The Stranger behind me

Chapter 17

"Please papá! I'll do anything! Please! Huwag mo na idamay sila yoko at mama!"

I was on my knees begging to my father.

"Anything?!"

Inihagis niya sa akin ang iilang litrato. "Go to milan, Ubusin mo ang mga tagapag mana ng mga Alfarez, Kapag nagawa mo yun at nakauwi ka ng buhay, Magagawa mo lahat ng gusto mo"

A-alfarez!?

"P-pero papá!? you know that alfarez is a big organization, B-bakit kailangang ako ang gumawa!?"

"Hindi mo kaya? pwes—"

"Kaya ko! Kaya ko papá!"

"Mabuti ng nagkaka liwanagan tayo, Make sure they will pay for what they did to your grandfather, Mortal na kaaway natin ang alfarez kaya wag na wag mo akong bibiguin"

Palabas na sana siya ng mag salita ulit ako. "What if i die!? Paano kung hindi na ako makauwi!?"

"Then its your choice, I made a proper training for you since your a kid, Ipakita mong anak kita! Walang gonzalez ang aatras sa laban, Buhay man o patay!"

Kaya niyang mawalan ng anak? Kaya niya akong makitang patay?

"Y-yes papá"

I made a text for engfa, nang sa ganun ay alam nila kung saan ako pupunta, I broke my phones and threw my sim cards para hindi nila ako ma track, alam kong gagawa at gagawa ng paraan si freen para lang ma track ako. Ayaw ko na silang isama sa gulo ng pamilya ko. Lalong lalo na si yoko.

"B-boss.. Sigurado ka bang ayaw mo ako sumama sayo?". Pag aalala ng kanang kamay ko na si Julio.

"Hindi na julio, Bantayan mo nalang sila mama at si yoko, kaya ko na to"

"Alam mo boss, sa totoo lang sa tagal ng panahong nakasama kita simula high school ka pa, parang anak na ang turing ko sayo.. Alagaan mo po yung sarili mo doon"

Niyakap ko si julio bilang pasasalamat sa mga oras na laging siya ang kasama ko.

"Salamat julio.."

Sumakay na ako ng kotse papunta sa eroplanong sasakyan ko papuntang milan.

"Boss, Naka handa na po yung mga tao natin sa milan, Pati sa airport.. "

"Mabuti kung ganon, Sige salamat"

Ilang oras ang naging biyahe ko at halos isang buong araw akong bumyahe papuntang milan.

"buon pomeriggio sigñora (Good afternoon mam)" .Bati sa akin ng isa sa mga tauhan ni papá.

"Buon pomerriggio, Is everything ready?"

"Yes mam, We have mens convoying you until you reach the mansion"

Binigyan din ako ng baril at teleponong kakailanganin ko dito sa milan.

Tahimik at walang gulo akong nakarating sa mansion kung saan iilang tauhan namin ang nandoon.

"Good after noon mam faye, Im Edir, Your personal butler"

"Hi Edir.."

"This way to your room mam" . Tinuro nito ang daan kung saan papunta sa kwarto ko. Agad naman din akong iniwan nito at siyang higa ko sa malaking kama. I guess ito na nga ang tadhanang para sa akin, Alang alang sa kasunduan namin ng tatay ko, Gagawin ko to.

"Señora? Don Valdi wants to see you"

Valdi is my father's right hand, at ito ang mag sisilbing mata ni papá sa akin.
Bumaba na ako para kausapin siya at tanungin kung anong pakay niya.
"Hi mam faye, buti naman at nakarating ka". Bati nito sa akin, Umupo ako sa sofa at nag salin ng inumin.