Roxy Moon

Hoofdstuk 17

Ze knipperde langzaam met haar ogen. Op een gevenmoment vielen haar ogen dicht en word alles zwart…..

 

Heel voorzichtig deed Roxy haar ogen open. Waar ben ik? Ze keek rond en besefte toen pas dat ze in het Bos was. Ik was hier naar toe gegaan vanwege Samuel. Voorzichtig stond ze op. Ze was weer in een mens verandert. Rustig liep ze door het bos heen. Wat is het hier mooi!!! Ze bleef een tijd rond lopen. Opeens hoorde ze mensen stemmen. In een flits was ze in een wolf veranderd en veder gelopen. Nu gaan ze me echt niks doen en laten ze me met rust. “Samuel we hebben nu al zo lang gezocht. Ze is vast al weer in het kasteel” hoorde ze de stem van Ralf zeggen. Even was het stil. Roxy kon alleen nog maar het gefluit van de vroege vogels die aan het zingen waren en het gekraak van breken de takken horen. “nee daar is ze echt niet. Ze is niet eens in de slaapzaal geweest” hoorde ze nu Samuel zeggen. Roxy kon horen dat ze haar kan op liepen. Roxy stond stil en draaide ze zich om, zodat als de jongens kwamen ze haar gezicht meteen zagen. Zo hoorde hun voetstappen en stemmen steeds dichterbij komen. “Sam waarom heb je dat überhaupt tegen haar gezegd?” hoorde ze Ralf vragen. “ik heb geen idee. Ik denk dat het er uit vloog” hoorde ze Samuel antwoorden. Ze waren bijna bij Roxy. “weet je wat dat betekend” zei Ralf. Even was het stil waarschijnlijk schudden Samuel zijn hoofd nu dacht Roxy. “nou dat je haar echt zo ziet” zei Ralf zachtjes. “oow doe niet zo stom zo zie ik haar echt niet” zei Samuel meteen. Nu waren ze bij Roxy aangekomen. De gezichten van de jongens waren helemaal lijk bleek geworden door de angst. Heel zachtjes liepen de jongens achter  uit. “we doen je niks hoor wolfje” zei Samuel. Roxy was nu helemaal klaar met hem en ze rende op hun af. Meteen renden de jongens weg. Roxy achter volgde hun even, maar bij de rand stopte ze  en ze rende weer diep het Bos in.

Oow wat is het fijn om alleen in het Bos te zijn. Zo lekker rustig en kalm is het hier. Ik heb geen idee hoe laat het is maar het maakt me echt niet uit. Aan de lucht te zien was het net avond geworden. Roxy liep nog steeds rustig door het Bos. Tot dat ze opeens stemmen hoort. “ik wil die wolf leefend. Dan kan ik zijn kop mooi gebruiken voor op me kamer” hoorde ze een jonge zeggen. Wacht is even is dat... Op dat moment kwam Scorpius tevoorschijn. Roxy liep naar een rot en verstopte zich daar. Hoopend dat ze haar niet vinden, maar dat was niet zo. Na een kwartier rust te hebben kwamen de jongens er weer aan.  Oke rustig blijven en misschien komt het allemaal weer goed. Snel veranderde Roxy weer in zichzelf, zodat de jongens haar niet zouden vermoorden. Als ze weer weg waren kon ze weer rondlopen als een wolf. Ze hoorde de voet stemmen en de stemmen van de jongens steeds dichter bij kwamen. “Malfidus ik zie daar iets” aan zijn stem te horen was dat Daniël. “mooi alleen hem nog vangen” Ze kwamen steeds dichter en dichter, Maar opeens was er licht iemand had vast Lumos gebruikt. “wat doe jij hier!” riep Scorpius. “ik...uhm...ik was...” maar ze wist niks te zeggen. “je wouw ons zeker tegenhouden he! Maar dat gaat mooi niet gebeuren” riep Scorpius. “geloof je dat zelf!!!” riep Roxy nu ook. Ze wouw haar stok pakken maar die had ze in de leerlingenkamer laten liggen. De 2 jongens liepen heel rustig naar haar toe. “je hebt je stok weer niet bij je he” ze Scorpius en lachte gemeen tegen haar. “blij uit me buurt!!!” riep Roxy. “ik luister niet naar jou. Jij modderbloedje!” riep hij terug. Roxy was nu helemaal klaar met hem. “je krijgt er spijt van!!!” schreeuwde ze. “en dat zegt jij” Dat was de druppel voor haar. Ze kon zich niet meer inhouden en veranderde in een wolf voor hun ogen. “wat krijgen we nou” zei Daniël en keek angstig naar Roxy. “je...je...je bent een Faunaat?!” riep Scorpius met angst en verbaasdheid in zijn stem. Nu liep Roxy rustig naar hun toe. “maar...maar...d-dat...kan niet waar zijn!!!” riep Scorpius. Opdat moment besefte Roxy wat ze deed. Dit is slecht. Dit moet nu stoppen. Meteen veranderde ze weer in zich zelf. Als een speer rende Daniël gilend weg. Roxy liep naar Scorpius toen. “oowee als je dit door verteld ja!” dreigde ze en ze tikte met haar linker wijsvinger op zijn borst. “anders wat” daagde Scorpius haar uit. “jaaa....voor jou een vraag voor mij een weet” zei ze alleen. Rustig liep ze naar buiten. “je gaat me toch niet vervloeken of opeten?!” vroeg Scorpius een beetje angstig. “hoor ik daar nou angst in je stem” zei ze lachend. “nee helemaal niet” probeerde Scorpius nog een beetje stoer te doen. “ik weet waar ik je kan vinden” zei ze nog en ze veranderde in een wolf en rende weg. Ze liet Scorpius daar helemaal alleen achter. Dat zal hem leren.