Anonim Bey | İsmail Yüksek - Barış Alper Yılmaz

Gerçekler

BİSMİLLAH

İyi Okumalar

-Yazar

2 genç adam da dakikalarca sessiz kalmıştı. Barış sabırla Kerem'in anlatmasını bekliyor. Kerem ise inatla susmayı tercih ediyor, kızını izliyordu.

Umay elinde ki yoğurt kutusunu keşfederken çok tatlı görünüyor, âdeta görsel şölen sunuyordu.

Barış bir süre sonra sabrının sınırlarına gelmişti. Madem o anlatmıyor, ben sorarım diyerek dudaklarını araladı; "kaç aylık?" diyerek konuşmayı başlattı.

"4" diyerek cevapladı onu Kerem.

Barış'ın tahmini doğru çıkmıştı, "4 ay?... Yaş gününe yetişiyoruz en azından" diyerek iğneledi Kerem'i.

Kerem arkadaşına bakmaya çekinirken sessizce "evet" diye mırıldandı. Utanıyordu, asla geçmeyecek bir utançtı bu. Bir Fenerli'den hamile kalıp doğurduğu için değil. Arkadaşlarından bunu saklayıp, onları yok saydığı için.

Ama korkmuştu işte, destek göremeyeceğinden, yanlız kalacağından korkmuştu. Altay gibi onların da bırakacağından korkmuştu. Ama şimdi boşuna korktuğunu anladı. Ne kadar büyük bir hata yaptığını anladı.

En başta Barış destek çıkardı ona. Bağrına basar, gece aşermelerinde hiç düşünmeden gelir ne istiyorsa alır. Doktor randevularında yanın da bekler, doğumdan sonra yeğenine küçük hediyeler alırdı.

Kerem gülümsedi ve kendini hazır hissettiğini düşünerek anlatamak için dudaklarını araladı; "Sözümü kesmeden dinle lütfen. Bir daha cesaretimi toplayamaya bilirim."

Barış ani gelen cümleyle kafasını salladı ve kardeşine dikkat kesildi.

"babasını az çok tahmin ettiğini düşünüyorum?" diyerek yoklamıştı arkadaşını.

Barış'ta "evet" diyerek cevaplamıştı onu.

"Geçen sene Turnuvada baş gösteren mide bulantılarım vardı hatırlarsın belki? Döndükten birkaç hafta sonra daha çok artmaya başladı. Regli olamamamdan kaynaklı diye düşünürken küçük bir baygınlık geçirmişim. Gözümü açtığımda hastanedeydim. Berat bulmuş beni. Kampta kötü olduğumdan dolayı merak edip Trabzon'a dönmeden önce iyi olup olmadığımı öğrenmek için bana uğramış kapıyı açmayınca da kırıp içeriye girmiş, baygın olduğumu görünce hemen hastaneye götürmüş. Hastanede de hamile olduğum ortaya çıktı işte... Sakın Berat'a kızma ben istedim söylememesini" işte, sonunda açıklamıştı Kerem.

Üzerinden büyük bir yük kalkarken Barış'a çevirmişti bakışlarını kardeşi kaşlarını çatmış derin derin bir şey düşünüyordu.

Kerem bu bakışlardan korkarken Barış'ın bir tepki vermesini bekledi.

Barış ise kendiyle cebelleşiyor, kardeşinin bu hassas döneminde yanında olamadığı için kendine kızıyordu.

Kerem baygınlık geçirmişti! ve yanına da kimse yoktu! Ya daha kötüsü olsaydı! diye geçirdi kendi kendine.

Bu cebelleşmeyi yarıda kesen ise acıktığını cırlayarak belli eden Umay'dı.

Yoğurdu keşfetmesi bittikten sonra annesine vermiş yedirmesini bekliyordu.

Kerem bebek çantasından temiz bir kaşık çıkarmış. Yoğurdun ağzını açmış Umayı'da kendine doğru bakıcak şekilde masaya oturtmuştu.