Feride

12.BÖLÜM

MERHABA ARKADAŞLAR! 🌸 YENİ BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM. 👋🏻 UMARIM SEVDİĞİNİZ BİR BÖLÜM OLUR. 🙏YORUMLARINIZI BEKLİYORUM.🥰

KEYİFLİ OKUMALAR...💘

Kapının açılmasıyla beraber üç tane adam, korumaların kollarından kurtulmaya çalışıp, bağırmaya başladı.

''Balım! Balım buradasın biliyoruz! Çık ortaya!'' dedi orta yaşlarda bir adam.

Kız panikle arkama saklandığında, Kerim eliyle korumalara, adamları bırakmalarına dair işaret etti.

''Siz kimsiniz de benim evime destursuz geliyorsunuz?''dediğinde Barbaros elini beline atmış, hazırda bekliyordu.

Aynı adam öfkeyle, ''Asıl siz kimsiniz de kardeşimi kaçırıyorsunuz?''dedi.

''Ne kaçırması lan? Ne diyorsun sen? Yolda baygın halde buldum ben o kızı.'' diye adeta kükreyen Barbaros tam adamın üzerine hamle yapacakken, Kerim omzundan yakaladı.

Ben olan biteni büyük bir şok ile izlerken, arkamdan gelen kısık hıçkırık sesiyle hemen kıza döndüm.

''Yukarı çıkmak ister misin?'' dediğimde kafam oldukça karışmış bir haldeydi. Başıyla onaylayınca, koluna girip onu hızla yukarıya çıkardığımda benim odama götürdüm.

''Bak... Biliyorum kötü haldesin ama konuşmak zorundasın. Seni bu hale kim getirdi? Bu adamlar neden bu kadar öfkeli?''

Bu sefer sesli bir şekilde hıçkırarak ağlamaya başladığında odanın kapısı tıklatınca gidip açtım.

''Ne oluyor kızım? Ne bu gürültü?'' diyen Canan Hanım, kafasını içeriye uzattığında gözlerini korkuyla kocaman açtı.

''Biz de anlamaya çalışıyoruz anne. Sen Cemre'nin yanına gidebilir misin? Aşağıya inmesin şimdi.''

Dediğimi ikiletmeden beni onaylayıp, adımlarını Cemre'nin odasına çevirdiğinde kapıyı kapatıp kızın yanına döndüm.

''Balım... Adın bu değil mi?'' dediğimde başını salladı.

Ellerimi iki yana açtım.

''Sana bunu kim yaptı? Söyle, söyle ki yardımcı olalım. Yoksa seni alıp götürecekler. Belli ki onlardan korkuyorsun...''dedim ve yanına oturup eline uzandım, yine yumruk yapmıştı. ''Bak eğer sen istemezsen Kerim ve Barbaros seni asla onların götürmesine izin vermez...''

''Ben...'' dediğinde yutkunup kafasını bana çevirdi... Yüzünü ilk kez net gördüm. Yüzünde ki yara bereye rağmen o kadar güzeldi ki... Kocaman kahverengi gözleri vardı, kirpikleri öyle uzun ve kıvrıktı ki gören rimel sürmüş zannederdi.

''Onlar benim abilerim. Babam öldüğünden beri yapmadıklarını bırakmadılar bana. O yaşasaydı bunların hiç birine izin vermezdi.'' dediğinde yeniden hıçkırmaya başladığında elini daha sıkı kavradım. ''Kumar borçları var.''

O esnada kalkıp makyaj masamız üzerinde bulunan peçete kutusundan peçete çıkarıp ona uzattığımda gözlerini sildi.

''Beni kumar borçlarını ödeyebilmek için, yaşlı başlı bir adamla evlendirmeye çalışıyorlar. Bugün nikah kıyılacaktı, akşam istemediğimi söylediğim için beni dövdüler, sonra da odaya kilitlediler. Bende gece herkes uyurken, tel tokayla kilidi açıp evden kaçtım ama o kadar bitkindim ki, yemek yerine dayak yediğim için...''derken sesi acı bir alayla doluydu. ''Bayılmışım. Sonrasını biliyorsun işte.''