Gevangen in de onderwereld

Hoofdstuk 6: De Regels (Jack & Fay)

Na vijf dagen Fay in haar kleine kamercel te hebben laten zitten en elke dag een uur met haar te hebben gesproken, was het tijd voor de volgende stap. "Gisteren was duidelijk te merken dat ze haar nieuwe identiteit steeds meer begint te omarmen," zeg ik tegen Sem.

Sem kijkt me onderzoekend aan. "Ben je daar echt zo zeker van, broer? Als ze niet voor de volle 100% slaagt, ben je haar voor altijd kwijt."

Ik haal mijn hand door mijn haar. "Ik word gek van het idee om haar zo in die cel te zien. Ik wil haar meer vrijheid geven," zeg ik gefrustreerd.

Sem kijkt me begrijpend aan. "Oké, heb je al bedacht wie haar zal voorbereiden op de keuring?"

"Ja," antwoord ik. "Quinty, mijn huidige pupil, heeft aangeboden om haar voor te bereiden."

Sem laat een spottend lachje horen. "Sorry broer, maar dit is het domste wat je ooit hebt gezegd," zegt hij sarcastisch. "Je laat je huidige pupil haar eigen opvolger klaarstomen en je verwacht dat dat goed zal gaan? Ik acht de kans groter dat ze haar haren eraf knipt dan dat ze zal helpen," voegt hij eraan toe.

"Sem, ik heb met haar gesproken," zeg ik wanhopig. "Ze staat klaar om niet langer mijn pupil te zijn en zich volledig te wijden aan het leven van een dief."

Het was waar; in de afgelopen drie jaar had Quinty zich ontwikkeld tot een bekwaam dief. Ze was gewend geraakt aan het leven in het huis en voelde zich nu klaar om als volwaardig lid van de bende haar eigen weg te gaan, weg van het grote huis waar ze nu verbleef.

"Quinty weet wat de consequenties zijn als er verhalen naar buiten komen over de onderwereld. We weten waar haar familie woont, en we zullen geen moeite hebben om hen een bezoekje te brengen als ze ons op die manier verraadt," voegt Jack eraan toe.

Sem snoof afkeurend. "Als jij erin gelooft, dan vind ik dat prima, broer," mompelde hij. Hij draaide zich om en verliet Jacks kamer. Jack ging Fay halen; het was tijd dat ze uit haar celkamer kwam. De cellen bevonden zich onder het woongedeelte in het huis.

"Hey, Fay. Klaar om wat meer zonlicht te zien?" Met grote ogen kijkt ze me aan. "Mag ik hieruit?" vroeg ze zachtjes. "Alleen als je wilt," zeg ik, waarop Fay snel opspringt.

Ik haal een paar handboeien tevoorschijn. "Helaas moet je deze dragen, ben ik bang. Ik wil het risico nog niet lopen." Fay kijkt met een afkeurende blik naar de handboeien. "Ben je bang dat je me niet onder controle kunt houden als mijn handen vrij zijn?" zegt ze uitdagend. Ik kijk haar met een grijns aan. Deze meid gaat nog wat worden.

Als antwoord loop ik voorzichtig naar haar toe. Ik streel zachtjes met mijn duim over haar wang en fluister in haar oor: "Ik heb je altijd onder controle, prinses." Fay kijkt me met een boze en uitdagende blik aan.

"Kijk niet zo naar me, Fay, anders halen we de bovenverdieping niet eens," waarschuw ik terwijl ik mijn hand over haar rug laat glijden. Tot mijn verbazing laat Fay dit toe.

Heel kort staar ik in haar ogen; ze was prachtig als ze zo boos keek. Ik wist dat ik een gouden vondst had gedaan met haar en was ervan overtuigd dat ze bij de keurders in de smaak zou vallen. Het enige waar ik voor moest zorgen, was dat ze niet te brutaal werd. Dat zou haar punten kunnen kosten en ervoor zorgen dat ze niet de volle 100% zou behalen, wat betekende dat ze niet mijn pupil kon worden.

"Fay, dit is Quinty. Quinty, dit is Fay," zeg ik terwijl ik de twee meiden aan elkaar voorstel. Het was enigszins ongemakkelijk geweest om hen voor te stellen. Fay was eigenlijk de vervanger van Quinty. Maar ik geloofde Quinty's woord dat ze er echt klaar voor was om verder te gaan.

"Quinty zal je klaarmaken voor de keuring en je vertellen wat de keuring precies inhoudt," vervolg ik. "Ik heb wachters voor de deur staan, dus probeer jezelf niet voor schut te zetten." Ik loop de kamer uit en seinde naar de wachter dat hij zijn positie moest innemen. Er waren nog andere zaken te regelen voor de keuring van vanavond.