...සයාෂ්...(Yizhan )

Episode 16

ඊට පස්සේ මං හදිස්සියෙම පාර පැන්නා ඒ ඒ පනිද්දි මට කණලගම හයියෙන් හෝන් සද්දයක් ඇහුන....

" අම්මා............."

*දඩස්.....*

" සයාෂ්...................."

අභී අයිය මගේ නම කියලා කෑගහනවා විතරයි මට මතක... මාව කොහෙට හරි විසික්වෙලා ගියා.... පස්සෙ වටේම කළුවර වෙලා ගියා....

...සකුන් pov ...

යෂ් තනියම කඩේ ගියපු නිසයි මමත් පස්සෙන් ගියේ... දෙයියනේ මට විනාඩියයි මිනිස්සුනේ.. මගේ යෂ්ව හැප්පුනා.... ඒකත් වෑන් එකකට...

සද්දෙ ඇහුණ විතරයි මම මෙතෙන්ට දුවගෙන ගියේ කොහොමද කියලත් මට තේරුනේ නෑ.....

දෙයියනේ මගේ කොල්ලා...

"සයාෂ්......"
"අනේ නැගිටපං රත්තරනේ.....අ..න්..අනෙ මගෙ වස්තුවේ නැගිටින්න මගෙ පන ........"

වටේ පිටේ මිනිස්සු කොහොම බලන් හිටියද කියල මට තේරුමක් නෑ.... මං කෑ ගැහුවා මට පුළුවන් උපරිමයටම... දෙයියනේ මේ මගෙ වස්තුවනේ.... මං ආදරේ කරන මගේ වස්තුව....

" අනේ දෙයියනේ වාහනයක් නැද්ද... මගේ කොල්ලට අමාරුයි මූ අරන් යන්න ඕන සිහියක් නෑ තාම..."

සයස්ගේ යාළුවෝ ටිකයි. සහසුයි දුවන් එනවා මං දැක්කා....

45 minutes later...

" ඒ සකුනා... අඬන එක නතර කරපන් බං පොඩි එකාට මොකුත් වෙන්නේ නෑ...."

" අන්..අනෙහ් බං මගෙ එකාට සිහිය තිබ්බෙ නෑනේ... එහෙව් එකේ මං කොහොමද කලබල නොවී ඉන්නේ..."

සහස් කියන කතාව හරි මං hospital එකට ආව වෙලෙ ඉදන් අඩන එකමයි කරන්නෙ ... සයාෂ්ගෙ අම්මලත් ආවා ... අපේ අයියත් මෙතනට ආව.... මට වෙන හොස්පිටල් එකට අරන් යන්න හිතුන නෑ,.. එනිසා මම අපේ අයිය වැඩ කරන ප්‍රයිවට් හොස්පිටල් එකට අරගෙන ආවා...

ඩොක්ටර් රූම් එකෙන් එළියට ආවා.. ඩොක්ටර් එලියට ආව හැටිය සයාෂ්ගෙ
අම්ම ඩොක්ටර් ලඟට ගිහින් අඬ අඬ...

" මගෙ පුතාට දැන් මොකද ඩොක්ටර්..."

" එහෙම ලොකු ප්‍රශ්නයක් නෑ අම්මා... කකුලක් පොඩ්ඩක් ඩැමේජ් එච්චරයි.. ලොකු අවුලක් නෑ... කොල්ලට සිහිනැති වෙලා තියෙන බයට"