Soğuk Gece Masalı(DÜZENLENİYOR)

5-Korku

Beni biri nasıl sevebilirdi ki..

Böyle şeylerle uğraşacak kadar nasıl düşünebilirdi beni..

Evet 18 yaşında olabilirim ama daha önce hiç aşık olmadım ki..

Nasıl bir şeydir acaba tamam güzeldir, ona birşey diyemem ama her güzel şeyin sonu vardır değil mi?

En çokta bundan korkuyorum işte.

Şimdi birine aşık olsam,güzel şeyler yaşasak,gülsek,eğlensek..

Bunları yaşadıktan sonra ya birgün giderse ozaman ne yapacağım.

Sonuçta benim "ilkim" olacak. İlkler hiçbir zaman unutulmaz ki. Hep biryerlerde kalır, bunu biliyorum ve bundan çok korkuyorum. Buğleme bakıyorum Efeyle çok mutlular ama ya bigün Efe, Buğlemi sevmekten vazgeçerse.

Ozaman Buğlemi düşünemiyorum. Onların ki çok farklı ilk başlarda yakın arkadaşlardı ama zaman ilerledikçe, ikiside birbirinden hoşlanmaya başladı.

Hiç insan arkadaşına aşık olur mu?

Oluyormuş demekki. Birbirlerini gayet iyi tanıyorlar aslında, belki de böyle herşey daha iyi olabilir.

Umarım hep birbirlerini severler.

Acaba beni ne kadar zamandır takip ediyor?

Ben şimdi nerden bulabilirimki o çocuğu.

İnsan ona ulaşmamı sağlayacak birşey falan bırakır. Ah! Neden gelip yüzüme herşeyi söylemiyor ki, belki tanısam bende zamanla ona karşı birşeyler hissedebilirdim..

Gözleri, saçları, gülüşü hala aklımda.

İnsanı büyüleyebilecek bir güzelliği vardı.

Bugünden sonra hep gittiğim yerlerde gözlerim onu arayacak. Beni takip ediyorsa elbet bir yerde karşıma çıkacaktır.

Saatin 02.00 olduğunu görünce şaşırdım, Buğlem eve gideli 3 saat olmuştu.

3 saattir yatağımda uzanmış, bunları düşünüyordum. Hemen uyumassam yarın okula geç kalırım.

Yeterince yorgunum zaten. Fiziksel olarakda, duygusal olarak da.. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum.

Yine her zamanki gibi o alarm sesiyle uyandım.

Sıcacık yatağımdan kalkıp, okula gitmek o kadar zor geliyordu ki ama gitmem gerek işte.

Devamsızlık yapmak istemiyorum.

Hemen elimi, yüzümü yıkadıktan sonra birşeyler atıştırdım.

Okul kıyafetlerimide giydikten sonra çantamı hazırlayıp, saçımı düzleştirmeye başladım.

Saçlarımı düzleştirdikten sonra dudağıma hafif bir parlatıcı sürdüm, montumu ve spor ayakkabılarımı da giyip evden çıktım.

Bugün okula kendim yürüyeceğim, Buğlemi Efe alacakmış dışarıda kahvaltı yapacaklarmış, bak bak şunlara ya.

Bende kulaklığımı takıp müzik dinlerim ne yapayım, beni kahvaltıya götürcek biri yok malesef.

Acaba adı ne? Sesi nasıl?

Nasıl bir ses tonu var ki, insanı büyüleyen bir güzelliği var onu biliyoruz ama sesi de öyle mi ki.

Duydukça ona yeniden aşık olabilecek miyim?

Neden sürekli bu çocuğu düşünüyorum ki ben, altı üstü bi kutu bıraktı yani..

Böyle demek isterdim ama ilk defa böyle birşey yaşıyorum.

Okulun kapısına geldiğimde herkesin biyerde toplandığını gördüm.

Herkes birbirine bakıp gülüp duruyor. Yine kesin biri geçip saçma sapan şeyler anlatıyordu.

Hızlı adımlarla topluluğun içine daldım ve gördüğüm şeyle küçük çaplı bir kalp krizi geçirdim.

Efe geçmiş birşeyler söylüyordu, Buğlemde karşısında ona bakıp şaşkın şaşkın gülümsüyordu.

Yine bu Efe neler çeviriyor bilmiyorum.
"Evet herkesin bildiği gibi karşımda duran güzeller güzeli bu kızla arkadaştık. Sonra birden birşeyler oldu ona karşı farklı şeyler hissetmeye başladım. Bana bakışı, gülüşü o kadar güzeldiki kendimi etkilenmemek için alı koyamadım. Sonra bir baktım, ben bu kızı seviyorum. İnsan hiç arkadaşını severmi? Diyeceksiniz ama elimde olan birşey değil bu. Birden oluyor anlayamıyorsunuz. İnsan aşık olcağı kişiyi seçemez. Evet şimdi herkesin içinde söylüyorum "Buğlem seni çok seviyorum"

Ben duyduklarıma inanamıyorken, Buğlem mutluluktan ağlamaya başlamıştı bile.

Canım arkadaşım benim inşallah hep böyle mutlu olur.

Efe Buğlemin yanına inip sarıldığında herkes alkışlamaya başladı. Bu çok büyük birşey, herkesin yapabileceği birşey değildi.

Efeyi birkez daha tebrik ettim. İnşallah Buğlemi üzmez.

Bir an kendimi Buğlemin yerine koydum da çok güzel birşey bu.

Umarım birgün bende böyle mutlu olabilirim.

Telefonum birden titreyince irkildim.

Cebimden çıkararak, telefonun ekranına boş boş baktım gizli numaradan mesaj gelmişti.

Bir an içim korkuyla doldu, acaba kimdi.

Açmaya korkuyordum. Keşke Buğlem olsa hemen açardı.

Elim yavaş yavaş "oku" tuşuna giderken, kalbim duracak sandım.

Gözlerimi kapatıp, mesajı açtım.

Bir kaç saniye öyle durduktan sonra mesaja bakabildim.
-"Eymen.."