Ooit Vijanden, Nu...? | MABBIE

10

'Waarom haatte je mij zo? Of je haat me nog steeds dat weet ik niet zeker.' Matthy moet lachen wanneer hij dit zegt. De twee jongens zitten samen in de tuin, iets te drinken. Ze proberen al dagen een moment te vinden om rustig te kunnen kletsen, maar eindelijk hebben ze dat moment kunnen vinden.

Rob die moet een klein beetje gniffelen en gaat dan achterover zitten. Bedenkende wat hij hier nu op zou moeten antwoorden. 'Ja, ik moet eerlijk zijn dat ik dat ook niet zo goed weet. Het was een klein beetje omdat ik je leuk vond. En het gewoon lastig was om normaal tegen je te doen.'

'Je maakt een grapje toch? Het is zo makkelijk om normaal tegen iemand te doen. Zeker als je iemand leuk vindt moet je daar juist het beste mee gedragen. Dat weet je denk ik wel al te goed toch, zeker aangezien je best lang een vriendin hebt gehad.'

'Ja klopt, maar toch, eenmaal sinds we de eerste ruzie hadden gemaakt, toen wisten we beide volgens mij niet meer hoe we normaal moesten doen tegen elkaar en kon dit dan ook nauwelijks meer. Alles werd dubbel en heftig en toen kregen we echt bijna iedere dag ruzie.' Matthy die knikt en luistert naar wat Rob allemaal te vertellen heeft. Hij heeft overduidelijk gelijk.

'Ja, maar het stelde echt nooit iets voor wat voor ruzies we hadden. Dat weet je zelf ook wel hahaha.' Matthy die lacht wat toe, maar Rob die kan er niet om lachen. 'Meestal wel, behalve toen we het over mijn oma hadden.' Brengt Rob heel serieus eruit. Matthy zijn lach verdwijnt langzaam bij het zien van het serieuze gezicht van Rob. 

'Nee oke dat klopt, dat was ook gewoon stom van mij. Toen wist ik echt niet goed wat ik moest doen en hoe ik moest gedragen. Ik wilde zo graag dat het beter ging tussen ons. Ik was alleen erg nerveus en wist niet hoe ik het er normaal uit moest laten komen. Ik bedoelde het in ieder geval niet zo dat ik de dood van jouw oma wilde verlichten en eruit wilde laten zien alsof het niks was, want dat is het natuurlijk wel. Sorry daarvoor in ieder geval. Dat was best stom van mij.'

'Is oke, maar daar heb ik wel echt nog heel veel aan moeten denken, want ja eigenlijk vond ik je toen al leuk en toen kwam dat. Ik wist echt niet wat ik moest denken en wat ik moest doen. Ook dacht ik toen dat mijn gevoelens voor jou zouden wegstromen. Maar dat was uiteindelijk niet zo, helaas.'

'Helaas? Dat vind ik juist echt geweldig.' Matthy brengt een grote glimlach op zijn gezicht en daardoor moet Rob ook lachen. Daarna valt een korte, niet ongemakkelijke stilte. 

'Hoelang vind je me al leuk?' vraagt Mat dan. Een vraag die eraan zat te komen. Eentje die sinds de kus al op Mats lippen brandt. Het antwoord wil hij echt het liefst hier zo snel mogelijk van weten. Het was dan wel slimmer geweest om te beginnen met deze vraag.

'Eigenlijk sinds het uit was met je ex. Niet om je eraan te herinneren, sorry.' brengt Rob uit. Dit was dan ook de waarheid en hij begon toen echt gevoelens te ontwikkelen. 'Waarom?' Matthy snapt niet dat sindsdien het moment is dat Rob toch een kans in hem zag.

'Ik weet niet. Altijd ben ik al een beetje gay, of ja biseksueel geweest,' Het voelt gek voor Rob om dit hardop te zeggen, dat deed hij niet vaak. 'En sinds het uit was zat ik eigenlijk toch te bedenken dat jij misschien ook zo over jongens dacht, en ja ik weet niet maar gevoelens ontwikkelen dan gewoon automatisch.' 

'Automatisch hahaha.' Brengt Matthy uit. 'Nee oké leuk, denk ik. En wat nu? Worden we iets? Gaan we dit zeggen tegen de jongens.' 

'Laten we gewoon even kijken hoe het is. Hoe het gaat worden.' Ze knikken allebei naar elkaar. Een beetje ongemakkelijk. Eigenlijk is het ook onduidelijk wat er nu met ze gaat gebeuren.

'Jongens! Eten!' roept Koen vanuit het huis. Meteen staan Matthy en Rob op en proberen te zorgen dat normaal het huis weer inlopen. Alsof er niks gebeurt is.

_______________

699 woorden