FS2:FORCED TO BE PERFECT

CHAPTER 17:Slap

I can feel Jameson's breathing, It becomes heavy, Mas bumigat rin ang pagkakayakap niya saakin. Nang masigurado kong tulog na siya ay parang may light bulb na bigla nalang lumitaw sa ulo ko.

I can feel my heart beating trough my throat,The only thing I can hear in my Room is my heart beat. Mas bumibilis ang tibok nito nang Unti-unti akong nakawala sa bisig ni Jameson.

I covered my mouth using my hand to prevent making any sound, I tiptoed towards the door. My heart started to race crazy. Finally, Makakatakas na din ako sa impyernonh ito.

But pain hugs my whole system. Napahawak nalang ako sa kamay ni Jameson na nakasabunot saakin.

"Aaahhh!... Nasasaktan ako Jameson!"

His jaw tightened, "Sana naisip mo rin yan nung maisipan mong tumakas!"

Mas lalong humigpit ang pagkakahawak niya sa aking buhok saka hinila pabalik sa kama. A tears streamed down to my face. My chest tightened from what's happening.

"H-Hindi ako T-tatakas Jameson, K-Kukuha ako ng tubig sa baba" pagpapalusot ko.

I can't believe my Bestfriend treating me this way, At kung mapapangasawa ko man siya ay sa tingin ko'y maaga akong mawawala. He slapped me so hard, I can see rage in his eyes like I did something to him.

"Tubig?. Ayan. May ref ka sa kwarto Camilla Luna! Huwag ko akong gawing tanga!"

He was about to slap me again when Mommy barged into my room.

"Jameson!" She said angrily. Lumapit siya saakin, she wiped my tears. For the first time in my life ngayon ako Nagpasalamat sakanya dahil pumasok siya.

"I-Im, Sorry " Jameson said. Pumunta siya sa Balcony ko habang sinisipat-sipat ang kanyang ulo.

Napabaling ako sa pinto ng kwarto ko amd I saw my Brother Felix, Watching us, you can't see any emotions in his face, Baka tuwang-tuwa pa siya na nagkakaganito ako ngayon.

"I know you don't want a ugly bride tomorrow Jameson, Ayusin niyo to!"

My eyes widened followed by the tears falling to my face...Tomorrow?

" T-Tomorrow?."

"You heard it right Camilla Luna. Dahil matigas ang ulo mo napagdesisyunan namin na dapat Agad-agad matuloy ang kasal. Don't worry about your papers kase ready na iyon noon pa"

My eyes were twitching because of anger,"I-I Can't believe you. Anong klase kang ina. Paano mo kinanakaya na sinasaktan ang anak mo sa harapan mo?" I said as my tears fell down.

Sumagap ako ng hangin dahil nanlalabo na ang mga mata ko.

"That's not my fault. Kasalanan mo naman. Hindi ko masasaktan kung hindi ka pumapalpak. Hindi naman kita ganyan pinalaki. You were trained but you decided to forgot that."

Walang ano-ano'y tumayo siya sa kama saka lumabas, Pinagmasdang ko lang ang pinto hanggang ito ay simura. As soon as the door closed I let out a blood curdling scream. I let it all out, Hindi ininda ang sakit nito dahil manhid na ako.

"I'm Sorry Luna. Nabigla lang ako, Hindi ko sinasadyang saktan ka" Ani Jameson nang makalapit siya saakin.

Pilit niya akong niyayakap ngunit pilit din naman akong kumakawala. Nang magsawa siya ay humiga na ako sa kama saka nagtalukbong ng kumot.

I just heard a deep low sigh from him before he decided to lay down to my bed.

I don't know what I did to have a life this fucked up. Did I do something bad?...Is this my Karma?... Karma from what?... I'm an Obedient child. I even took a course I don't want to prove that I am Raised perfectly.

"Huwag na Huwag mo akong yayakapin!" Saad ko nang maramdaman kong payakap na siya saakin.

" I'm really sorry Luna, Please Lets talk" Malambing niyang saad.

Jameson is so gentle towards me back then, Hindi ko inaasahan na magagawa niya akong pagbuhatan ng kamay, He treated me like I'm his little sister. Hindi niya ako pinapabayaan at siya lang ang masasandalan ko noon. So It broke me into a lot of pieces, I lost a Bestfriend, I lost a Brother and I lost a Familuly at si Jameson yon.

"I don't want to talk to you! At pwede ba huwag ka dito matulog dahil nasusuka ako sa mga nangyayari. Nandidiri ako saiyo!--Sainyong lahat!"Mariin kong sabi.

"Luna naman...Ibalik natin ang samahan natin dati."

I scoffed, " Hindi mo na iyon mababalik Jameson. Tanggapin mo nalang na sira na ang pagkakaibigan natin!." Bumangon ako para matignan siya sa mata. " Tsaka pwede ba!? Don't act like nothing happened, You were my Bestfriend pero hindi ko maatin na kaya mo akong saktan physically!"

A fire started to burn inside my system by just looking at his face, " And lastly. Get.out.of.my.room! Kahit na hindi mo ako nirerespeto bilang babae ay respetuhin mo akong bilang Tao!"

As He stood up from sitting down my bed, He let out a deep sigh, I watched his back when she decided to go out, I prayed so hard as I watched the door closing that I can go out from there.

Panalipas ko ang ilang minuto para tignan kung nakalock ito, Ngunit bigo akong bumalik sa aking kami nang mapagtanto kong nalalock niya ito.

Dahan-Dahan akong nawalan ng balanse, I felt my knees becomes Jelly napaupo ako sa sahig. Niyakap ko ang magkabila kong tuhod, Hiyaan kong tumulo ng kusa ang mga luha kong tila Hindi nauubos.

I looked up to the ceiling, " Why is this happening to me?" I cried.

"Why does every moment in my life needs to be hard?"

Lumuhod ako, I clasped both of my hands and surrendered all the baggage I'm carrying To Him.

Hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako sa carpet, Napabalikwas ako ng may tumapik sa pisngi ko.

"Good morning Camilla Luna...Eto Sandwich. Breakfast ka muna" Jameson said with a smile.

Ngumiwi ako dahil, sa tingin niya ba? Maibabalik ng sandwiches niya ang nakaraan.? Ako dapat ang malapit ng mabaliw rito at hindi siya. Tinapik ko ito kaya nagkalat ang mga palaman nito.

His eyes darken , "Huwag na matigas ang ulo Camilla Luna! Gustong-gusto mo iyang sandwich na yan noon!"

"Sayo na nang-galing, Noon! Meaning hindi na ngayon. I told you stop acting like you did nothing to me. Kahit anong gawin mo hindi mo maibabalik ang closeness natin. Sana naisip mo yan noong pumayag kang pakasalan ako."

Tumayo ako ng tuluyan para sana humiga sa kama ko dahil Halo-halong sakit na ang nararamdaman ko. Nandyan ang panghihinayang sa pagkakaibigan naming dalawa, Sakit ng ulo,Mata, Pati ang likod.

As I approached my bed, A loud sound of breaking glass echoed inside my room. Napaupo ako bigla and with my Trembling hands tinakpan ko ang dalawang tainga ko dahil sa lakas tunog.

"ANG HIRAP MONG PASUNURIN!" Narinig ko ang mabigat na yabag ng kanyang paa papalapit saakin.

Gusto ng kumawala ng puso ko sa aking dibdib sa sobrang lakas ng tibok nito. I remain frozen my breath quickened. What should I do? Sasaktan nanaman ba niya ako?...I should think quick. Hindi ako pwedeng maging mahina.

Bago pa siya makalapit ay biglang bumukas ng malakas ang pinto ng aking kwarto at niluwa nito si Kuya Felix, He gave us a scary aura, His eyes were bloodshoted staring at Jameson.

"Don't you dare hurt my sister again" Mariin niyang sabi.

"Huwag kang makialam dito Felix. Binibigyan ko siya ng leksyon like what your mother said!"

Pumasok si Kuya Felix ng tuluyan, Lumapit siya saakin saka kinuha ang kamay ko at Dahan-Dahang hinila patayo, Without looking at Jameson, Nailabas ako ni Kuya Felix sa impyerno.

I know he hates me a lot, But Today, Kuya Felix proved that what I felt was wrong. Maybe He hated me but he still love his little sister.

Ngayon ko lang naramdaman ang pagmamahal ng isang Kuya na noon ko pa hinahanap..