UNCUNNING

Chapter 6

YVE POV

I woke up feeling the soreness in my entire body. As I moved a bit, I noticed that Chole wasn't beside me, so I immediately went up and wore my clothes. I stand up without caring about the soreness of my body. And went outside the tent.

"Chole," i called while looking around.

"Chole," I called again, but she didn't answer.

I went inside the tent and grabbed the phone. I dialed her number, but she wasn't answering my calls. I realated it again and again until I gave up.

"Chole, where are you," I asked myself.

I tried to look around once more in the area that is not too far from our tent. But as the minutes passed, not a single noise was heard from her.

I was about to cry when suddenly a hand touched my shoulder. I screamed in shock and about to hit the person, but she spoke, stopping me from choosing violence.

"Come down, Yve, it's me," Chole said.

I immediately hug her.

"You scared me, Chole. I thought you left me," I said, hugging her so tight.

CHOLE POV

Her tears, her voice, and her innocent face, how can I do such cruel things to this woman.

" Don't leave me like that, Chole," she added as she tightened her embrace.

"I'm sorry love, naghanap lang ako ng panggatong kasi nakalimutan natin magdala ng gas stove," sagot ko dit

"Edi sana nagpaalam ka pa rin, sobra ang alala ko sayo," sigaw niya saakin habang humiwalay sa pagkakayakap

"Maganda ang tulog mo kaya, di na kita ginising," Sagot ko sa kanya.

"Hayst, Chole next time kapag magkasama tayo dapat nagpapaalam ka kung saan ka pupunta, hindi yung iiwan mo lang ako ng walang pasabi kasi natakot ako at nasaktan nag overthink pa tuloy ako, akala ko iniwan muna ako," Mga salitang lumabas sa kanya, at ang bawat salitang yun ay tagos sa puso at isipan ko.

"Wag kang mag iisip ng ganyan, at hinding- hindi ko yan gagawin," Sagot ko sa kanya.

"Tara na at ihawin nanatin itong isda," dagdag ko.

Inihanda nanamin ang apoy at doon na nagsimulang mag ihaw, ilang oras din kaming nagluto dahil pareho kaming hindi sanay sa ganito.

Maya-maya pa'y natapos na din at kumain na kami naubos namin yun lahat dahil masarap. At sa mga oras na ito ay nagpasya kaming maligo sa ilog. Ang lamig ng tubig at ang ganda sa katawan, nakakaakit din ang water falls.

Mahigit isang oras na kaming nakababad sa tubig, kaya umahon muna ako at umupo sa folding chair, kinuha ko ang aking selpon at may nakitang isang message na bumuhay ng aking dugo

"Gising na si Alya," bulong ko sa sarili ko kaya dali dali akung nag ayos.

"Yve come back here we need to go home," sigaw ko dito.

"But why? Maaga pa," Sagot niya saakin.

"Emergency sa company, kailangan nila ako," Sabi ko at dali dali narin kaming nagligpit.

TIME SKIP

OTHERS POINT OF VIEW

In one corner of a room, a red-haired girl was sleeping peacefully on her table, which was covered in files and documents. Suddenly, the ringing of a phone woke her.

**OTP**

-Hello, who is this?

-Ma'am, she's awake.

The red-haired girl immediately straightened herself. She grabbed her keys and went outside.

TIMESKIP AGAIN

CHOLE'S POV

After kung maihatid si Yve dali dali akung umuwi at nagbihis, pagkatapos ay pumuntang ospital Nang makarating ako dumeritso na agad sa kwarto ni Alya at nang nasa harap na ako ng pinto agad ko itong binuksan at laking gulat ng makita ang taong kinamumunghian ko: Si Madeline Lim kapatid ni Yve.

Nagkatitigan lang ang aming mga mata, ang mga tingin na pwede nang makapatay.

"Anong ginagawa mo dito," tanong ko sa kanya.

"Ikaw dapat ang tanungin ko niyan, Alya is my girlfriend, kaya andito ako ikaw what's bring you here Vergara," sagot niya saakin

Magsasalita na sana ako ng biglang nagsalita ang babaeng maragal ko nang gustong marinig ang boses.

"Madeline, you're here, you come back," Unang mga salitang lumabas sa bibig niya.

"Of course babalikan kita, diba pangako ko yan sayo," Sagot nito sa kanya.

Akmang aalis na sana ako ng biglang tinawag ako ni Alya, at yumakap ito saakin dahilan para mahila ang swero niya

"Dahan- dahan lang Aya di ako mawawala," Ani ko at niyakap siya pabalik. Namiss ko to, namiss ko siya.

Kumalas na sa pagkakayakap si Alya at bumalik ito sa higaan niya, sinuri niya ang paligid.

"Ang daming nagbago," sabi niya at bakas na bakas ang lungkot sa mga mukha niya.

"Sasamahan kitang libutin ang lugar na gusto mo," sabi ko sa kanya.

"Ehm, trabaho ko yan Ms. Vergara," Sagot ni Madeline saakin.

"Pwede namang samahan niyo akung dalawa, " Ani ni Alya.

"Love, dapat ako tayong dalawa lang matagal kang pinagdamot saakin kaya kitang ipagdadamot din kita,Sagot niya kay Alya.

"Hindi naman maari yan Love dahil matalik kung kaibigan si Chole, pa minsan minsan isama din natin siya, kasi feeling ko single parintama ba Chole?," pabirong tanong ni Alya.

"Ah oo, single pa ako," sinagot ko ng walang pagaalinlangan.

"Seryuso ka Chole single ka parin hanggang ngayon,?" Tanong niya saakin.

"Oo may hinihintay akung tao, at handa akung maghintay kahit ilang taon pa yan," sagot ko nagtinginan kami ng matagal ni Alya ng biglang nagsalita si Madeline.

"Alya kailangan mo nang umuwi at para makapag ayos kana ng glmga gamit mo, pinalinis ko na ang condo mo kaya okay nang tirahan ulit," Ani niyaat inalalayan si Alya palabas.

Naiwan ako sa loob mag isa, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko, masaya ba, malungkot o pagsisisi. Tama ba itong ginagawa ko?