သုံးယောက်သားညစာစားကြရင်းးး
"ယောင်း ဒီမှာ ဒါလေးစား"
Vanရဲ့ ပန်းကန်ထဲကို အသားဟင်းတွေ ထည့်ပေးနေလိုက်တာ ဟင်း ပန်းကန်ထဲမှာ ကျန်တောင်မကျန်တော့....။
"ကုကီရယ် တော်ပါတော့ ယောင်းပန်းကန်ထဲ ပြည့်နေပြီ ကုကီရဲ့ ဟိုမှာ Eunလေးက ဘာနဲ့သွားစားရမှာတုန်းလို့"
"ဟဲ ဟုတ်သား Eunလေး "
"ရတယ်ရတယ် စားစား မင်းတို့ဘဲ မြိုဆို့ကြ"
အရွက်ကျော်ပန်းကန်ထဲသာ နှိုက်ရင်း နှုတ်ခေါင်းရှုံ့၍ ပြောလေတယ်။
"မင်းကလည်း နောက်တစ်ခါ ကြ ငါ ကျွေးပါ့မယ် နေကနေ့ ဘယ်လိုက်ကျွေးရမလဲပြော"
"ဟင် တော်ပြီ ရတယ်"
Vanလည်း ပါးလုပ်ပလောင်းနဲ့စားရင်း တစ်ခုခုသတိရမိသွားဟန်ဖြင့်
"အော် ဒါနဲ့ Eunလေး လာမဲ့ စနေကြရင် "
"ဟုတ်သား မေ့တော့မှာ စနေနေ့ကြမှာ အတိုးရော အရင်းရောဆပ်ခိုင်းတော့မယ်"
သူတို့ပြောတဲ့ စကားတွေကိုနားမလည်တဲ့ Jkကတော့ ပတ်မေးနေတော့တယ်
"ဘာကိုလဲ စနေနေ့ဘာရှိလို့လဲ"
ထိုနှစ်ယောက်ကလည်း ဘာကိုမှမပြောကြ
"ပြောပါလို့ ဘာရှိလို့လဲလို့ ပြောလို့"
"ကဲကဲ ပြောမယ် စနေနေ့ကြရင် Eunလေးနဲ့ အပြင်မှာ ကော်ဖီသွားသောကရင်း စကားပြောကြမလို့လေ"
"အော် အဲလိုလား ကိုယ်လည်းလိုက်မယ်လေ"
"ဟာ ရဘူးလေ ကုကီက အလုပ်တွေရှိသေးတာက်ို"
"ဟာ လိုက်ချင်ပါတယ်ဆိုနေမှ"
"ကုကီနော် မဆိုးနဲ့ ယောင်းပြောတာနားထောင်မယ်ဆို"
"ဟုတ်ပါပြီ ဒါဆို ကိုယ်ရှုတင်ပြီးတာနဲ့ လာခဲ့မယ် စောင့်နေနော်"
"အင်းစောင့်နေမယ်"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
စနေနေ့တောင်ရောက်ပြီ။
" ကုကီ ယောင်းသွားတော့မယ်နော်"
"အင်း ကုကီရောဘဲ"
YOU ARE READING
𝐅𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐋𝐨𝐯𝐞 (အချစ်ဦး)
Fanfiction" ဘဝမှာ အချစ်ဦးကို လူတိုင်းမေ့ပစ်ဖို့ခက်တယ် အချစ်ဦးကို အချစ်ဆုံးပေမဲ့ ပေါင်းဖက်ခွင့်မရကြဘူး အချစ်ဦးဆိုသည်မှာ သူတို့အတွက်တော့ နာကျင်စရာ အတိတ်တစ်ခုထက်မပိုဘူး ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်အလွန်ကံကောင်းသည် ကျွန်တော့ရဲ့ အချစ်ဦးဖြစ်တဲ့ ယောင်းငယ်လေးကို ထာ ဝ ရ ပို...
