ျဖဴလႊလႊအုတ္ဂူေလးေတြေပၚ ပန္းစည္းေတြအားတင္လိုက္ၿပီး Taehyung အ႐ိုအေသေပးမိသည္...
Jungkook လည္း အနက္ေရာင္ suit နဲ႔လိုက္ဖက္စြာ ႏုစင္ေနတဲ့ သားကို ေဘးကေနတိတ္ဆိတ္စြာ ၾကည့္ေနမိသည္...
"အာပါး နဲ႔ မာမား ...ေနာက္က်မွေရာက္လာရတဲ့အတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္....”
Taehyung မ်က္ရည္ေတြဝဲတက္လာကာ ရင္ထဲစို႔နင့္ေနသည္...ပါပါးက တစ္ခါမွ သူ႔မိဘအရင္းေတြဆီေခၚခဲ့ဖူးတာမဟုတ္ေပ...ပထမဆံုးအေနနဲ႔ သူ႔ကို ေမြးဖြားေပးတဲ့မိဘေတြကိုႏႈတ္ဆက္ရတာျဖစ္ေပမယ့္ သူငိုပဲငိုခ်င္ေနေတာ့တာ....
"သားက Kim Taehyung ေပါ့ေနာ္...ဟိုေန႔က ပါပါးက နာမည္ထုတ္ေျပာေတာ့ သတိမထားမိဘူး...ေတာင္းပန္ပါတယ္ အာပါး....”
Taehyung က Kim Namjoon ဆိုတဲ့သူ႔ဖခင္ရဲ႕နာမည္ကိုျကည့္ကာ ေျပာလိုက္ျခင္းပင္...
Jungkook ဝမ္းနည္းေနတဲ့ ထိုကေလးအား ပုခံုးကိုဖက္ကာ ဖြဖြပုတ္ေပးလိုက္ၿပီး....
"Kim Namjoon က ေမြးေပးေပမယ့္ မင္းက Jeon Jungkook ရဲ႕ Jeon Taehyung ပဲ...မင္းမိဘေတြအခု အသက္ျပန္႐ွင္ၿပီး မင္းကို ပါပါးလက္ထဲက ေခၚသြားေတာင္ မင္းက ငါ့ရဲ႕ Jeon Taehyung ပဲ...”
Taehyung ကိုစကားေျပာေနတဲ့ ပိရိေသသပ္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြကို ေငးေနမိသည္....ပါပါးက ဘယ္ေတာ့မဆို Taehyung အားကိုးရတဲ့သူ...ဘယ္ေလာက္ပဲ မ်က္ႏွာထားတည္ေနပါေစ Taehyung တစ္ခုခုဆိုရင္ ႏူးညံ့ၾကင္နာတတ္တဲ့သူ...ပါပါးအနားမွာေနခြင့္ရတာ သူက ကမၻာေပၚမွာ ကံအေကာင္းဆံုးလူသားပါပဲ...မိဘအရင္းေတြမ႐ွိေတာ့တာေတာင္မွ ပါပါးရင္ခြင္ထဲမွာ ႀကီးျပင္းရတာကို ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တမရေပ....
"ဘာေတြေတြးေနလဲ သား...”
Jungkook သူ႔ကို တေမ့တေမာေငးေနတဲ့ ဂ်စ္တူးေကာင္ေလးအား ေမးလိုက္ေတာ့မွ အၾကည့္လႊဲသြားကာ...
"သိခ်င္တာ႐ွိလို႔ပါ...ပါပါးကို ေမးသင့္မေမးသင့္ စဥ္းစားေနတာ...…”
Jungkook သိခ်င္စိတ္ျဖစ္သြားရသည္...ဒီကေလး ဘာကိုေမးခ်င္ျပန္ၿပီလဲ....
"ေမးေလ....”
Taehyung မာမားရဲ႕အမည္ေလးကိုၾကည့္ကာ....
"မာမားက ပါပါးအတြက္ ဘယ္လိုလူျဖစ္ခဲ့လဲ....…”
Jungkook အသက္မပါတဲ့အျပံဳးတစ္ခုမ်က္ႏွာေပၚျဖစ္ထြန္းသြားသည္....သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္လံုး မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့ဇာတ္သိမ္းနဲ႔အဆံုးသတ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို သူျပန္မေျပာျပခ်င္ပါ....
