"မာမားကိုလည္း ပါပါးဒီလိုေထြးေပြ႔ဖူးမွာပဲေနာ္...”
Jungkook ရင္ခြင္ထဲက ေကာင္ကေလး အသံေၾကာင့္ မ်က္ဝန္းတို႔ျပဴးက်ယ္သြားရကာ အံ့ျသတႀကီး သားရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးအား ငံု႔ၾကည့္လိုက္မိသည္...
"သား...ဘာေတြေျပာေနတာလဲ...”
ပါပါးအသံေၾကာင့္ လူကပိုငိုခ်င္လာရသည္...ရစ္သိုင္းလာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို မ်က္ေတာင္႐ွည္တို႔အား ပုတ္ခတ္ကာ ျကိုးစားဖယ္႐ွားေပမယ့္ စိုစြတ္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြက လိမ္ညာမရစြာပဲ...ငိုမိျပန္ပါသည္....
"ၾကားခဲ့တယ္...သားက....ပါပါးရဲ႕သား...မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို...”
Jungkook မွာ မယံုၾကည္ႏိုင္စြာပင္ ေခါင္းေတြအား ခါရမ္းကာ....
"မဟုတ္တာ..... သားကို ဘယ္သူေျပာလိုက္တာလဲ....ေလ်ွာက္ယံုေနတာကြာ....”
"ပါပါးနဲ႔ဦးငယ္ေျပာေနတာေတြ....အကုန္ၾကားရတယ္.....…”
"ဘယ္လို...ဒါဆို သားက....Company ကို လိုက္လာတာလား...ဟုတ္လား....”
Jungkook ကိုၾကည့္ၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ တအီအီငိုေနတဲ့ကေလးေၾကာင့္ Jungkook ရင္နာရသည္....ထိုကေလးအား ေထြးေပြ႔လိုက္ၿပီး ေက်ာျပင္ေလးအားပြတ္သပ္ေပးေနရင္း....
"ဘာေတြပဲျဖစ္လာျဖစ္လာ သားက ပါပါးရဲ႕သားပဲ...ပါပါးသားကို ဘယ္ေတာ့မွ မစြန္႔လႊတ္ဘူး...အဲ့တာေၾကာင့္ ဝမ္းမနည္းနဲ႔ေတာ့ေနာ္...…”
"အဲ့တာ မာမားေၾကာင့္မလား...…”
"သား....”
"မာမားက ပါပါးရဲ႕အခ်စ္ဦးတဲ့...သားကို မာမားနဲ႔တူလို႔ ေခၚလာခဲ့တာလား...”
Jungkook ထိုကေလးအားရင္ခြင္ထဲမွထုတ္ကာ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုေအာင္ၾကည့္လုိက္ၿပီး...
"မဟုတ္တာေတြ ေလ်ွာက္မေျပာနဲ႔...ပါပါးစိတ္ဆိုးမိလိမ့္္မယ္...မင္းကို...”
Taehyung ႏႈတ္ခမ္းအားဖိကိုက္လိုက္ရင္း ဝမ္းနည္းစိတ္ကိုတြန္းလွန္ေနမိသည္...အခုေတာင္ ေအာ္ေနတာပဲကို...
"မင္း မာမားကေတာင္းဆိုလို႔ ေခၚခဲ့ရတာထက္ မင္းကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ခ်င္ခဲ့တာ...မင္းဖခင္အရင္းရယ္ မင္းမာမားရယ္က ပါပါးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းအရင္းေတြ...”
