Soğuk Gece Masalı(DÜZENLENİYOR)

6-Sessizlik

Eymen...

Neydi şimdi bu? Kimdi bu mesajı atan?

Neden gizli numaradan mesaj atıyorduki düzgünce atsa ölcekmiydi sanki.

O kutuyu bırakan çocuk olmalı en azından ben öyle düşünüyorum.

Ah Eymen! Kulağa ne kadar da hoş geliyor.

İsmine yakışacak bir güzelliği var. Ne zaman karşıma çıkacak, ne zaman bir şeyleri açıklayacak bu çocuk.

Aslında korkuyorum karşıma çıkarsa ne tepki veririm daha onu bile bilmiyorum.

Herhalde yüzüne falan bakamam hatta hiç konuşamam bile. Neyse zaten böyle birşey olmayacak belki de, boşuna düşünmeye gerek yok.

Hemen Buğlemi bulmalıyım.

Efenin yaptığı şeyden sonra hiç konuşmadık. Az sonrada ders başlayacak zaten hızlı olsam iyi olacak.

Sınıfa geldiğimde Buğlem Efenin yanında oturuyordu. Tabi hep artık Efeyle oturur hanımefendi, nede olsa sevgilisi..

Artık benimle ilgilenmez bile bu kız, Efe! Efe! diye dolanıp durur.
"Sidelya biz artık sevgiliyiz."

Diye bağırdı hemen Buğlem, ah Buğlem ah! Hiçbir zaman büyümeyeceksin.
"Biliyorum tatlım, bende ordaydım tebrik ederim ikinizide."
"Darısı senin başına Sidelya."

Bunu söyleyen Efeydi. Daha önce hiç böyle şeyler söylemezdi, benim erkeklerle ilgilenmediğimi bilirdi çünkü.

Acaba Eymen denen çocuğu tanıyormuydu, herşeyi birlikte mi planlıyorlardı acaba?

Eğer öyle birşey varsa Efeyi öldürürüm.

Mecbur bende Can'ın yanına oturmuştum, aslında bi yönden iyi oldu Buğlemin dırdırlarından kurtulmuş oldum.

Yine bugün çok sıkıcı dersler var, Allahtan son dersteyiz yoksa daha fazla dayanacak halim hiç kalmadı.

Hemen eve gitmek istiyorum, sıcacık yatağımın içine girip uyumak sonrada sıcak bir kahve içip yürüyüşe çıkmak beni kendime getirebilirdi.

Bunlar böyle giderse ders falan dinleyemezler birlikte. Sanki yıllardır birbirlerini görmeyen iki insan gibi konuşup duruyorlar.

Sonunda zil çaldı, bugünü de atlattık.
"Sidelya bizimle gel istersen Efe seni eve bırakır."

Ah tamda düşündüğüm şey beni biri eve bıraksada, hemen uyusam diye aklımdan geçiriyordum.
"Tamam çok iyi olur."

Buğlemle Efe önümden el ele arabaya doğru yürüyorlardı. Bende öyle onlara bakıyordum işte.

Olan var olmayan var alla alla.

Yine her zamanki gibi Buğlem Efenin yanındaki koltuğa geçti, bende arka koltuğa geçince Efe arabayı çalıştırdı. Fazla gaza bastığı için tekerleklerden zorlandığını belli eden ses içeriyi doldurdu. Aklı sıra Buğleme hava yapmaya çalışıyor herhalde. Okul, bizim eve yakın olduğu için kısa sürede eve geldik.
"İstersen inme bizimle gel, biraz gezelim Sidelya."

Aslında gayet iyi bir fikirdi ama hemen eve gidip uyumak istiyordum.
"Siz gezin baş başa ben yorgunum biraz hadi görüşürüz."

Arabadan inince soğuk hemen tenime çarptı.

Hemen çantamdan anahtarı çıkarıp kapıyı açtım.

Babam salonda oturmuş televizyon izliyordu, annemde mutfakta yemek işlerini hallediyor olmalı.
"Hoşgeldin Kızım."

Babam yine eskisi gibi olmuştu gerçekten, yani şimdilik öyle duruyor inşallah hep böyle olur.
"Hoşbulduk baba ben biraz yorgunum da odama çıkıp dinlenmek istiyorum izninle."

Koşarak odama çıktım, üstümü bile değiştirmeden kendimi yatağa attım.

O kadar yorgun hissediyordum ki kendimi, sanki günlerce çalışmışım gibi heryerim ağrıyordu. Başımda her zamanki gibi ağrıyordu, eğer hemen uyumassam daha kötü olacaktım bunu biliyordum.

Yastığa iyice gömülürken kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Uyandığımda saat 19.00' dı.

3 saat uyumuştum ve bu bana çok iyi gelmişti. Yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa inip kendime bi kahve yaptım, her yudumda sanki içime huzur doluyordu. O kadar çok seviyordumki kahveyi , bağımlılık yapıyordu zaten.

Kahvemi bitirdikten sonra üstüme eşortman takımımı giyip, yürüyüşe çıktım. Hava soğuktu ama iyi geliyordu bu bana.

Her zamanki gittiğim parka doğru yürümeye başladım. Hava kararmıştı zaten etrafta da kimse yoktu ama bu beni korkutmuyordu.

Parka geldiğimde yine her zamanki gibi bomboştu. Parkın içinde biraz dolaştıktan sonra bi banka oturup düşünmeye başladım. Aklımda o kadar çok soru vardı ki.

Babama birden ne olmuştu da düzelmişti?

O mesajı atan yani Eymen kutuyu bırakan kişi miydi?

Beni nerden tanıyordu?

Aklımdaki sorularla savaşırken arkamdan bir ses duydum, tam başımı çevirecektim ki biri gözlerimi kapattı. Çığlığı bastığım gibi ayağa kalkmaya çalıştım ama tek eliylede gövdemi kavramıştı bile.
"Kimsin sen? Ne istiyorsun bırak beni pislik!"
O kadar çok korkuyordumki napacaktı bana, nereye götürecekti benden ne istiyordu?
"İmdat! Bırak beni manyak mısın ya, başıma belamısın?"
"Şşşt. Sana zarar vermek için gelmedim, korkutmak gibi de bi niyetim yok Sidelya."