FS2:FORCED TO BE PERFECT

CHAPTER 19:Escaped

"Camilla Luna run!.." sigaw ng kung sino. Hinanap ko kung sino iyon ngunit wala akong makita. It was pitch black. Napalinga-linga ako trying to find who shouted.

"Camilla Luna...Masaya akong nakatakas kana" All of a sudden I saw Kuya Felix. Unti-unting kumurba ang aking mga labi at dali-dali akong tumakbo papunta sakanya.

He was smiling. Nakabuka ang kanyang mga kamay na parang inaantay niya akong yakapin siya.. Ligtas na kami?...Malaya na kami ni Kuya Felix...

"Kuya!...Malaya na tayong dalawa" I said while running. Tears are also falling to my face.

Ngunit nakakunot ako ng noo nang mapansin kong kani pa ako tumatakbo. Bakit hanggang ngayon ay hindi parin ako makalapit sakanya.

"Promise me Luna! You'll pursue what you really want to do. Without thinking about other people. Choose yourself first. Do what you love. I know you love baking...Please be a Baker for me!."

Ang Weird dahil ilang hakbang lang ni Kuya Felix ay nakalapit na ito saakin. Hindi na ako nagsayang pa ng oras. Niyakap ko siya ng mahigpit at ganun din siya.

"Thank you Kuya Felix. For saving me, mag-uumpisa ulit tayo ng bagong buhay without them" saad konsa gitna ng aming yakapan.

I felt His chest moved, followed by a loud laugh, " I love you my Little sister"

Kumalas siya sa aming yakapan at Dahan-Dahan niyang pinunasan ang mga luha sa aking mukha.

"Please don't cry Camilla Luna. Gusto ko masaya ka lang. Live the life you always dreamed of okay?" He said.

I nodded, " Mamumuhay tayo sa buhay na gusto natin kuya"

He smiled and started tapping my face in gentle way, " You need to wake up Camilla Luna. You don't belong here"

"W-What?"

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya, patuloy din naman ang pag tapik niya sa aking pisngi.

"I said, You need to wake up and chase your dreams" Unti-unting humina ang boses niya na parang tinangay ng hangin. Napalinga-linga ako para hanapin siya ngunit hindi ko na siya mahanap.

My eyebrows knitted when the tapping on my Cheeks didn't stop.

"Camilla Luna!"

"Luna! Gumising ka!"

"Luna!" A female voice said.

Huh? What happened? Bakit ako nakakarinig ako ng makina ng bangka?..Unti-unti kong dinilat ang aking mga mata at bumungad saakin si Alora at Kian.

Napahilot si Alora sa kanyang sintido, " Mabuti at nagising kana." she said.

"Okay ka lang? May iba bang masakit sayo?" Malambing na tanong ni Kian.

"Si Kuya Felix?"

"Hindi niya pa ako tinawagan, baka pasunod narin yon." Sagot ni Alora.

Inilibot ko ang aking mata at wala akong ibang matanaw kundi dagat. Nagtaka ako dahil Unti-unting bumagal ang takbo ng sinasakyan namin at natanaw konamg mas maliit na bangka.

"Hanggang dito nalang ako Kian. Hindi ako pwede sa Isla.Tumakas lang ako kaya kailangan ko na ring bumalik sa Hospital." Saad niya nang makalapit kami sa maliit na bangka.

"Marunong ka naman magbangka hindi ba?.... Please take care of my Friend Luna. Or else I'll get her to you!" Pagbabanta niya na siyang ikinangiti ko, " And You two! Promise me na Hinding-Hindi niyo sasabihin kay Alric na ako ang tumulong sainyo."