თავი 15

48 8 0
                                    

თამაშის ყურება ვეღარ შეძლო შორენამ, მაშინვე დასაძინებლად წავიდა. ტელეფონში ჩაიხედა. ტიკ–ტოკში ათასობით ადამიანი პაბლოსა და მის ედითებს აკეთებდა. სულმა წასძლია, კომენტარებში შევიდა. რა თქმა უნდა, მაშინვე ინანა. ინტერესი ჰკლავდა, თუ რას ფიქრობდა ხალხი მასზე.

"რამდენი ხანია ერთად არ გამოჩენილან, მგონი უკვე დაშორდნენ."

"მაგ გოგოს საერთოდ არ უყვარს ფერნანდეზი"

ნუ ამ კომენტარს დეათანხმა, მაგრამ ცოტა შეშინდა. არ უნდა ჩაფლავებულიყო. ხალხს უკვე ეჭვები გაუჩნდა ამ ურთიერთობის რეალობაზე.

"ძალიან მინდა მათ ვიდეოები გადაღონ"

"გადავიღებთ"–დაუკომენტარა და სულ დაავიწყდა, რომ ეს არ უნდა გაეკეთებინა. შეხტა, შიშისგან ტელეფონი გათიშა. ძირს დადო, მაგრამ ტელეფონი არ ჩერდებოდა.

–პაბლო! მიშველე!–წამოხტა და მის ოთახში გავარდა. პაბლო ლოგინში ჩაწოლილიყო. ხელში პულტი ეჭირა და შორენა რომ დაინახა, ხმას ჩაუწია.

–რა გინდა?–ჰკითხა უხეშად.

–შემთხვევით ჩვენი ედითის პოსტზე დავაკომენტარე.–პაბლოს თვალები გაუდიდდა, სუნთქვა შეეკვრა. შემდეგ კი სიცილი ატეხა.

-რა გაცინებს?

-რატომ ხარ ეგეთი ნერვიული, დამშვიდდი.

-რა ანუ?

-შეგვიძლია გადავიღოთ.

-კარგად ხარ?

-კი. მართალია ცოტა ხნის წინ ვივხუბეთ, მაგრამ ის თამაში მაინც მოიგეს უკრაინელებმა და ზელენსკიც კარგადაა.-გარეთ გაიხედა..უკვე საკმაოდ ბნელოდა.-ახლა ვინმემ მაღაზიაში წამომყევიო, რომ გითხრას წაყვები?

-გვაიანია

-სწორედ, წავედით!

პაბლო ლოგიდან ადგა და მის გამოსაცველ ოთახში შევიდა. გამოიცვალა და ოთახიდან გამოვიდა. ამავე დროს შორენამაც დაიწყო მომზადება.

სხვა სიცოცხლეშიWhere stories live. Discover now