Soğuk Gece Masalı(DÜZENLENİYOR)

14-Kurtulduk Derken!

Yüzümü, sevinçten tatlı bi gülümseme alırken Eymene hala şaşkın şaşkın bakıyordum.
Bana seni çok seviyorum demişti evet bunu Eymen söylemişti, gözlerimin içine bakarak söylemişti hatta, hala çok şaşkındım ilk defa bir erkek bana böylesine güzel şeyler hissettiriyordu.
Bu an hiç bitmesin istedim, hep böyle güzel şeyler hissetmek için dua ediyorum şuan.

"Eymen ben ne diyeceğimi bilmiyorum ama şuan o kadar mutluyumki senin yanında herşey o kadar güzel ki."

"Sana söz veriyorum Sidelya herşey çok güzel olacak hep mutlu olacağız demiyorum bak üzülceksekde birlikte ağlıcaksakda birlikte olacağız zaten bir arada olunca herşey güzel olacak güven bana lütfen küçüğüm."

"Sana güveniyorum Eymen. Biliyor musun, hep seni beklemişim galiba mutlu olmak, böyle güzel ve içten gülmek için, yüzüne hasretmişim sanki."

"Madem beni bu kadar bekledin küçük hanım bana da seni mutlu etmek düşer dediğim gibi."

"Evet Eymencim bence şimdiden güzel süprizler düşünmelisin."

"O iş bende küçük hanım."

Ukalaca gülümseyip saçımı okşadı, bak sen şuna hemen bi havalar bi hareketler yok yok öyle her istediğini yapacak değilim Eymen farklı olsa da sonuçta oda bi erkek.

"Eymen seninle birşey konuşmak istiyorum."

"Konuşalım küçüğüm."

"Buğlemi biliyosundur herhalde en yakın arkadaşım ve Buğlemle seni tanıştırmak istiyorum benim Buğlemden hiçbizaman gizli bir şeyim olmadı aramızda öyle kuvvetli bir bağ var yani."

"Olur canım beni mutlu bile ettin şuan bu teklifinle."

Şuradan bi kurtulalım hemen Buğlemlere gidip herşeyi anlatıcam sonra da zaten Efeyide alır Eymenin yanına geçeriz, umarım Eymenle Efe iyi anlaşırlar ve dörtlü dörtlü takılırız Buğlemle hayallerimiz gerçek oluyor galiba yaşasın.

"Senin hiç arkadaşın falan yok mu?"

"Var, aslında ama şuan şehir dışındalar."

"Peki ozaman."

"Merak etme küçük bende seni tanıştırıcam arkadaşlarımla."

Biz sohbete dalmışken havada kararmıştı, belli etmemeye çalışsamda korkmaya başlamıştım burda kimse yoktu ürkütücü bi sessizlik vardı.
"Eymen kalksakmı artık havada karardı."

"Kalkalım güzelim yola doğru yürümeye çalışalım elbet biri geçer yoldan, yardım isteriz."

"Ben eşyaları toparlayayım hemen."

Çantamı ve yere saçılan bi kaç eşyayı alıp Eymenin koluna.

"Umarım hemen bi araba geçer."

"Merak etme sen ben varım yanında."

Yol kenarına çıktıktan sonra biraz yürüdük en azından vakit geçirdik 10 dakikadır ne gelen ne giden vardı tam umudu kesmişken ileriden bi ışık gözüktü, ikimizde birbirimize bakıp gülümsedik kurtulucaktık.
Araba birden yanımıza yanaştı içinden iki tane adam indi biri benim kolumdan diğeri Eymenin kolundan tutup arabaya sürüklediler.
Eymen kurtulmaya çalıştı adamın bacağına tekme atsada başarısız oldu daha ağrıları bile geçmemişken adamı mı alt edecekti, avazım çıktığı kadar bağırsamda bu yerde beni kimse duymayacaktı, çaresizce arabaya bindik..
Adamlar silahlıydı...