UNCUNNING

Chapter 9

Isang buwan na ang nakalipas subalit patuloy pa rin si Chole sa pag pupumilit na makita ang mag ina niya, walang araw na hindi siya pumunta sa Mansion ng mga Lim subalit suntokgalit ang nakukuha niya Dumaan ang ilang buwan at napabayaan ni Chole ang kanyang kompanya bumagsak ito at nawalan ng mga stakeholders, marami ang nawala at umalis. Binabad ni Chole ang sarili sa alak at walang gamit sa bahay niya ang maayos.

Kasalukuyang itong nasa harap ng Mansion ng mga Lim, at patuloy ang pagtawag kay Yve.

"Yve, Love lumabas ka please gusto kita makita, mag-usap naman tayo," sigaw niya habang patuloy ang pag iyak

Lumipas ang oras at hindi parin ito umaalis, sa kabilang dako isang babae ang awang- awa sa inaasal ni Chole at hindi na mapigilan ang sariling lumabas ng bahay.

Kasalukuyang naka-upo si Chole sa gitna ng kalsada walang pakialam sa mga dadaan na sasakyan. Patuloy ang kanyang pag iyak habang naka-yuko ang ulo. Ilang sandali pa at may isang tunog amg bumuhay kay Chole, ang tunog sa pagbukas ng gate.

"Lov-," naputol ang sasabihin niya ng makita ang kasambahay ni Yve.

"Nasan ho, si Yve gusto ko po siyang makausap," Tanong ni Chole.

"Wala siya rito," maikling sagot ni Manang.

"Nagmamakaawa ako, gusto ko lang makita ang mag ina ko," Pagmamakaawa ni Chole.

"Kahit humiga kapa sa kalsada wala akung ilalabas na Yve dahil wala siya rito, at syaka tingnan mo nga ang sarili mo, satingin mo matutuwa si Yve kapag nakita ka niya, mukha kang hampas lupa, ikaw ba talaga si Chole Vergara, and may ari ng Vergara Gold Estate, isa sa Youngest Ceo in Asia, kasi kung ako ang tatanungin wala na ang taong yun, dahil ang nakikita ko sa harapan ay isang ordinaryong maduming tao," Ani ni Manang.

Dahil sa mga salitang yun napagtanto niya ang mga nangyari, kasalanan niya ang lahat nasaktan niya si Yve at ang kapal niya para umasa na babalik sa kanya ng ganon- ganon lang si Yve Tumingin si Chole sa kanyang sarili at kinamunghian niya and taong nakikita niya yun ay ang sarili. Tumingin muli ito kay Manang at nakita niya itong nakatingin sakanya.

"Wala akung magagawa para sa inyo anak, subalit ayusin mo ang sarili mo, mag simula ka muli, dahil alam kung balang araw babalikan ka niya at maayos din ang lahat, galit ako dahil sa ginawa mo kay Ve, subalit naki usap ito saakin na tulungan kita pero pasensiya kana hanggang dito lang ang maitutulong ko sayo," Ani ni Manang at pumasok na ito sa gate.

Nakatayo lamang si Chole, at kinuha ang telepono sa bulsa.

Otp

Chole - Hello, Please Gian help me, help me reach the top again.

Sabi nito sa telepono at ibinaba ito. Ipinikit niya ang mga matang kanina pang umiiyak, pinagmasdan nito ang langit hanggang sa biglang umupan ng malakas Hinayaan niya ang sariling mabasa sa ulan.

"Love, I'm sorry for being an asshole," Sambit ni Chole at ipinikit ang mata.

Meanwhile, hindi parin inaalis ni Manang ang tingin kay Chole naalala niya ang sinabi ni Yve sa kanya bago pa ito umalis.

Flashback

"Manang kung sakali mang pumunta si Chole dito, ikaw na ang bahala sa kanya, wag mo hahayaang pabayaan niya ang sarili niya, sabihin mo babalik ako, kami ng anak niya, Manang mag promise ka na tutulungan mo siya," Ani ni Ve habang umiiyak.

End of flashback

1 month had passed

After the downfall of his company, Choles found himself at a low point. But with the help of his friend Gian, he was able to bounce back and reach the top again after a month. It wasn't easy, but they worked hard and persevered.

On the other hand, Choles also deals with the investigation into his parents' accident. He had always suspected the Lims, but it turned out that the real culprit was his family's old business rival, the Simsons. Choles immediately gathered evidence and filed a case against them. After a week, the Simsons were put in jail for killing Choles' parents.

Choles regret everything. His wrong suspicions led to the probable lifetime suffering of his own.

Nawala ang lahat sakanya dahil sa maling akala, subalit wala ng balikan kaya haharapin niya ang lahat mag hihintay siya hanggang kailan

3 years later

Eve, a three-year-old girl, was cold and introverted. Her mother, Yve, begged her to smile while she was performing on stage with her classmates, but all attempts were wasted. Yve didn't smile at all during the performance.

After the performance was over, Yve went to her daughter and said, "Baby, why aren't you smiling? You're so pretty, oh, look, don't waste it. Smile, show them your pretty."

"Mommy, can we just go home? I'm tired and want to sleep, pwease Mommy," Eve begged in front of her mother.

"Ikaw talagang bata ka, you leave, mommy no choice again pareho talaga kayo," Ani ni Yve sa anak.

"Same with who, mommy?" Tanong ni Eve kay Yve.

"Wala, wla," Sagot ni Yve sa anak.

"Okay, sabi mo," Ani ni Eve.

"Wait, when did you learn how to speak tagalog? I didn't teach you, pa eh," Tanong ni Yve sa anak.

"Dada Made," Sagot ni Eve.

"Oh, well, that's nice dahil kung sakaling makauwi na tayo sa Pilipinas eh, hindi kana mahihirapan," Ani ni Yve sa anak.

Sa paglalakad nila tumunog ang telepono ni Yve kaya kinuha niya ito sa nag niya.

Otp

Yve- "Hello, Ate,"

Made- Ve, saan kayo?

Yve- palabas napo ng school ate bakit po?

Made- pack your things, uuwi na tayo bukas.