FS2:FORCED TO BE PERFECT

CHAPTER 21:Loved

Kian's touch made me feel love and appreciated.

Siniksik ko pa lalo ang sarili ko sakanya nang magising ako. But every move I made gave me a pain. Especially down there.

He groaned when I hugged Him. Pinagmasdan ko lang ang kanyang maamong mukha. It feels surreal to wake up next to this man. Hindi parin ako makapaniwala'ng gagawin namin ang bagay na iyon at wala akong pinagsisisihan.

"Huwag mo ako'ng titigan Luna. Baka magsisi ka" He said with his Husky voice.

Tumawa nalang ako sabay hampas sa dibdib niya. Hinawakan naman niya ang likod ko saka hinila papalapit sakanya. I just hugged him back. I felt safe in His arms.

Matapos naming magyakapan ay napagdesisyunan na naming maligo, sabay na kami at Ligo lang talaga this time dahil baka ngumangawa na si Ash sa baba. Nauna akong nagbihis sakanya para mahanapan ko siya ng pamalit.

Mayroon akong oversized na White polo sa closet ko na never ko naman sinuot. Naghalungkat pa ako hanggang sa nakita ko ang isang Beige na Trousers. Nasa paperbag pa ito. It was supposed my gift for Kuya Felix pero dahil hindi kami maayos ay hindi ko binigay.

Inabot ko sakanya ang mga damit na nahanap ko at saktong-sakto lang ito sakanya, Tinupi ko ang manggas ng polo'ng suot niya hanggang sa siko niya. I also wore my White Elegant sleeveless top paired with my white long skirt and a sandals.

Matapos namin mag-bihis ay bumaba na kami. Wala na din masyadong tao kaya dumeretso na kami ni Kian sa isang Upuan. Agad namang umupo si Ash sa tabi namin at tinignan kami nang may nakakalokong ngiti.

"Akala ko ba papakainin mo itong si Luna?" Bulong ni Ash.

Naramdaman kong nag-init bigla ang aking magkabilang pisngi.

"Shh!. Mahiya ka naman Ash. Nasa harap tayo ng kuya ni Luna" ani Kian.

Natawa nalang ako sa Bayangan nilang dalawa. Pinanood ko lang din silang mag-usap at kahit papaano ay nababawasan ang lungkot ko.

Masakit parin na wala na si Kuya Felix. Pero gusto kong tuparin ang pangarap niya para saakin. I will live my life to the foolest. Tumayo ako saka lumapit sa kabaong ni Kuya.

Pinagmasdan konlang siya'ng larang natutulog. Hinamplos ko ang salamin kasabay ng pag-tulo nanaman ng luha ko.

"Thank you Kuya. For sacrificing yourself just to give me freedom. I am so proud to have a brotger like you" Pinunasan ko ang mga luha'ng lumalandas sa mukha ko.

Sumagap muna ako ng hangin.

"You'll always be my Brother until the end of times, Even after that."

Matagal akong nanatiling nakatayo sa harap ng kabaong ni Kuya Felix. Kung hindi lang ako inaya ni Kian na maupo muna ay hindi pa ako uupo.

Hindi na muna ako umalis sa kinauupuan ko hanggang sa maubos na ng tuluyan ang pumupunta. Hindi ko din masyadong nakakausap si Mommy dahil Busy siya sa kakilala niya at kapag lumalapit siya ay ako ang lumalayo.

Hindi pa ako handang makausap siya.

Astra just sent me her apologies for not coming here dahil hindi daw kaya ng schedule niya. Sunod-sunod daw kase ang fashion shows pati narin ang mga photoshoots. Naintindihan ko naman siya dahil sobrang hirap din ng trabaho niya.

~~
I was heartbroken when Kuya Felix is already buried. Halos namaga na ang mga mata ko kakaiyak. Sobrang sakit na agad siyang kinuha saakin. Pero sinabi ko sa isip ko na after this, I should move on. I will moved on but not forgot the things he did for me.

I lost a savior. I lost a Brother. And lastly I lost the chance to be more closer to him.

Sobrang hirap pala'ng ihatid siya sa kanyang huling hantungan, The feels empty after Kuya Felix's Burial. Kaya mas ayako nang mah stay pa dito.