FS2:FORCED TO BE PERFECT

CHAPTER 26: Shallow

Alora and Astra is nowhere to be found when we enter the room. My heart is racing because I don't know how to talk to him.

Hindi ko kaya'ng umakto na para'ng wala akong ginawa'ng masama sakanya. At ayoko'ng umakto na para'ng wala kaming atraso sakanya.

"May Gusto ka ba'ng kainin Luna?" Bungad ni Kian.

My eyes widened when Kian started to lift me from the wheelchair, Dahil sa pag-ka-bigla ay napakapit ako sa batok niya, At Marahan niya akong iniupo sa kama ko.

"W-Wala Naman." Sagot ko.

He was looking at me intently, para bang binabasa niya kung ano ang naiisip ko sa mga panahong ito.

"Matutulog na ako" walang buhay kong saad.

Humiga ako saka nagtalukbong ng kumot dahil hindi ko kaya'ng tumitig ng matagal sa mga mata niya, Dahil Na-ko-konsensya ako sa mga katangaha'ng ginawa ko.

"May Masakit ba sayo Love?" He asked again.

I shut my eyes tightly. I wanted to fight my tears from falling but, I failed.

"Bakit nandito ka?, Hindi Ba't iniwan kita sa Isla?" Sabi ko, Hindi ko parin inaalis ang kumot sa mukha ko.

Sobrang sumisikit ang Dibdib ko sa mga panaho'ng 'yon. I don't want Him to leave, pero wala ako'ng mukha'ng maiharap sakanya.

Hindi ako Galit sakanya, Galit ako sa sarili ko dahil ang kapal ng mukha ko na Iwan siya, Na dapat ay siya ang gumagawa.

Siya pa ang humabol saakin Imbis na ako ang na-nu-nuyo sakanya.

He let out a long sad sigh, " Mag-Usap Tayo Luna...Please?..."

The smoothness of His Voice made me cry even more...Paano niya nakakayang kumalma sa mga panaho'ng ito?.

"D-Dapat Hindi mo ako Sinundan. Dapat Galit ka saakin! Iniwan kita! My dad Killed both of you parents!"I snapped.

Sa Inis ko ay bigla akong napabalikwas. I can't see his face clearly because my tears won't stop from falling.

"Magalit ka sakin Kian!...Magalit ka Kase...Nasira ang Pamilya niyo dahil saamin" I said while punching his Chest.

Hinuli niya ang mga kamay ko saka ako inilapit sakanya. He hugged me and Started carassing my back with his Colossal hand. Wala paring tigil ang mga luha ko sa pag-bagsak.

I don't have a choice but to cry in his arms.

"Bakit ako Magagalit sayo Luna?...Wala ka nama'ng kasalanan sa nangyari." Malumanay niyang saad.

"H-Hindi mo nga rin alam na may ganu'ng nangyari...Yes! Your Father killed both of my Parents, But that Doesn't mean you're at fault too"

I can feel him wiping his own tears, So I decided to face him, And I was Right. His eyes were damp and red already.

"B-But I-I left you...Alone." Pahina ng Pahina ang boses ko ng sabihin ko ang mga salitang ito.

"Naiintindihan ko kung bakit mo nagawa 'yon Luna... Hindi nabawasan ang pag-mamahal ko sayo Luna dahil lang iniwan mo ako."Ani Kian.

Umiling ako, " Dapat Magalit ka saakin Kian... Ginago Kita! Iniwan!. Mag-isip ka nga!" I said while crying.

He wiped my tears, " My love for you is not that Shallow Luna. Hindi ko kayang Magalit sayo dahil nadala ka sa mga nalaman mo...I-I understand you okay?"

I can't believe that a Guy like Him cry like this.

I hugged him really tight, "I-I'm S-Sorry Kian...For Leaving you...I'm sorry " ngawa ko sakanya.