Bu gun pazartesiydi mecburen okula gidecektim 1 haftadır zaten derslerden geri kalmıştım sınava daha rahat hazırlanalım diye yaz stajı olurturmuslardi yani haftanın 5 günü okula gidecektim
Hızla banyoya girip duş aldım üzerimi giyinip aşağı indim kahvaltı klasik geçti Kaan abim bizi okula bıraktığında beni durdurup
Aylanin giyindikleri ( daha once bunu kullandim mi hatırlamıyorum kullandiysam baska bi şey hayal edebilirsiniz )
" hiç bi şeyi kafana takma bi tanem biz senin yanındayız bi sey okursa beni arıyorsun hadi iyi dersler" dedi bende tebessüm edip sınıfa çıktım yerime oturup hocanın gelmesini bekledim
Bi anda kolumun durtulmesiyle uyuduğumu anladım yan tarafa baktığımda mert olduğunu gördüm sırıtarak bakıyordu
" noldu mert bi sorun mu var " diye sordum
" ha yok Ayla bir haftadır gelmiyorsun diye merak ettim " dedi
" hastaydım mert sen ne yaptın " diye sordum
" bende aynı sen gelmeyince canım sıkıldı tabi " dedi benimle 1 gün bile doğru düzgün geçirmemişti neydi bu tavırlar
" hm anladım " diyip kafamı salladım artık arkadaş olarak bile bi erkekle normal ilişki kurabilecegimi düşünmüyordum o yüzden soğuk yapıyordum
Hoca geldiği gibi herkes ayağı kalktı gunaydinlasip yerlerimize oturduğumuz da hoca dersi anlatmaya başladı ders sonunda Asaf yanıma geldi beraber kantine inip tost yedik yine zil çalınca sınıfımıza çıktık
Hoca gelmeden çağrı geldi beni mertin yanında gördüğünde yüzü segirdi ve hemen yanımda bitti
" mila yerine geçiyor musun ben mi geçireyim ne dersin " dedi
" 1 bana bi daha mila deme 2 sana ne istediğim yerde otururum " dedim hızlıca yanim da bitip kolumdan cekistirmeye başladı
" illa ugrastiracaksin be güzelim " dedi ve beni hızla eski sırama otutturdu
" ruh hastası psikopat cik surdan yanın da falan oturmuyorum tacizci köpek " dedim sadece onun duyabileceği bi biçimde
" mila mila mila fazla oluyosun üzülüyorum hiç yakışıyor mu su güzel ağzına böyle kelimeler " konuşurken parmağı dudağımın üstündeydi bu dokunuşlar bana egeyi hatırlattığı için kendimi çekmeye çalıştım gözümden bi kac damla düşmüştü
" bırak dokunma bana diyorum anlamıyor musun " dedim çağrı yüzümü görmüş olacak ki bıraktı ve önüne döndü beni duvar kenarına oturttugu için o çıkmadan cikamazdim onunda çıkmaya hiç niyeti yoktu kafamı sıraya gömdüğüm gibi sessizce ağlamaya başladım sanırım bunu asla asamayacaktim
" mila tamam özür dilerim ne oldu benim yüzümden mi agliyosun " diye sordu çağrı
" sana ne lan sana ne konuşma benimle ya bıktım anlıyor musun bıktım ne desem boş rahat bırak artık ya " dedim çağrı ise kafasını sallayıp çantasını aldı ve mertin yanına oturdu mert bu sırada uyuyordu sonun da beni rahat bırakmıştı yani inşallah
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gerçek Ailem Ayla Mila
Novela JuvenilAile kurgusudur bakmanızı öneriyorum Ağlamak için gözden yaş mı akmalı? Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı? Sevmek için güzele mi bakmalı? Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?