"ჩვენ უნდა ვილაპარაკოთ."
სოლჰი მაღლა იყურება. "რაზე?"
"ამის შესახებ," ნიკი მათ შორის მიუთითებს. "მთელი დღე უცნაურად იქცევი. მას შემდეგ... მოკლედ, გუშინდელიდან. რა ხდება?"
სოლჰი ყოყმანობს, ნიკი მის სახეზე ვერაფრის ამოკითხვას ვერ ახერხებს. -არ ვიცი რაზე მელაპარაკები, - ამბობს ჩუმად, მაგრამ ხმა ღალატობს.
„კარგი რა, სოლჰი. შენ მე თავს მარიდებ. რამე გავაკეთე? ეს იმის გამოა რომ შენი საიდუმლო ვიცი?"
საიდუმლოს ხსენებაზე სოლჰის ოდნავ აკანკალებს და ნიკის გული იკუმშება. მან არ იცის რატომ, მაგრამ იმაზე ფიქრი, რომ სოლჰის მისი ეშინია, ყველაფერზე უარესად აგრძნობინებს თავს.
"ეს ასე არ არის...", - ამბობს სოლჰი ცოტა ხნის შემდეგ, მისი ხმა უფრო რბილდება. „უბრალოდ... არ ვიცი, კარგი?"
ნიკი უყურებს მას, არ იცის რა თქვას. მას სურს გამოასწოროს ის, რაც მათ შორისაა, მაგრამ, როგორც ჩანს, ვერ პოულობს სწორ სიტყვებს.
სოლჰიმ საკუთარ ფეხს დახედა, რითიც წრეს ხაზავდა. "ეს არც ისე მარტივია" ჩაილაპარაკა მან.
ნიკიმ წარბები შეჭმუხნა და ერთი ნაბიჯით მიუახლოვდა. მან იგრძნო ნაცნობი დაძაბულობა მათ შორის, მაგრამ ამჯერად ეს არ იყო ჩვეულებრივი ხუმრობის ან გაღიზიანებისგან გამოწვეული. ეს რაღაც სხვა იყო ის, რისი დადგენაც მას არ შეეძლო.
"მაშინ მითხარი, რა არის"- მოუწოდა მან. "ვერ ვიტან, როცა ასე ხარ."
სოლჰიმ, იმედგაცრუებულად ამოისუნთქა. "შენ ვერ გაიგებ."
,,ცადე", ჩუმად თქვა ნიკიმ, მისმა ტონმა თვითონაც კი გააკვირვა. მას არ სურდა ასე ნაზად გაჟღერებულიყო თავისი სიტყვები.
წამიერად სოლჰი შეხვდა მის მზერას, მისი გამომეტყველება წაუკითხავი იყო. შემდეგ, სწრაფი მზერით, მან ჩაიჩურჩულა „უბრალოდ... აღარ ვიცი, როგორ მოვიქცე შენს ირგვლივ...მას შემდეგ, რაც ყველაფერი გაიგე. "
YOU ARE READING
Sketchbook~VOL.2
Fanficმოკლედ ეს წიგნი არის ჩემი პირველი წიგნის "სკეტჩბუქის" მეორე ვერსია. პერსონაჟები რათქმაუნდა იგივეა მხოლოდ ამბავი არის ოდნავ შეცვლილი და იმედია მოგეწონებათ<3
