නියෝන් අයියා කෝල් එකත් එක්කම ගියේ කාමරේට. අනිමිස අයුර් එක්ක ටික වෙලාවක් කතා කර කර හිටියා.
" චූටි තාත්ති වෙලාවට කෑම ටික කන්න, ඒ වගේම වෙලාවට බෙහෙත් බොන්න. හරිද? "
" හරි හරි පණ්ඩිත ආතේ..."
අයුර් කිව්වේ පපුව අස්සෙ උතුරාගෙන යන දරු සෙනෙහසකින්. දුරුතුගේ මරණයෙන් පස්සේ අයුර්ට ජීවත් වෙන්න කියලා තිබුණ එකම බලාපොරොත්තුව අනිමිස විතරමයි.
" චූටි තාත්තේ, එහෙනම් මං තියන්නද? වෙලාවට බෙහෙත් ටික බීලා නිදාගන්න. වැඩිය ඇහැරන් ඉන්න එපා හරිද? "
" හ්ම්..."
" මං දන්නවා ඉතින්, ඔයාට මං නැතුව පාළුයි කියලා . මං පුළුවන් ඉක්මනට එන්නම්කෝ ආයෙමත් හරිද? "
" හ්ම්... පරිස්සමින් චූටි මැණික..."
" චූටි තාත්තාත් පරිස්සමින් , බුදු සරණයි ...!"
" බුදු සරණයි මගෙ පුතේ..."
අයුර් එක්ක කතා කරලා අනිමිස බැල්කනි එකෙන් පිටත් වුණේ එයාගේ කාමරයට යන්න. බැල්කනි එකෙන් යනකොට අනිමිසගේ කාමරයට යන්න තියෙන්නේ නියෝන්ගේ කාමරේ පහු කරගෙන . ඒ වෙද්දි නියෝන් හිටියේ කෝල් එකක .
" ඔව්...මං දන්නවා ඔයා මට ආදරෙයි කියලා "
ඒත් එක්කම නිහඬතාවයක්. ඒ කියන්නේ එහා පැත්තෙන් නොනවදෝ කියවනවා. ඒත් ඒ කියන්නෙ මොනාද කියලා අනිමිසට ඇහෙන්නෙ නෑ. අනුන් කතා කරන දේවල් අහන් ඉන්න එක ටිකක් ජරා නරක පුරුද්දක් තමයි. ඒත් ඒක අහන් ඉන්න අනිමිසගේ හිත බ්ල කරපු හින්දම එයා අහන් හිටියා. කොල්ලට මොකුත් ඇහෙන්නෙම නැති තරම්. එහා පැත්තෙන් කතා කළේ සිදංග.
" සිදංග, ඔයාගෙයි මගෙයි ජීවිතේ අපි ගොඩාක් දුර ඇවිත් ඉන්නේ. ඉතින් ඔයාට හැරිලා යන්න පුළුවන්ද ? මතක නැද්ද අපි ගෙවපු ලස්සන හැන්දෑවල්. හදවතින්ම ආදරෙයි කියලා බීච් එකේදි මගේ පපුවට තුරුළු වෙච්චි හැන්දෑවල්. කොහොමද ඔයා මාව දාලා යන්නේ? ඔයා මගේ සිදංග...ඔයා මගේ...මතක නැද්ද අපි අපේ වුණා ? "
නියෝන්ගේ කටහඬ බිඳිලා.
" මට සමාවෙන්න නියෝන් අයියේ... මට යන්න වෙනවා. අපි ආයෙමත් කවදාවත්ම හම්බවෙන එකක් නෑ..."
YOU ARE READING
Melody ✔
Phi Hư CấuNon fiction BL "මං කොළඹ ආවේ සින්දු කියන්න තියෙන ආසාවට මිසක් ඉර හඳ අල්ලන්න හිතාගෙන නෙවෙයි සර්" කළු පාට ටැටූ - 2
