnen. Snel zocht ze een broek en een T-shirt met daar overheen een lekkere zacht vest. Natuurlijk deed ze nog even schoenen aan. Gewoon witte schoenen. Snel deed ze haar haar en liep naar beneden. “he he eindelijk” zei Leon. Toen ze beneden was. Roxy ging op de bank voor de openhaard zitten en gaf Leon een stomp. “AU!!! Waar was dat goed voor” zei Leon. “voor al jou gezeur misschien” zei Roxy plagerig. Ze keek onder de kerstboom.  Hij lag vol met pakjes. “zijn die voor ons twee?” vroeg ze verbaast. "ja voor wie anders. Er is veder niemand in de leerlingenkamer” antwoorde Leon. Snel pakte Roxy een brief die er ook bij lag. “Leon deze brief is voor jou” en ze gaf hem aan Leon. “maar ik krijg nooit een brief” zei hij verbaast. Hij pakte hem aan en keek of hij echt voor hem was. Dat was hij ook. Hij maakte hem open en las hem voor.

Geachte Meneer Flits,

 

Ik heb de genoegen om u dit te vertellen. Je ouders zijn niet je echte ouders. Ze hebben je ontvoert van je echte ouders. We zijn nog steeds op zoek naar je echt ouders. Waarom we het nu pas zeggen. Nou ik zal het u vertellen. Toen je nog bij je zogenaamde ouders was. We konden het u niet vertellen, want je ‘ouders’ zouden je zo wijs maken dat het niet waar is. Maar het is echt waar. Nu je niet meer bij hun welkom bent konden we het nu wel vertellen. Ik hoop dat u geen rare of domme dingen gaat doen nu je het weet. We doen er alles aan om je echte ouders te vinden. Tot die tijd moet je misschien maar bij een vriend logeren in de zomervakantie. In de andere vakanties kunt u gerust op school blijven net als juffrouw Moon.

 

Hoogachtend,

Minerva Anderling,

Schoolhoofd

Het was stil toen Leon klaar was met voorlezen. “dus het zijn niet echt mijn ouders?” vroeg Leon. “nou ik denk het anders zou Anderling het toch nooit schrijven” antwoorde Roxy. “is hij echt van Anderling?” vroeg Roxy er achteraan. Leon keek helemaal onderaan de brief. Maar daar stond niks. “ik denk het wel” antwoorde Leon. “maar dan ben ik een wees net als jij Roxy” zei Leon toen hij de brief opborg. “nee dat klopt niet Leon. Jou ouders leven misschien nog maar die van mij…die van mij niet mee” en ze keek naar beneden. “kom op Roxy laat dat niet je dag verpesten” zei Leon om haar op te vrolijken. “hier. Pak aan” en hij gaf haar een lang pakje. Roxy pakte het aan. Er zag een brief bij. Ze maakte hem open en als hem voor.

Heey Roxy,

 

Echt geweldig dat jij de nieuwe zoeker bent van Griffoendor, daarom die pakje. Natuurlijk is hij ook voor kerst. Ik hoop dat je er veel plezier mee hebt. Hij was eerst van mij maar ik vind mijn oude het fijnst. Bij deze geef ik hem aan jou.

 

Met vriendelijke groet,

Gwen Klein Deemster Vonk.

Roxy MoonWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu