GİZEM DİYARI

4. BÖLÜM

Telefonda yazdığım için yazım hatalarımı görmezden gelirseniz sevinirim. Oy ve yorumlarınız benim için çok önemli. Keyifli okumalar dilerim. :D

---

Müdürümüz bayan Emma elindeki kağıtlara bakarken bizim büyük girişte toplanmamızı bekliyordu. Yetimhanedeki 24 kız da giriş kata inip merakla bayan Emma'nın konuşmasını bekliyordu.

Bayan Emma bizim üzerimizde gözlerini gezdirdikten sonra konuşmaya başladı. "Bildiğiniz gibi çocuklar ünlü bir şirketin yetimhanemize yaptığı büyük miktardaki bağışla sizlere daha geniş bir yer yaptırmaya karar verdik. Ve bugün tamamen kullanıma hazır olan yeni evimize taşınacağız. Burada yirmi dört kişi aynı yatakhanede kalmak zorundayken orada herkes ikişerli odalarda kalacak. Fakat çatı katında kalan öğrencilerimiz dört kişi kalmak zorundalar. Yani on adet iki kişilik oda varken bir adet yani çatı katında ki oda dört kişilik. Şimdi kimin kiminle kalacağını açıklayacağım. İtiraz olmasın diye herkesi iyi anlaştığı ve yaşıt arkadaşlarıyla aynı odalara yerleştirmeye çalıştık . "

Bayan Emma herkesin ismini okumaya başladığında gözlerim Bridget'ı aramaya başladı. Dikkatimi tekrar bayan Emma'ya verdiğimde dokuz numaralı odanın sahiplerini açıklıyordu. İsmim geçmeyince gözlerimi devirdim ve onu dinlemeye devam ettim.

"On numaralı odanın sahibi Andy ve Beatrica." dediğinde gözlerimi onlara çevirdim. Bu iki kız Sally'nin en yakın arkadaşlarıydı gözlerim Sally'i bulunca kıskançlık ve sinirle kızaran yüzünü görmem bir oldu. "Ve dört kişilik yani çatı katındaki on bir numaralı odamızın dört sahibini açıklıyorum. Amanda, Steffany, Mary ve Sally. "

Gözlerimiz aynı anda Amanda ile buluşunca başımı olumsuz anlamda salladım. O da beni onaylarcasına başını yukarı aşağı salladı. Bayan Emma konuşmaya başlayınca yüzümü tekrar ona çevirdim.

"Şu anda herkes durumdan memnun görünüyor. İtiraz istemiyorum. Yirmi kişi aynı yatakhanede kalmak daha kötü olmalı. Şimdi herkes buradaki eşyalarını toplasın ve yan arsadaki yeni yuvamıza geçsin çocuklar. "

İçimizden bir kız bu binanın ne olacağını sorunca buraya bizim için bir konferans salonu, spor salonu ve kafamızı dağıtabileceğimiz bir etkinlik yuvası yapılacağı cevabını aldık.

---

Amanda ile yatakhanedeki yanyana olan dolaplarımızdan eşyalarımızı toparlarken aklıma dün yaptığım totemin gerçekleştiği geldi. Tam o sırada Amanda konuşmaya başlayınca onu dinlemeye başladım.

"Kendimi bildim bileli bu lanet yetimhanedeyim ne kadar nefret etsemde galiba burayı özleyeceğim. " deyince başımı sallayarak onu anladığımı belirttim.

Ben burayı özleyeceğimi hiç sanmıyordum. Çünkü beş sene önce -yani on bir yaşımdayken- annem ve babam tarafından bizi burada bekle bir gün seni almaya geleceğiz diyerek kandırılmıştım. Aslında beni kandırdıklarını düşünmek istemiyordum. Çünkü ben on bir yaşına kadar her günümü ailemle geçirmiş bir çocuktum. Başımı sallayarak aklımdaki düşüncelerden kurtuldum. Dolabımdaki son eşyam olan annemin gitmeden önce ağlayarak elime tutuşturduğu poşetin içindeki çerçeve. Ailecek çekildiğimiz son fotoğrafı da büyük çantamın içine koyduktan sonra eşyalarını yerleştirmiş olan Amanda'ya dönüp "Artık gitsek iyi olacak" dedim.